Kosovo

Είμαι στο Κοσοβο από χτες. Ωραία χώρα!! Με πλούσιο εσωτερικό κόσμο θα έλεγα. Τι να σας πρωτοπώ; Κάναμε μιάμιση ώρα να διασχίσουμε μία απόσταση 70 χιλ. Έχω δει και χειρότερους δρόμους βέβαια, αλλά όχι εθνική οδό. Στη διαδρομή κάθε 5 χιλιόμετρα βλέπαμε και μία μάντρα διάλυσης αυτοκινήτων. Χιλιάδες διαλυμένες μερσεντές και μπεμπέκες σκόρπιες στα χωράφια. Πολλά νέα σπίτια, μεγάλα, και μάλλον κιτσοειδή στην είσοδο της πόλης. Μας είπανε ότι η ανεργία φτάνει στο 45%. Οι διακοπές ρεύματος είναι καθημερινές, μιας και δεν φτάνει το παραγόμενο ρεύμα. Επίσης ελάχιστοι είναι αυτοί που πληρώνουν τον λογαριασμό ρεύματος. Οι περισσότεροι δε κλέβουν από το ρολόι. Κάθε κτίριο έχει και 2 σημαίες την Αλβανική και την Αμερικάνικη. Πιο πολλές αλβανικές και αμερικάνικες σημαίες από την Αλβανία και την Αμερική αντίστοιχα. Η δικιά τους σημαία, μπλε με τον χάρτη του Κοσόβου κίτρινο στο κέντρο και από πάνω 5 λευκά αστέρια με το ζόρι την βλέπεις. Ούτε αυτοί δεν την πιστεύουν. Εδώ δεν είναι Κοσοβο, είναι Αλβανία και Αμερική. Υπάρχουν δρόμοι που λέγονται Μπιλ Κλίντον, καφετέριες και άλλα μαγαζιά που λέγονται Χίλαρι. Και χιλιάδες ξένοι. Η κυβέρνηση είναι φάντασμα, κυβερνάνε οι ξένοι. Τι να πω; αυτοί οι άνθρωποι κερδίσανε την ανεξαρτησία τους λένε. Αλλά εγώ δεν μπορώ να το δω αυτό. Μάλλον σε μεγαλύτερη εξάρτηση έχουν μπει. Αλλά δεν το καταλαβαίνουν. Σήμερα έφαγα το μεσημέρι με τον Διευθυντή σύνταξης της μεγαλύτερης εφημερίδας της χώρας. Μου είπε τουλάχιστον 20 φορές ότι τους υποστηρίζει η μεγαλύτερη δημοκρατία στον κόσμο – η Αμερική – και μίας και έχουν αυτή την υποστήριξη τότε όλος ο κόσμος θα τους αναγνωρίσει. Και η Ελλάδα θα το πράξει σύντομα, γιατί έτσι θα μας πει η Αμερική να κάνουμε. Τόσο απλά. Τόσο δημοκρατικά. Μας είπε επίσης ότι είναι χαζό που λένε ότι το Κόσοβο θα αποτελέσει το παράδειγμα για παρόμοιες κινήσεις ανεξαρτησίας. Γιατί οι «άλλοι» δεν έχουν την υποστήριξη της Αμερικής. Τώρα γιατί οι Κοσοβάροι την έχουν αυτή την υποστήριξη; ιστορικά μας είπε, από το 1912 οι Αμερικανοί προσπαθούν να απελευθερώσουν το Κόσοβο! Δεν ξέρω τι να πω, μπορεί και να είναι έτσι. Αλλά αν η δημοκρατία, η ανεξαρτησία, η ευημερία και η ευτυχία που περιμένουν αυτοί οι άνθρωποι είναι αυτό που βιώνουν σήμερα, σε αυτή τη χώρα, τότε δεν θα πάρω. Μιλάμε για την απόλυτη αναρχία και το απόλυτο μπάχαλο στο κέντρο της Ευρώπης.

Τα υπόλοιπα αύριο. Τώρα πρέπει να φύγω.