Ηρώδειο

Μέρα πολιτιστικής εξόρμησης η χτεσινή, πήγαμε στο Ηρώδειο να δούμε τους Όρνιθες του Αριστοφάνη. Επανεκτέλεση της παλιάς παράστασης του Κ. Κουν και του Θεάτρου Τέχνης. Ελάχιστες η διαφορές από εκείνη τη θρυλική πια παράσταση, ο ιερωμένος δεν εμφανίστηκε με χριστιανικά ράσα, και κάποια μικρή, ελάχιστη, επικαιροποίηση του κειμένου, κάπου ακούστηκε και το όνομα του Αλογοσκούφη τέτοια πράγματα.

Η παράσταση ήταν υπέροχη, μουσική του Μάνου Χατζηδάκι – ποιος ποιος ποιος ποιος ποιος είναι αυτός που μας εκάλεσε; - τα σκηνικά και κουστούμια του Τσαρούχη, η χορογραφία της εξαίσιας Ζουζού Νικολούδη. Υπέροχα! Δεν γνωρίζω αν αυτή είναι η μόνη από τις κωμωδίες του Αριστοφάνη, όπου ο χορός είναι τόσο κυρίαρχος στην παράσταση, ή είναι η χορογραφία τόσο καταπληκτική που προβάλει τον χορό τόσο πολύ. Πραγματικά ισοπεδώθηκαν όλα τα άλλα – κατά τη γνώμη μου – τόσο η μουσική (που έτσι και αλλιώς όμως είναι καταπληκτική) όσο και το παίξιμο των ηθοποιών!

Έτυχε λοιπόν και σε αυτή την παράσταση την διδασκαλία της χορογραφίας να έχει μία φίλη μας, και καλή μαθήτρια της Ζουζούς Νικολούδη, η Μαρίζα Τσίγκα. Τι υπέροχα που ήταν, νόμιζες ότι έβλεπες πραγματικά πουλιά, έτσι που ήταν ντυμένοι με τα φτερά και πούπουλα του Τσαρούχη, σε διαρκή κίνηση όπως είναι πράγματι τα πουλιά, ο τρόπους που κούναγαν τα χέρια τους, τα ράμφη τους! Η Μαρίζα, είναι πάνω κάτω στην ηλικία μου, έχει πατήσει δηλαδή τα 40 η γυναίκα, χρόνια βέβαια χορεύτρια ολκής, όχι αυτά τα χαζά του so you think you can dance!, ήταν συγκλονιστική, κίνηση, αντοχή, ωριμότητα, τα πάντα. Πραγματικά της εύχομαι τα καλύτερα γιατί τα αξίζει.

Το Ηρώδειο βέβαια γεμάτο, με το μάλλον γνωστό κοινό. Γιατί δεν κάνουν διάλειμμα δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή για να δεις μία αξιόλογη παράσταση πρέπει να πάθεις τη μέση σου. Είσαι καθιστός πάνω σε πυρωμένα από τον μεσημεριανό ήλιο μάρμαρα τουλάχιστον 3 ώρες (2 η παράσταση και μία ώρα που πας νωρίτερα να πιάσεις καλή θέση). Και όχι απλός καθιστός, σαρδελοποιημένος, και ακούνητος! Ε πως να το κάνουμε, άνθρωποι είμαστε πιανόμαστε. Επίσης οι κυρίες εξακολουθούν να φοράνε τακούνια. Λιγότερες βέβαια από ότι παλαιότερα, αλλά το τακούνι τακούνι. Δεν μπορούν αλλιώς βλέπεις τα ψώνια. Η ζέστη πολύ, και ο ιδρώτας ακόμα περισσότερος.

Μπροστά μου καθόταν μία κυρία με την κορούλα της, ετών 6. Οποία έμπνευση, να δει το παιδί Όρνιθες στο Ηρώδειο να αποκτήσει κουλτούρα, θα σκέφτηκε η τρισχαριτωμένη μανούλα, χωρίς να σκεφτεί, ότι όλο αυτό το 3-ωρο, είναι κουραστικό για έναν ενήλικα πόσο μάλλον για το 6-χρονο. Και βέβαια χωρίς να σκεφτεί αν το παιδάκι θα καταλάβει κάτι. Τέλος πάντων είναι φαίνεται της μόδας κάτι τέτοια, πολύ «προχώ» καταστάσεις.

Έλα όμως που, 5 λεπτά πριν την έναρξη και ενώ γινόταν ο κακός χαμός από κόσμο που έψαχνε θεσούλα για να κάτσει, και αφού το παιδάκι έχει είδη κάτσει καρφωμένο για μία ώρα, του ήρθαν «Μαμά τσίσα»! Άντε λοιπόν να το πάρεις και σίγα σιγά να κατέβεις τα κυκλώπεια σκαλοπάτια του Ηρωδείου, να πας τουαλέτα. Και στην επιστροφή να έχει αρχίσει η παράσταση, και να μην βρίσκεις τη θέση σου και να γυρνοβολάς το παιδάκι σε λάθος διαδρόμους. Και να είσαι και τυχερή που η κυρία από δίπλα την κράτησε η θέση σου, και άντε με το καλό κάθεσαι, και ηρεμείς. Εσύ όχι όμως το χαριτωμένο το παιδάκι που από το overdose κουλτούρας ήθελε να κάνει εμετό!

Σε 10 λεπτά το παιδάκι τα έβγαζε όλα, χιλιοστά δίπλα από την πλάτη της μπροστινής τους. Αυτό κράτησε περίπου 15 λεπτά, το παιδάκι να ξερνάει, οι γύρω να του δίνουν χαρτομάντιλα, εγώ να έχω αναγουλιάσει γιατί όλο αυτό έγινε ακριβώς μπροστά μου, η Φιφή να μου λεει «μην κοιτάς!!» οι παραπίσω να μην έχουν καταλάβει τι γίνετε και να λένε «σσσσς» και κανένας να μην βλέπει την παράσταση. Και όλα αυτά μέχρι να καταλάβει η κυρία, ότι 1ον το παιδί είναι άρρωστο και πρέπει να το πάρει να φύγει, και 2ον το Ηρώδειο, δεν είναι για παιδιά 6 χρονών. Περίμενε να γίνουν 12-15 και μετά φέρε τα να δουν και Όρνιθες και τα Σπαθιά του Χασατουριάν άμα λάχει. Αλλά μην μας χαλάς εμάς τη διασκέδαση – και εν προκειμένω και το στομάχι – γιατί εσύ θες να το παίξεις προχώ μάνα!

Αυτά λοιπόν από τις χθεσινές μας εξορμήσεις. Φαγάκια τώρα.

Κοτόπουλο με πολύχρωμες πιπερίες και μπύρα

750 γρ φιλέτο κοτόπουλο κομμένο σε μικρές μπουκίστες
3 κουταλιές της σούπας λάδι
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 κίτρινη, μία κόκκινη, μία πορτοκαλί και μία πράσινη πιπεριά, κομμένες σε κυβάκια
μισό ποτήρι μπύρα
3 κουταλιές της σούπας γιαούρτι στραγγιστό
1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα
3 κουταλιές της σούπας παρμεζάνα τριμμένη
4 κουταλιές της σούπας αμύγδαλα χοντροκομμένα ή εφιλέ
Αλάτι –πιπέρι

Σε ένα βαθύ τηγάνι καιτε το λάδι και το βούτυρο και σοτάρετε το κοτόπουλο, μέχρι να ροδίσει. Το βγάζετε σε ένα πιάτο και τηγανίζετε το κρεμμύδι και τις πιπεριές για 5-7 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν. Τότε ρίχνετε και το κοτόπουλο και τα σβήνετε με την μπύρα. Βράζετε λίγο το φαγητό μέχρι να απορροφηθούν τα πολλά υγρά. Στο τέλος προσθέτετε το γιαούρτι χτυπημένο με την μουστάρδα και την παρμεζάνα. Ανακατεύετε για 2-3 λεπτά. Στο τέλος αλατοπιπερώνετε και ρίχνετε και τα αμύγδαλα. Είναι πολύ ωραίο σκέτο, αλλά μπορείτε βέβαια να το συνοδέψετε και με ρύζι.