Ο φίλος μου ο Γιάννης, ξέρει όλες τις σημαίες του κόσμου, απ΄ έξω και ανακατωτά. Στο τρίβιαλ μας κερδίζει πάντα, και μας σπάει τα νεύρα με τις λεπτομέρειες που γνωρίζει. Κανένας άλλος από την παρέα δεν ξέρει τις σημαίες, αν και το ίδιο σχολείο βγάλαμε όλοι, και άρα δεν μπορείς να πεις ότι αυτός είχε ένα ιδιαίτερο δάσκαλο που τον έκανε να αγαπήσει το αντικείμενο.
Μάλλον του αρέσουν οι σημαίες, λόγο του συμβολισμού τους. Είναι και γενικά παθιασμένος με την ιστορία και ειδικά με ανορθόδοξα θέματα, που δεν διδαχτήκαμε στο σχολείο, και ίσως αυτή η αδυναμία του να εντάσσεται, στο γενικότερο πλαίσιο ενδιαφερόντων του.
Η σημαία προσδιορίζει ταυτότητα. Είναι ισχυρό και σημαντικό εθνικό σύμβολο. Πεθαίνεις για την σημαία σου, λένε. Αντιπροσωπεύει την εθνική σου οντότητα. Και άλλα τέτοια. Υπάρχουν όμως και σημαίες που δεν είναι εθνικές, αυτή του Παναθηναϊκού για παράδειγμα, ή αυτή του ΝΑΤΟ.
Άντε λοιπόν να καταλάβω τη μανία στα Βαλκάνια με τις εθνικές τους σημαίες, αλλά το πάθος τους για την σημαία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν μπορώ να την καταλάβω.
Έχω πάει σε πολλές χώρες στα Βαλκάνια, και βέβαια η Ελλάδα είναι μία σημαντική Βαλκανική χώρα. Παντού βλέπεις σημαίες! Και στην Ελλάδα βέβαια, αλλά αυτό που γίνετε στη Ρουμανία, στη Σερβία, στο Κόσοβο, στα Σκόπια, στη Βουλγαρία με της σημαίες είναι το κάτι άλλο. Ακόμα και οι στάβλοι έχουν σημαίες. Και όχι μια και δυο. Όχι απλά τη σημαία της χώρας, όπως θα δεις στην Ελλάδα και μόνο στις εθνικές εορτές, αλλά όλες! Ρουμανική, ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή ένωση, Αμερική, όλες!
Αν αυτό δεν δείχνει εθνικισμό τότε τι; και βλακεία βέβαια. Διότι άντε να καταλάβω την εθνική σημαία για ένα κράτος σαν τη FYROM, άντε και να καταλάβω και την σημαία της ΕΕ, αλλά του ΝΑΤΟ; έχουν καταλάβει αυτοί οι γιδοβοσκοί που βάζουν την σημαία του ΝΑΤΟ στο μαντρί, περί τίνος πρόκειται;
Στο Κόσοβο, όλες οι σημαίες ήταν Αλβανικές. Και παρέα οι Αμερικάνικες. Αλλά πολλές!!! Έχω φωτογραφίες βγάλει που όμως θα τις ανεβάσω το σαββατοκύριακο. Στα Σκόπια, έχουν και εκλογές τώρα, και βέβαια η γνωστή μας σημαία βρίσκετε παντού και ειδικά στα σύνορα με την Ελλάδα. Το τελωνιακό φυλάκιο ήταν τίγκα στη σημαία, ξορκίζοντας προφανώς τον Έλληνα εχθρό.
Στη Ρουμανία πάλι έχουν μία συμπάθια στη σημαία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Βλέπεις πιο πολλές τέτοιες παρά την εθνική τους σημαία. Στο τέλος αναρωτιέσαι, σε πια χώρα είμαι, στη χώρα ΝΑΤΟ φυσικά.
Μάλλον εμείς έχουμε λύσει τα ζητήματά μας με την εθνική μας ταυτότητα και την ιστορία μας. Δεν βάζουμε σημαίες παντού, για να διατυμπανίσουμε το έθνος μας. Για να μην πω που έχουμε γραμμένη τη σημαία του ΝΑΤΟ. Μάλλον είμαστε μπροστά σε αυτό τον τομέα. Ένας Φιλανδός διπλωμάτης με ρώταγε προχθές στο Κόσοβο, για τη νοοτροπία που επικρατεί στα Βαλκάνια σχετικά με τα εθνικά θέματα, για τον φανατισμό και για την πολυπλοκότητα της περιοχής. Τι να του έλεγα του κακομοίρη. Πραγματικά τον λυπήθηκα. Που να καταλάβει ο έρμος! Δες τις σημαίες γύρο σου του είπα. Ίσως τότε να καταλάβεις.
Ένα από τα νοστιμότερα φαγητά που μπορείς να φας στην περιοχή, είναι η σαλάτα Σόπσκα. Απ΄ όσο γνωρίζω είναι βουλγάρικο πιάτο άλλα το συναντάς παντού στην περιοχή, όχι πάντα με το ίδιο όνομα. Στα Σκόπια για παράδειγμα την λένε μακεδονίτικη σαλάτα – πράγμα για το οποίο τσαντίζονται οι Βούλγαροι φυσικά. Στο Κόσοβο όμως προς τιμήν τους την λένε Σόπσκα.
Σόπσκα σαλάτα
2 μεγάλες ντομάτες
3 μικρά αγγούρια, ή ένα μεγάλο
μισή πράσινη πιπεριά
μία πράσινη πιπεριά κέρατο
ελιές
μαϊντανό
ελαιόλαδο
αλάτι πιπέρι,
λευκό ξύδι
φέτα, ή κατσικίσιο λευκό τυρί, καλύτερα μανούρι.
Κόβετε όλα τα λαχανικά σε μικρούς κύβους. Προσθέτετε τον μαϊντανό, τις ελιές, αφού τις ξεκουκουτσίασετε και τις κόψετε κομμάτια, αλατοπιπερώνετε, ρίχνετε το λάδι, και το ξύδι και ανακατεύετε καλά. Βάζετε την σαλάτα σε ένα μπολ ώστε να σχηματίσει βουνό και τρίβετε από πάνω το μανούρι, στον λεπτό τρίφτη του τυριού. Το τυρί σκεπάζει πλήρως την σαλάτα και το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει με λευκό τρούλο εκκλησίας. Όταν πέσει το πρώτο ανακάτεμα, και το τυρί διαλυθεί σχεδόν μέσα στη σαλάτα, τότε σας λεω, η κλασική ελληνική σαλάτα δεν λεει!!
Άντε με το καλό να πάτε και εσείς στο Κόσοβο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου