Rooms to Let

Τον τουρισμό και τα μάτια σας! Προσοχή στον τουρισμό, το μόνο αναπτυσσόμενο τομέα της ελληνική οικονομίας! Λένε και ξαναλένε οι αναλυτές, και λοιποί μαϊντανοί. Το κακό τους τον καιρό, μην πω τίποτα πιο βαρύ!!!

Προς τι όλα αυτά τα νεύρα; Αμέσως, εδώ είμαστε να σας εξηγήσω.

Λοιπόοοοον, ως γνωστό οι διακοπές είναι ιερό πράγμα. Για εμένα ειδικά, είναι πάρα μα πάρα πολύ ιερές. Θέλω να περνάω καλά, να ξεκουραστώ, να μην ταλαιπωρηθώ, να διασκεδάσω, και να έχω στοιχειώδεις ανέσεις ανάλογες με τα χρήματα που θα ξοδέψω. Παράλληλα, επειδή πάω διακοπές τον Αύγουστο, όταν κλείνει η εταιρία, όταν μπορεί και η υπόλοιπη παρέα, όταν πάει και η υπόλοιπη Ελλάδα δηλαδή, προσπαθώ να μην πέσω θύμα κερδοσκοπίας να μην πληρώσω χρυσάφι αυτές τις 10 μερούλες δηλαδή. Έτσι κανονίζω όσο πιο νωρίς γίνετε, και μάλλον έχω καλύτερη αντιμετώπιση, και ίσως καλύτερη ποιότητα από αυτούς που αφήνουν τα πράγματα τελευταία στιγμή, είτε γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς είτε γιατί έτσι και αλλιώς είναι άνθρωποι της τελευταίας στιγμής.

Αυτά θεωρητικώς, βέβαια γιατί πρακτικώς μόνο έτσι δεν είναι τα πράγματα. Μάλλον εγώ είμαι ο μαλάκας πού από τον Μάιο έχω προπληρώσει σχεδόν όλες τις διακοπές του Αυγούστου.

Σας έχω πει ότι φέτος θα πάμε Νίσυρο. Σας έχω περιγράψει την περιπέτεια να βρούμε δωμάτια στο νησί, που δεν είναι τουριστικό και άρα δεν υπάρχουν πολλά. Με τα πολλά κλείσαμε σε ένα Rooms to Let στην πόλη, μίλησε η Φιφή με την κυριούλα, κλείσανε ημερομηνίες, όλα τέλεια. Ζήτησε η θείτσα να στείλουμε τα λεφτά με ταχυδρομική επιταγή, μιας και δεν παίζουν τράπεζες στο νησί. Έτρεχα μέσα στο μεσημέρι, αρχές Ιουνίου να στείλω τα 300 ευρώ να τα κλείσουμε τα ρημαδοδωμάτια, να έχουμε κάπου να μείνουμε.

Μέχρι που χτες είπαμε να την ξαναπάρουμε την κυριούλα να της θυμίσουμε την κράτηση, και να της ζητήσουμε για πολλοστή τα δωμάτια να βλέπουν θάλασσα, και τέλος πάντων να βεβαιωθούμε ότι όλα πάνε καλά. «Ναι βέβαια, για πότε θέλετε;» ήταν η πρώτη απάντηση. Καμία σχέση με την ερώτηση: «Γεια σας, έχουμε κλείσει δύο δίκλινα για τον Αύγουστο, σας στείλαμε και 300 ευρώ, τα έχετε λάβει;». Η όλη συζήτηση κύλησε γύρω από την γιαγιάκα που νόμιζε ότι πήραμε για να κλείσουμε δωμάτια, και την αδελφή μου που προσπαθούσε να καταλάβει αν έχουν όντως πάρει τα λεφτά και αν τελικά έχουμε δωμάτια. Με τα πολλά, και μίας δεν έβγαινε άκρη τελειώνει η Φιφή τη φιλοσοφική συζήτηση και της λεει ότι θα ξαναπάρει αύριο.

Ελπίζαμε, ότι δύο τινά θα συνέβαιναν, είτε θα μιλάγαμε με κάποιον άλλο και άρα θα συνεννογιόμασταν, είτε η γιαγιάκα θα είχε πάρει τα χάπια του Αλστχαιμερ, και ίσως έτσι βγάζαμε άκρη για το αν τελικά έχουμε δωμάτια ή όχι.

Το σημερινό τηλέφωνο ήταν το ίδιο αστείο, η μεν γιαγιάκα, δεν φάνηκε να έχει γραμμένα κάπου ονόματα και κρατήσεις, ο δε παππούς που εισπράττει τα λεφτά από το ταχυδρομείο, μάλλον τα πίνει τσίπουρα! Στο τέλος μας είπαν το αφοπλιστικό, «καλά τι ανησυχείτε αφού στείλατε λεφτά!» Είναι όμως δυνατόν να μην ανησυχείς που και λεφτά έστειλες και διαπιστώνεις ότι δεν σε έχουν γραμμένο! Ή μάλλον για την ακρίβεια σε έχουν μόνο γραμμένο.

Βεβαίως αυτό δεν είναι η πρώτη φορά που μας συμβαίνει. Σχεδόν πάντα, έχουμε πρόβλημα με τις κρατήσεις, είτε μιλάς με γιαγιάκα, είτε μιλάς με ντόπια ξενοδόχα με το Χοτελ Μελπομένη, πάντα κάτι παρουσιάζετε. Κυρίως με το γνωστό check in & check out. Κανένας δεν καταλαβαίνει τη διαφορά της τελευταίας μέρας και της τελευταίας νύχτας. Προσπαθείς να είσαι όσο πιο σαφής γίνετε, «ερχόμαστε Δευτέρα και φεύγουμε Κυριακή, άρα ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ και το Σάββατο, αλλά ΟΧΙ την Κυριακή». Καμία σημασία, αυτοί θα γράψουν στο ρημαδόχαρτο ότι θέλουνε. Και καλά να σου ζητάνε να πληρώσεις και την Κυριακή, αλλά να μην έχεις δωμάτια το Σάββατο, και ειδικά αν είσαι σαν εμένα και τα έχεις όλα κανονίσει μήνες πριν, δεν γίνετε τον παθαίνεις τον ντουβρουτζά και είσαι έτοιμος να πνίξεις την χαριτωμένη γιαγιούλα που σου θυμίζει τη γιαγιά σου!

Πριν χρόνια στη Λέρο, σε μάλλον πολυτελείας Hotel, αναγκαστήκαμε και κοιμηθήκαμε ένα βράδυ 9 άτομα σε ένα studio. «Σας βόλεψα», έλεγε περήφανος ο κυριούλης. Το θέμα αγαπητέ μου δεν είναι «να βολευτούμε» αλλά όλα να γίνουν έτσι όπως τα ζητήσαμε, τα γράψαμε και τα πληρώσαμε.

Πριν λίγο καιρό στη Τήνο, αντί για 4 δωμάτια που είχαμε ζητήσει μας περίμεναν 3. Μπερδεύτηκε η κυριούλα. Μας βόλεψε όμως και αυτή.

Πέρσι στη Νάξο, αλλάξαμε 3 φορές δωμάτιο, πακετάριζε – ξεπακετάριζε, κάθε τρις και λίγο. Οταν βέβαια είσαι διακοπές, είσαι και πιο χαλαρός και δεν τα παίρνεις όσο θα έπρεπε με τέτοια πράγματα, αλλά όπως και να το κάνουμε γιατί κάποιος να παίζει έτσι με τον πολύτιμο χρόνο των διακοπών σου;

Όλοι αυτοί οι τύποι, καθόλα άσχετοι με τον τουρισμό και καθόλου επαγγελματίες, πήραν ένα δανειάκι, μία επιχορήγηση στην καλύτερη των περιπτώσεων, βάλανε και την οικογένεια να τρέχει την επιχείρηση στο νησί και έτσι γίνανε ξενοδόχοι τρομάρα τους! Έχουν δε όλοι, ένα κοινό παρανομαστή. Το ρημαδόχαρτο! Έχετε δει καθόλου τα χαρτάκια που φτιάχνουν – όπως βολεύονται – και σημειώνουν τις κρατήσεις και τις πληρωμές; Συνήθως είναι ένα φύλλο από το τετράδιο του γιου τους, όπου νορμάλ άνθρωπος άκρη δεν βγάζει, δεκάδες σημειώσεις, τηλέφωνα και ονόματα, λίγο λάδι από τα φασολάκια, χιλιοδιπλωμένο και κατασκισμένο, όταν δε σε βλέπουν έτοιμο να βγάλεις καπνούς από τη μύτη, στο μοστράρουν ως αποδεικτικό στοιχείο της αθωότητας τους, και τις ανικανότητάς τους θα έλεγα.

Για να μην σας πω για τις εκπλήξεις που βρίσκεις όταν τελικά πηγαίνεις στο νησί, που η θέα θάλασσα είναι συνήθως «το βλέπεις το λόφο του Αϊ Νικόλα; ε, από πίσω έχει μία θάλασσα!!», η πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, είναι ένα ποτήρι του νερού, ένα γκαζάκι και το κοινόχρηστο ψυγείο στη σκάλα, και πού όλα τα κρεβάτια είναι 1,35 μέτρα - δίκλινα. Πήγαμε στη Μήλο μια χρονιά, 3 αγόρια και εγώ, φτάσαμε πολύ μετά τα μεσάνυχτα και μέχρι να παρκάρω βλέπω τον Γιάννη να βγαίνει τρέχοντας και να μου λεει, «πάω να πιω»!! Σύντομα καταλάβαμε ότι είχαμε 2 ημι-διπλα κρεβάτια να κοιμηθούμε και οι 4, παρόλο που σε επανειλημμένα τηλέφωνα είχαμε ζητήσει μονά κρεβάτια. Πάμε την άλλη μέρα να συνεννοηθούμε και αφού ο μπάρμπας δέχεται με άνεση ότι εγώ και ο Βαγγέλης δεν είμαστε ζευγάρι και άρα θέλουμε 2 μονά κρεβάτια στο δωμάτιο μας, εκπλήσσεται όταν και οι άλλοι ζητάνε μονά στο δικό τους δωμάτιο. Και λεει στον Γιάννη, και τον Αποστόλη, «ούτε εσείς είσαστε ζευγάρι»!!! Οποία έκπληξης!

Έτσι λοιπόν, ακόμα και για τον πιο προνοητικό και για τον πιο οργανωμένο, οι διακοπές στα Ελληνικά νησιά, από όνειρο όλου του χειμώνα, γίνονται στην καλύτερη περίπτωση περιπέτεια. Για την Νίσυρο, δεν φοβάμαι ότι θα κοιμηθούμε στην παραλία, είναι όμως εξαιρετικά πιθανόν και πέσουμε θύμα της περιβόητης ελληνικής φιλοξενίας και είτε εμείς, είτε κάποιοι άλλοι που έχουν επίσης κλείσει το ίδιο δωμάτιο στη γιαγιούλα, να κοιμηθούν τελικά στο πατρικό του παππού, στο ξάδελφο τον Νίκο, ή στο στάβλο. Ολά αυτά μας έχουν τύχει. Ίδωμεν ...

Τέλος για σήμερα, ένα καλοκαιρινό φαγάκι που βρήκα πρόσφατα και είμαι σίγουρη ότι θα σας αρέσει. Μία άλλη πιο νόστιμη εκδοχή των Βλίτων.

Βλίτα Τσιγαριστά

1 κιλό βλίτα
λαδάκι και 1-2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες
2 μεγάλες ντομάτες τριμμένες
αλάτι, πιπέρι
1 ποτήρι τριμμένη φέτα, ή μανούρι

Πλένετε καλά τα βλίτα και κρατάτε μόνο τα τρυφερά φύλα και τις κορφές. Πετάξτε όλα τα σκληρά κοτσάνια. Σε μία κατσαρόλα, σοτάρετε το βούτυρο, το λάδι και το κρεμμύι με το σκόρδο, μέχρι να μαλακώσουν και να γίνουν διάφανα. Αν σας αρέσουν τα πικάντικα μπορείτε να προσθέσετε λίγο καυτερή πράσινη πιπερίτσα. Ρίξτε και τα βλίτα και ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί για λίγα λεπτά. Προσθέστε την τριμμένη ντομάτα, το αλάτι και το πιπέρι και τα μαγειρεύετε σε χαμηλή φωτιά για 8-10 λεπτά περίπου. Κανονικά δεν θέλει νερό, γιατί και τα βλίτα βγάζουν υγρά. Αλλά αν τα δείτε σκούρα τα πράγματα προσθέστε λίγο. Στο τέλος βάζετε τη φέτα και την αφήνετε να λιώσει και να ανακατευτεί μα τα χορταράκια. Τρώγετε ζεστό και μπόλικο φρέσκο ψωμάκι!!