Μποσανόβες, τσατσαδάκια, μάμπο, σάμπες, πολύ Pink Martini, μία κασάσα, μία τεκίλα, ένα ρούμι, μία βότκα, μισό ουίσκι, μπόλικα limes και δυόσμο να φτιάξεις χιλιάδες κεφτέδες, μία πρόταση γάμου και αρκετός ιδρώτας είναι ο απολογισμός της χτεσινής νύχτας. Κέφι και όρεξη να έχουμε παιδία και όλα τα άλλα έπονται.
Μετά από τέτοια κραιπάλη, δικαιούμαι λοιπόν να σας πω τι γνώμη μου για τον Μισέλ μίας και πολλοί ασχολούνται με το θέμα.
Υπάρχει ένας μανάβης στην Αίγινα που περνάει με την ντουντούκα το απόγευμα και φωνάζει ... «έχω λέγετε!!!». Έτσι και στη χώρα μας, βγαίνουν στην γύρα διάφορα πλάσματα και φωνάζουν ... «έχω λέγετε!!»
Πριν πολλά χρόνια ο στρατηγός Θόδωρος, πήγε βολτούλα με το κότερο του Κόκκαλη στη Τζια και μίας ήταν στο νησί είπαν να πάρουν ένα τηλεφωνάκι τον άλλο Θόδωρο, να περάσει να τους πει τα φρέσκα ανέκδοτα. Ο μουρλόθόδωρος, όμως, που του είχε πέσει βαριά η αστακομακαρονάδα που είχε φαει και δεν είχε όρεξη για ανέκδοτα, τσαντισμένος που του χαλάσανε τον ύπνο, τον έδωσε στεγνά.
Ο κακός χαμός, έβγαιναν τα στρουμφάκια (γαλάζια παιδιά) στην TV και ωρύονταν, και με το δίκιο τους άλλωστε μίας και τι δουλειά είχε ένας μικροφαρμακοποιός στέλεχος τοπικής οργάνωσης της πράσινης φυλής στο κότερο μίας σκουλικαντέρας; Βέβαια έλεγαν τότε τα πράσινα ανθρωπάκια ότι ποινικοποιείται η κοινωνική συναναστροφή, και ότι δεν αποδεικνύεται συναλλαγή. Σε λίγο καιρό τον στρατηγό τον φάγανε οι βρούβες και ας ήταν κολλητός του κου Καθηγητή.
Με τούτα και με κείνα, το βασίλειο της αφασίας, βαρέθηκε τα πράσινα ανθρωπάκια, που αποδεδειγμένα πλέον είχαν ροπή προς την πολυτέλεια και είπε να προσλάβει τα στρουμφάκια, που τέλος πάντων είχαν μία ηθική υπεροχή. Η περίοδος της παλιάς βασιλείας των στρουμφακίων είχε μάλλον ξεχαστεί, και κανένας δεν έκανε παραλληλισμούς με τους κατσαπλιάδες της δεκαετίας του ΄60, τα νέα στρουμφάκια είναι διαφορετικά!
Οι πρώτες γραφές της 2ης αυτής βασιλείας, συνοψιζόταν σε μία λέξη, ανικανότητα. Έγινε ένας χαμός ουσιαστικής ακυβερνησίας μέχρι να καταλάβουν τα στρουμφάκια πως παίζετε το νέο παιχνίδι, και σε σχετικά σύντομο διάστημα, άρχισαν και αυτοί τα ταξίδια με τα Λίαρ Τζέτ. Ο ίδιος κακός χαμός, η ίδια ποινικοποίηση της κοινωνικής συναναστροφής, τώρα τα πράσινα ανθρωπάκια χτυπιόνται στη TV, ενώ τα στρουμφάκια, πάσχουν από καταρράκτη και δεν βλέπουν συναλλαγή. Οι ίδιες παπαρολογίες στα κανάλια με τους μεν και τους δε να προσπαθούνε να αποδείξουν ότι είναι άμεμπτοι και ηθικοί. Ο μεγάλος δε, παίζει ρακέτες στη Ραφήνα, μιας και ακόμα δεν έχει καταλάβει ότι κυβερνάει, και βέβαια δεν πρόκειται ποτέ να στείλει τον ξάδελφο σπίτι του γιατί θα του θυμώσει η θεία Ευλαμπία.
Τώρα μπορεί ο Μισέλ να δικαιούται, λόγω οικογενειακής καταβολής να κάνει παρέα με εκείνο τον κατσαπλιά (αλήθεια γιατί δεν είναι φυλακή είπαμε; μου διαφεύγει), ενώ ο Θόδωρος δεν είχε τέτοιο δικαίωμα γιατί δεν ανήκε ποτέ στην αστική τάξη. Αλλά και για τους δύο ο «απλός λαός» που λέγαμε χτες, λεει δήξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι!
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι οι βόλτες με τα κότερα και τα αεροπλάνα. Δεν πάνε να κάνουν ότι θέλουν, την δουλειά τους μπορούνε να κάνουν όμως; Ε λοιπόν ούτε αυτή μπορούν να κάνουν, η ανικανότητα και η μεγαλομανία είναι το κύριο χαρακτηριστικό όλων των βασιλέων σε αυτή τη χώρα! Για μένα υπάρχει η διαφθορά της μίζας, όπου πέφτουν όλοι σαν ακρίδες πάνω στο στάρι, πεινασμένα ανθρωπάκια, και η πιο ουσιαστική διαφθορά, αυτή της κοινωνίας. Η διαφθορά του ωχαδερφισμού, της αγένειας και του «να πιάσω την καλή» που μας διαπερνά από πάνω μέχρι κάτω. Γιατί αν τα πρότυπα είναι ο Μισέλ και ο Θόδωρος, άνθρωποι που δεν έχουν δουλέψει δευτερόλεπτο στη ζωή τους (ας μου απαντήσουν γιατί έγιναν πολιτικοί!), που αν ο Μισέλ δεν ήταν ανιψιός του Θείου, στην καλύτερη θα ήταν δικηγορίσκος στην Ξάνθη. Τότε τι να πω. Η διαφθορά του τυχάρπαστου δημόσιου υπαλληλίσκου, που ενδιαφέρετε μόνο για το πως δεν θα κάνει τίποτα. Η διαφθορά της ανήθικης κοινωνίας.
Πρόσφατα έχω εμπειρία συνεργασίας με κάποια τέτοια τυπάκια, που αφού κάνανε τα πάντα να τρυπώσουν στο δημόσιο, αφού παίρνουν 3 και 60 (δραχμή παραπάνω δεν τους αξίζει), αφού κανένας δεν τους σέβεται γιατί απλά δεν κάνουν και κάτι, όταν μπορούν γίνονται εξουσιαστές και κομπλεξικοί δυνάστες σε όποιον μπορούν. Αυτό όμως είναι άλλη ιστορία που θα σας διηγηθώ άλλη μέρα. Και τώρα μην πέσετε να με φάτε όλοι οι γνωστοί δημόσιοι υπάλληλοι, μπορεί να είστε ή και να μην είστε σε αυτή την κατηγορία, αλλά δεν μπορείτε να πείτε ότι αυτά τα τυπάκια δεν κυριαρχούν στον δημόσιο τομέα.
Πως λοιπόν μία αειπάρθενος κορασίς σαν εμένα να ξεπεράσει όλα αυτά; με μαγειρέματα λοιπόν που είναι αγχολυτικά και δημιουργικά. Ένα πιάτο λοιπόν αφιερωμένο σε όσες σουπιές υπάρχουν γύρω μας που κάνουν ένα μπράφ και αμολάνε μελάνι.
Σουπιές με το μελάνι τους (για 6 άτομα), από μία συνταγή του κυρ Ηλία Μαμαλάκη
1 κιλό σουπιές ολόκληρες ακαθάριστες
1 κρεμμύδι ξερό ψιλοκομμένο
1 ποτηράκι ελαιόλαδο
½ ποτήρι λευκό κρασί
½ φλιτζάνι άνηθο ψιλοκομμένο
ελάχιστη κρέμα γάλακτος
Σε μία βαθιά λεκάνη καθαρίζετε τις σουπιές αφαιρώντας πρώτα με ένα μαχαιράκι το στόμα τους και τα μάτια τους. Εντοπίζετε την μελανοκύστη και την σπάτε να χυθεί το μελάνι μέσα στη λεκάνη και να σας κάνει χάλια. Δεν πλένετε τις σουπιές πετάτε μόνο τα κοκάλα και τα μάτια. Τεμαχίζετε τις σουπιές σε κομμάτια μέτρια όχι πολύ μικρά. Σε μία μεγάλη κατσαρόλα σοτάρετε το κρεμμύδι με το λάδι μέχρι να γίνει διάφανο, ρίχνετε μέσα στις σουπιές όχι όμως το μελάνι και τα υπόλοιπα ζουμιά που κρατάτε για αργότερα, και αφού σοταριστούν λίγο και οι σουπιές σβήνετε με το κρασί. Όταν εξατμιστεί λιγάκι το αλκοολ, ρίχνετε στην κατσαρόλα το μελάνι και τα υπόλοιπα ζουμιά και σιγομαγειρεύετε το φαγάκι για περίπου 1 ώρα μέχρι να δέσει η σάλτσα. Στο τέλος ρίχνετε και λίγο κρέμα γάλακτος και ανακατεύετε καλά. Σερβίρετε πασπαλίζοντας αρκετό άνηθο σε κάθε πιάτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου