Πάμε Ηρώδειο;

Η αγαπημένη μου αδελφούλα τελευταία μου τα χώνει, για τις αναρτήσεις μου, τις λεει ηλεκτρονικό ξεκατίνιασμα. Εγώ πάλι που ξέρω ότι μόνο φίλοι και γνωστοί διαβάζουν τα αρθράκια μου, δεν το βλέπω έτσι. Όπως μιλάω σε μία παρέα, έτσι γράφω τα νέα μου και της σκέψεις μου, τίποτε άλλο.

Σήμερα λοιπόν θέλω να σας πω για το θέμα συζήτησης της παρέας τον τελευταίο καιρό. Έχουμε παράσταση αγαπητοί φίλοι και φίλες – και μάλιστα στο Ηρώδειο!!!

Όχι τώρα πείτε μου, πόσοι από εσάς, έχετε την ευτυχία να δείτε ένα κολλητό σας φίλο να δίνει παράσταση στο Ηρώδειο! Αυτό δεν είναι κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να το αναφέρω! Όχι πείτε μου τώρα!

Λοιπόν για να καταλάβετε, όσοι δεν ξέρετε το θέμα. Ο Γιάννης, αν και μεγαλοκοπέλα, πριν αρκετά χρόνια πήγε και γράφτηκε σε μαθήματα Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών στο Λύκειο Ελληνίδων. Αυτό το έκανε μάλλον για δύο λόγους, να γνωρίσει κόσμο και να κάνει παρέες, και δεύτερων να γυμναστεί λιγάκι με έναν ευχάριστο και ανώδυνο τρόπο, καθότι γομαράκι.

Έλα όμως που του άρεσε! Έλα που του βγήκε ένα κρυφό ταλέντο, κυρίως στον Ικαριώτικο, έλα που και λόγο παραστήματος – είναι παρελάσιμος ο Γιάννης – έγινε περιζήτητος στους κυκλωτικούς χορούς. Μεγάλο ταλέντο λέμε. Και να οι εκδηλώσεις και να οι παραστάσεις, και να η «Λεβεντιά», όλα τα λεφτά σας λεω. Κάποια στιγμή, έκανε και ο σύλλογος αποκριάτικο πάρτυ, με τους ανάλογους χορούς βέβαια, και να ο κυρ Γιάννης ντυμένος η «Νύφη» να παίρνει το πρώτο βραβείο σαν την καλύτερη νύφη του χορού. Το αστείο βέβαια από εκείνο το βράδυ είναι ότι μας πλησίασε μητέρα χορεύτριας από την ομάδα και έδωσε συγχαρητήρια στη Μιρέλλα (2 μήνες μεγαλύτερη από τον Γιάννη) για το γιο της που είναι τόσο ταλαντούχος.

Με τούτα και με κείνα, μάθαμε και εμείς όλους τους Ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς – είναι άπειροι σας λεω – όλες τις φορεσιές, πήγαμε σε πολλές παραστάσεις σε διάφορα μικρά και περιφερειακά θέατρα, ακούσαμε πολύ μα πολύ κλαρίνο, και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και πλέον σήμερα αγοράσαμε τα εισιτήρια, να δούμε και το Γιάννη στο Ηρώδειο.

Την Παρασκευή λοιπόν στις 9 στο Ηρώδειο στην παράσταση του Λυκείου Ελληνίδων ο Γιάννης θα χορέψει, χορούς της Μακεδονίας (της original). Όσοι πιστοί προσέλθετε, εγώ βέβαια δεν θα πάω γιατί θα είμαι στη Ρουμανία, αλλά απευθύνω δημόσια πρόσκληση σε όλους σας να πάτε, να τον χειροκροτήσετε. Να σηκώσετε και πανό «Γιάννη είσαι πολύ Λεβέντηχ». Αυτό το τελευταίο είναι, παλιό αστείο.

Τον πρώτο χρόνο που χόρευε ήταν ακόμα παθιασμένος με το θέμα, ενθουσιασμένος, και αν και γενικά ο Γιάννης είναι πάρα πολύ συγκρατημένος άνθρωπος, τότε με την πρώτη ευκαιρία, λίγο κλαρίνο να άκουγε, λίγο Πάριο, τσούπ ... πεταγότανε απάνω και άρχιζε να χορεύει. Είχαμε πάει λοιπόν τριήμερο στη Νεάπολη, κάτω στην Πελοπόννησο, σε ένα ξενώνα που η «φιλοξενία» ήταν σε υπερθετικό βαθμό. Βρεθήκαμε λοιπόν ένα βράδυ, μαζί με τους άλλους ενοικιαστές του ξενώνα να μας τραπεζώνει στη βεράντα της η πληθωρική ιδιοκτήτρια. Ανάμεσα στη παρέα ήταν και μία κοπέλα, στα 20 περίπου, λίγο ψευδή, λίγο χαζή, λίγο άβγαλτη δεν καταλάβαμε, με την μαμά της. Άντε και βάζουν Πάριο στο κασετόφωνο, και μάλιστα το «χιτ» του Γιάννη τον Ικαριώτικο. Του κάνει πλάκα η Ζέφη, άντε Γιάννη να χορέψεις, που είσαι επαγγελματίας, τον τραβάνε και οι άλλοι και βρίσκετε ο έρμος να χορεύει για κάποιους απίθανους τύπους. Η κοπέλα, που τον είχε σταμπάρει τον λεβέντη μας, ήταν όλο γλύκες, τον είδε, έτσι να χοροπηδάει, της ήρθε ερωτικός ντουβρουτζάς. Παραμίλαγε λοιπόν δίπλα στη Ζέφη, «αχ τι ωραία του χορεύει ο Γιάννηχ, τι Λεβέντηχ», και απαντάει η άλλη η σκατόψυχη ... «και πολύ καλό παιδί!!!». Με κάτι τέτοια μας έγινε τσιμπούρι η κοπελίτσα, και όλο για τον Γιάννη τον Λεβέντηχ μίλαγε, και όλο από πίσω τον έπαιρνε, αλλά αυτός τίποτε έτσι πάντα την κλοτσάει την τύχη του αυτό το παιδί.

Αυτός λοιπόν ο Λεβέντηχ, θα χορέψει για 10 λεπτά την Παρασκευή στο Ηρώδειο. Παραπάνω μάλλον δεν αντέχει, δεν είμαστε και μωρά παιδιά άλλωστε, αλλά και τόσο αρκετό είναι. Για αυτά τα 10 λεπτά βέβαια κάνει πρόβες εδώ και 3 μήνες, έχει ξεπατωθεί, αλλά χαλάλι, Ηρώδειο είναι αυτό.

Έτσι για να γιορτάσουμε το γεγονός θα σας γράψω γκουρμεδια σήμερα. Κάποιοι από εσάς το έχουν φαει σπίτι μου βέβαια, δεν είναι πιάτο για το καθημερινό τραπέζι, αλλά τώρα το καλοκαίρι αν κάνετε τραπέζι στο σπίτι, αυτό το πιάτο είναι εντυπωσιακό και μάλλον εύκολο για γκουρμεδά.

Cheesecake με φέτα, ανθότυρο και ντομάτα

Για τη βάση:
200 γρ κριθαρένια κουλούρια, πολτοποιημένα στο μούλτι
70 γρ λάδι
4 κουταλιές της σούπας ρεγγάτο τριμμένο, και λίγο νερό

Για τη γέμιση:
400 γρ ανθότυρο
200 γρ φέτα τριμμένη
250 γρ. κρέμα γάλακτος
2 φύλλα ζελατίνας
μερικά φύλλα βασιλικού
λίγο δυόσμο φρέσκο ψιλοκομμένο
αλάτι – πιπέρι (λευκό καλύτερα να μην σαν χαλάσει οπτικά το αποτέλεσμα)

Για το σερβίρισμα:
2 ντομάτες κομμένες σε κύβους
4 κουταλίες της σούπας λάδι
φύλα βασιλικού και αλάτι

Αναμιγνύουμε σε ένα μπολ το παξιμάδι μα το λάδι και το τυρί και λίγο λάδι (κανα 2-3 κουταλιές) μέχρι να γίνουν μία σφιχτή ζύμη. Αν έχετε τσέρκι τότε σκεπάζετε με λαδόκολλα μία λαμαρίνα βάζετε στο κέντρο το τσέρκι και στρώνετε τη βάση με το μίγμα, όπως κάνετε για το cheesecake. Αν δεν έχετε τσέρκι και το φτιάξετε σε βάση για τάρτα, τότε απλά στρώστε τη βάση με το μίγμα και πατήστε το να πάει παντού και να δημιουργηθεί μία βάση.

Αυτή τη βάση την ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 10 λεπτά και την αφήνετε να κρυώσει. Μεταφέρετε την βάση μαζί με το τσέρκι σε πιατέλα, αν έχετε χρησιμοποιήσει ταρτιέρα το αφήνετε ως έχει..

Σε ένα μπολ, λιώνετε με πιρούνι το ανθότυρο και τη φέτα και μετά τα χτυπάτε λίγο με το μίξερ να γίνουν αλοιφή. Προσθέτετε τη μισή κρέμα γάλακτος, τον ψιλοκομμένο βασιλικό και δυόσμο, το αλάτι και το πιπέρι και τα χτυπάτε όλα μαζί να ομογενοποιηθούν. Σε ένα κατσαρολάκι ζεστάνετε την υπόλοιπη κρέμα γάλακτος. Λίγο πριν βράσει την βγάζετε από την εστία και προσθέτετε τα φύλα ζελατίνας που τα έχετε μουλιάσει σε νερό για 5-10 λεπτά, ανάλογα με της οδηγίες. Ομογενοποιείτε το μίγμα των τυριών με την κρέμα γάλακτος με τη ζελατίνα και με αυτό σκεπάζετε τη βάση του cheesecake. Το βάζετε στο ψυγείο για 4-5 ώρες μέχρι να σταθεροποιηθεί και να δέσει το μίγμα. Λίγο πριν το σερβίρετε απλώνετε από πάνω τους κύβους τις ντομάτας που τους έχετε αλατίσει και στραγγίσει να φύγουν τα πολλά υγρά. Στο τέλος περιχύνετε με ένα μίγμα ελαιολάδου και βασιλικού που έχετε χτυπήσει στο μούλτι.

Είναι πάρα πολύ ωραίο και αρωματικό.

Υ.Γ. Πέραν της πλάκας ο Γιάννης και τα υπόλοιπα παιδία στο Λύκειο χορεύουν συγκλονιστικά και υπάρχουν άγνωστοι Ελληνικοί Παραδοσιακοί χοροί που είναι υπέροχοι, αν μπορείτε να πάτε.