Τα δύο Ζαβά!

Λοιπόν το Σάββατο πήγαμε και είδαμε το Caveman. Η παράσταση αυτή είναι μεγάλη θεατρική επιτυχία σε όλο το δυτικό (φαντάζομαι) κόσμο και στην Ελλάδα. Είναι η δεύτερη χρονιά φέτος που παίζετε και είπαμε να πάμε και εμείς να το δούμε.

Αρχικά η παράσταση ήταν απλά καλή, δεν ήταν φέσι όπως τα πάρα πολλά που βλέπουμε τελευταία, αλλά δεν ήταν και κανένα αριστούργημα. Το θέμα της, οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών έτσι όπως αυτές σκιαγραφούνται με τις συμπεριφορές μέσα σε μία σχέση, κυρίως.

Ένας και μοναδικός ηθοποιός ο Γεννατάς, που πραγματικά του βγαίνει ο πάτος του ανθρώπου, αλλά στην τελική ήταν πάρα πολύ καλός. Το έργο όμως το βρήκαμε αρκετά φλύαρο σε βαθμό που σε μερικά του σημεία ήταν κουραστικό.

Το θέμα τώρα, από τα προϊστορικά χρόνια ο άνδρας είναι κυνηγός και η γυναίκα συλλέκτης, σε αυτό οφείλετε κατά κύριο λόγο η διαφορετικότητά μας, και καλά θα κάνουμε να το δεχτούμε ως έχει και να μην χαλάμε τη ζαχαρένια μας για αυτό.

Ωραία μέχρις εδώ, μάλλον γνωστά όλα αυτά και κάπως εμπεριστατωμένα επιστημονικά, το πρόβλημα όμως δεν το λύνουν. Τέλος πάντων η ένσταση όλων ημών, της παρέας δηλαδή, είναι γιατί πρέπει να πάρει ο ποιητής τα πιο ακραία παραδείγματα γυναικών και ανδρών για να τονίσει αυτό που θέλει να πει.

Με αποτέλεσμα όταν δεις τη παράσταση να συμπεράνεις ότι όλες οι γυναίκες είναι κουτσομπόλες μπίμπο, και όλοι οι άνδρες κακέκτυπα που νεάτερνταλ, ένα πράγμα. Παρουσίαζε και τα δύο φύλα ωσάν να είναι ζαβά! Η Ζέφη και ο Βαγγέλης, τα πήραν στο κρανίο, μιας και δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό. Οι υπόλοιποι ήμασταν λίγο πιο χαλαροί και εντάξει δεν θεωρήσαμε ότι περιγράφει τη δικιά μας συμπεριφορά.

Αν πάντως κάποιος «Αλιεν» έβλεπε αυτό το έργο, θα έβγαζε τα χειρότερα συμπεράσματα για το ανθρώπινο είδος. Γυναίκες με συναισθηματική αστάθεια, με παντελή έλλειψη λογικής, με απροσάρμοστη συμπεριφορά και άνδρες βρομιάρηδες, τεμπέληδες, και ανοργάνωτοι. Τέλος πάντων δεν είμαστε έτσι, βρε αδελφέ, και ναι μεν δεν επικοινωνούμε μεταξύ μας σε κάποια πράγματα άλλα κατά κύριο λόγο καταλαβαίνουμε απόλυτα ο ένας τον άλλο, και γι αυτό το λόγο απλά δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς .... ο ένας τον άλλο.

Στο τέλος όμως αξίζει να πάτε να το δείτε, έχει πολλές σκηνές πολύ αστείες, και αν δεν σας πειράζει που κάποιοι γελάνε σ υ ν ε χ ω ς, μάλλον καλά θα περάσετε.

Πεινάω πολύ σήμερα, είπα να σας γράψω μία ωραιότατη συνταγή, θέλει όμως να έχετε μία μεγαλούτσικη γάστρα φούρνου.

Κουνέλι στη γάστρα

1 κουνέλι 1 ½ με 2 κιλά
αλάτι, πιπέρι, ρίγανη ή θυμάρι
1 κρασοπότηρο λευκό κρασί
3 κουταλιές της σούπας λάδι
200 γραμμάρια κεφαλοτύρι σε κύβους (προαιρετικά)

Αλατοπιπερώνετε το κουνελάκι, αφού το έχετε στραγγίσει καλά από το πλύσιμο. Γεμίζετε την κοιλιά του με το τυρί και την ράβετε χοντρά να μην σας χυθεί το τυρί έξω. Το πασπαλίζετε με τη ρίγανη, το ραντίζετε με το λάδι και το βάζετε στη γάστρα. Ρίχνετε μισό ποτήρι νερό, κλείνετε τη γάστρα και το ψήνετε για περίπου 1 ώρα σε μέτριο φούρνο, στους 160 βαθμούς αέρα ή 200 πάνω κάτω. Το βγάζετε το γυρίζετε τούμπα το περιχύνετε με το κρασί και το ψήνετε για άλλα 40 λεπτά περίπου. Κανονικά είναι έτοιμο σε αυτή την ώρα, ανάλογα με τον φούρνο όμως η τη γάστρα μπορεί να θέλει λίγο ακόμα, θα το δείτε όμως εσείς, δεν σας φοβάμαι!! Θέλει πουρέ πατάτας, κατα τη γνώμη μου.