Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Μαντόνα (μίο που λένε και οι Ιταλοί)

Τις προάλλες διάβαζα ένα άρθρο για την θεία Μαντόνα, από τα πολλά που υπάρχουν λόγω της συναυλίας της στην Ελλάδα.

Θέλω να ξεκαθαρίσω ότι γενικώς μου αρέσει η κοπέλα, και τώρα και παλιότερα την εποχή της νιότης μου και του material girl. Μάλλον θα πήγαινα στην συναυλία αν ήμουν στην Αθήνα εκείνη την ημέρα, αλλά μίας και δεν θα είμαι, γλίτωσα το 80-αρι. Τώρα τι δεν είμαι;

Δεν είμαι φανατική οπαδός της, και πως να είσαι άλλωστε αφού έχει μέτρια φωνή, και βγάζει γενικώς χαζοτράγουδα, με τα οποία όμως γενικά διασκεδάζεις. Αυτή λοιπόν η ελαφρότητα και η μετριότητα δεν μπορεί να σε κάνει φανατική οπαδό.

Δεν πιστεύω ότι είναι φαινόμενο. Είναι βέβαια στην κορυφή πάρα πολλά χρόνια όχι όμως για την καλλιτεχνική της αξία αλλά για τον τρόπο που χειρίζεται το μαρκετινγκ και την ικανότητά της να χτίζει το μύθο της και να προκαλεί.

Δεν πιστεύω ότι είναι όμορφη, ή καλή χορεύτρια με ωραίο σώμα.

Δεν πιστεύω ότι επειδή έκανε δύο παιδία και έγραψε και μερικά παιδικά παραμύθια ξαφνικά έγινε η άγια μητέρα – πρότυπο.

Δεν πιστεύω ότι είναι αξιόλογος άνθρωπος, δεν χρησιμοποίησε ποτέ τη δόξα της και τη δύναμή της για να μιλήσει για τον πόλεμο, για το περιβάλλον, για την πείνα.

Διαβάζοντας λοιπόν τη συνέντευξη έμαθα, για όλα της τα βίτσια και της τρελές απαιτήσεις που άνθρωποι σαν αυτή έχουν κατά τη διάρκεια των τουρ που κάνουν. Για τα καπάκια της τουαλέτας που πρέπει να αλλάζουν κάθε μέρα, για τα άσπρα μπουμπούκια από τριαντάφυλλα που πρέπει να τα αλλάζουν και αυτά κάθε λίγες ώρες, για το συγκεκριμένο νερό που πίνει και το φέρνουν δεν ξέρω και γω από πού, και όλα τα άλλα που βέβαια πλάθουν και διατηρούν ανθρώπους – μύθους.

Επειδή παράλληλα διάβασα ένα άλλο άρθρο για το πόσο απλή είναι η Μεριλ Στριπ, που ήρθε στην Ελλάδα για το Μαμα Μία, και για το πόσο ΔΕΝ το παίζει βεντέτα και για το πόσο ΔΕΝ ζήτησε παράλογα πράγματα. Δεν μπόρεσε έκανα τη συγκρίσει και είπα μέσα μου πετώντας το περιοδικό με το άρθρο για τη θείτσα Μαντόνα ...

... «Δεν μας χέζεις ρε Μαντόνα» ...


Σήμερα δεν προλαβαίνω να γράψω συνταγή. Από Δευτέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: