Το Πάρτι

Ο φίλος μου ο Γιάννης, μετακόμισε πέρσι τέτοια εποχή στο νέο του διαμέρισμα στο Γέρακα. Είναι μία μικρή 2-όροφη πολυκατοικία με 6 διαμερίσματα, όπου μόνο τα 4 κατοικούνται προς το παρόν. Οι 4 λοιπόν ιδιοκτήτες, νέα παιδιά (σχετικό είναι αυτό αλλά άντε να το αφήσουμε), λένε εδώ και καιρό να κάνουν ένα πάρτι. Πάρτι ρεφενέ, όπως τον παλιό καλό καιρό.

Το ιβέντ έγινε στο γκαράζ της πολυκατοικίας, ήταν γκαράζ πάρτι. Μαζεύτηκαν πολλοί, πάρα πολλοί, πάνω από 350 άτομα νομίζω. Στους οργανωτές, ήταν και μία «πιτσιρίκα» γύρω στα 27, που είχε φέρει τους πιο πολλούς. Μέσος όρος ηλικίας ήταν 25-35, εμείς οι λίγοι γνωστοί του Γιάννη κάπως μεγαλύτεροι, είχαμε πιάσει μία γωνία και με περισσή περιέργεια παρακολουθούσαμε τα δρώμενα.

Εκτός από τη νέα γενιά, ήταν και οι κομμώτριες. Ένας από τους ιδιοκτήτες εργάζεται πωλητής σε εταιρία εξοπλισμού κομμωτηρίων και απ’ ότι μάθαμε κατά την διάρκεια της προετοιμασίας έλεγε, «θα φέρω 50 κομμώτριες» ! Η παρουσία τους νομίζω ότι ήταν ευδιάκριτη και μπορεί να με λετε ότι θέτε, αλλά τέλος πάντων υπήρχαν κάτι ντυσίματα άξια συζήτησης ακόμα και για κομμώτρια!

Μιας και το «κράουντ» (έτσι μου το είπαν) ήταν συγκεκριμένο, έτσι και η μουσική ακολουθούσε τις ορέξεις τους, που ουδόλως ταίριαζαν με τα δικά μας ακούσματα. Στην αρχή – λόγω ηλικίας πήγαμε πρώτοι βέβαια – ήταν πάρα πολύ καλή «λαουντς μιουζικ για 40-ηδες» που λένε. Κουνιόμασταν και εμείς πάνω κάτω, με το ποτάκι μας, και κουτσομπολεύαμε. Κατά τις 12:30 όμως, που είχε πλακώσει ο πολύς κόσμος, μπήκαν τα «κλαμπίστικα» και βγήκαν κατά τις 2:00, όταν εμένα με είχε ήδη πιάσει μεγάλος πονοκέφαλος! Λοιπόν αυτά τα παντελώς άγνωστα για εμένα «κλαμπίστικα» και δεν ακούγονται (αυτό όμως είναι υποκειμενικό) αλλά κυρίως δεν χορεύονται. Όλοι ψιλοκουνιόντουσαν, και προσπαθούσαν να μιλήσουν με διαπασών τη μουσική. Αν είναι όμως να πάς κάπου για να μιλήσεις, γιατί να το κάνεις άγρια μεσάνυχτα, σε ένα γκαράζ, με τρομερή κάπνα και ζέστη, και διαπασών τη μουσική;

Στα πάρτι πάς για να χορέψεις, να ξεδώσεις, να χαρείς. Εμένα πάντως δεν μου φάνηκαν να χαίρονται τα μικρά, είχαν αυτή τη χαρουμενοβαριεμεπουειναιοιγκομενες κατάσταση που βλέπεις και στα κλαμπ.

Κάποια στιγμή μπήκαν και τα ντίσκο για εμάς τους «μεγάλους» και πραγματικά ξεδώσανε και τα μικρά, γιατί αυτά, όσο παλιά και να είναι όσο χιλιοπαιγμένα, είναι χορευτικά! Πως να το κάνουμε. Για να καταλάβετε τη θεόρατη διαφορά φάσης που είχαμε, στείλαμε το Γιάννη να πει στον Ντι-Τζε να βάλει κανένα ροκ και αυτός μας φλόμωσε στα Ροκ εντ Ρολ. Της εποχής του πατέρα μου.

Στο τέλος βέβαια έπεσαν και τα ελληνικά, εκτός από τα τουρκοτσιφτετέλια – την χαρά της κομμώτριας – ακούσαμε και Βανδή, και Χατζηγιάννη, και Καρβέλα, όλα αυτά που βάζεις στα παιδικά πάρτι. Κάπου εκεί, τα πήραμε, ζητήσαμε Τρύπες, έβαλε 2 τραγούδια, ξεπλήρωσε το χρέος του στη γενιά μας και ξανά μανά Βανδή. Εκεί, είδαμε τα ρολόγια μας, είχε πάει 3:30 την κάναμε!

Ήταν όμως ωραία, σαν πολιτισμικό σοκ ένα πράγμα. Από κοινωνιολογική άποψη πολύ ενδιαφέρων. Από ενδυματολογική άποψη εξαιρετικό, από μουσική άποψη με ξάφνιασε, αλλά από κομμωτική άποψη πραγματικά με συγκλόνισε!

Λοιπόν για σήμερα σας έχω κάτι το ιδιαίτερο. Έψαχνα πολύ καιρό να βρω μία συνταγή για ραβανί που όμως δεν έχει πολλά αυγά και δεν χρειάζεται να φτιάξεις μαρέγκα. Αφού το βρήκα το έφτιαξα πέρσι με τα πολλά τα χιόνια και όσοι το δοκίμασαν ενθουσιάστηκαν. Έτσι Μιχάλη;

Ραβανί Βέροιας με άρωμα μαστίχας

4 αυγά

2 φλιτζάνια σιμιγδάλι χονδρό

1 φλιτζάνι αλεύρι

1 φλιτζάνι γιαούρτι

1 ½ κουταλία του γλυκού μπεικιν πάουντερ

1 κάψουλα βανίλια

1 φλιτζάνι σπορέλαιο

1 φλιτζάνι ζάχαρη

Ξύσμα από 2 λεμόνια, ή αν θέλετε άρωμα μαστίχας 5 σταγόνες μαστιχέλαιο ή 1 κουταλάκι του γλυκού μαστίχα σε σκόνη.

Για το σιρόπι

4 ποτήρια νερό

3 ½ ποτήρια ζάχαρη

3 φλούδες λεμόνι

Κοσκινίζετε σε μία γαβάθα το αλεύρι, το σιμιγδάλι και το μπεικιν. Σε ένα άλλο μπολ ανακατεύουμε τη ζάχαρη με το σπορέλαιο, ανακατεύουμε το γιαούρτι και ένα ένα τα αυγά και τα μυρωδικά Όταν ομογενοποιηθούν πλήρως τα υλικά προσθέτετε σιγά σιγά το αλεύρι με το σιμιγδάλι. Ανακατεύετε μέχρι να γίνει ένα μαλακό ζυμάρι. Βουτυρώνετε και αλευρώνετε ένα ταψάκι, όχι πολύ μικρό, ώστε να μην σας βγει το ραβανί ψιλό, γιατί δεν θα σοροπιαστεί καλά. Προσοχή να μην καθυστερήσετε πολύ όταν ρίξετε το αλεύρι ώστε να μην αρχίσει να φουσκώνει το σιμιγδάλι. Να το βάλετε αμέσως για ψήσιμο. Το ψήνετε 45 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς αέρα.

Για το σιρόπι θα ανακατέψετε όλα τα υλικά και θα το βράσετε ακριβώς 5 λεπτά από τη στιγμή που άρχισε να κοχλάζει. Όταν ψηθεί το ραβανί, και το βγάλετε από το φούρνο, ζεστό όπως είναι θα το περιχύσετε με το σιρόπι σιγά σιγά να πάει παντού. Το ραβανί θα απορροφήσει όλο το σιρόπι και θα φουσκώσει.