Φιούζον και ξερό ψωμί

«Το απόλυτο φιούζον και η γαστρονομία του φασολιού!» διαβάζει η Μιρελλού, και ξινίζει τη μικροσκοπική άλλωστε μυτούλα της!

«!!! ..και τι πρέπει να καταλάβω τώρα εγώ !!!..» αναφωνεί, εκεί που κάθετε στη βεράντα του σπιτιού και λιάζετε.

Απόλυτο δίκιο είχε βέβαια η κοπέλα, αν όμως σκεφτείς ότι διάβαζε το Gourmet της Ελευθεροτυπίας, ένα εξειδικευμένο μάλλον περιοδικό γαστρονομίας ίσως να υπέθετες ότι δεν έχει δίκιο. Τώρα κατα πόσον το συγκεκριμένο περιοδικό απευθύνετε σε ειδικευμένο κοινό, όταν μοιράζετε δωρεάν με μία από τις πιο δημοφιλείς εφημερίδες της χώρας, είναι ένα θέμα, καθώς για εμένα το αναγνωστικό του κοινό δεν περιορίζετε στους παθιασμένους με την γαστρονομία, αλλά και στον κάθε ένα που ενδιαφέρετε να διαβάσει μία συνταγούλα και να πάρει καμιά ιδέα! Οφείλει λοιπόν το περιοδικό να είναι πιο επεξηγηματικό ώστε να μπορεί και η Μιρέλλα να καταλάβει, τι θέλει να πει.

Εδώ όμως στην Ελλάδα, με τον απαράμιλλο μιμητισμό μας, το να μην ξέρεις την Φιούζον Κουιζιν είναι κάτι ανάλογο με τον να μην βλέπεις τον Λάκη τον Γλυκούλη και τιμωρείτε με μαστίγωμα στο σύνταγμα (κάτι ανάλογο με αυτό που προτίθεται να κάνει ο Βουλγαράκης, αν είναι να επανεκλέγει). Είπα λοιπόν να σας βοηθήσω να λύσετε δια παντός αυτή τη απορία, ώστε να είσαστε πλέον ενημερωμένοι και μέσα στα πράγματα. Όχι ότι εγώ είμαι ο επαΐων στο θέμα, αλλά θα σας πω ότι ξέρω και έχω καταλάβει.

Στα αγγλικά φιούζον – fusion σημαίνει συγχώνευση, ένωση, κατ΄ επέκταση Φιουζον Κουιζιν είναι η μαγειρική αυτή που συνδυάζει στοιχεία από 2-3 διαφορετικές γαστρονομικές παραδόσεις ή και τεχνικές. Ασιατικά με μεσογειακά σε ένα πιάτο, γαλλικό πιάτο με αφρικάνικες αναφορές, αγκινάρες με σαρδέλες δηλαδή!!

Με την αυστηρή έννοια πολλά από τα πιάτα που τρωμε είναι φιουζον, μιας και μέσα από την αστική κουζίνα της δεκαετίας του ΄60, μπήκε και η μπεσαμέλ στο μουσακά, και η μαγιονέζα στη σφυρίδα και άλλα τέτοια.

Βέβαια όταν ένα εστιατόριο αυτοπροσδιορίζεται ως φιουζον μόνο τον μουσακά δεν εννοεί. Συνήθως δύο πράγματα συμβαίνουν, είτε έχει ένα εμπνευσμένο μάγειρα που πραγματικά συνδυάζει προϊόντα και τεχνικές με πολύ καλό αποτέλεσμα, είτε τρως «βάλε γράμματα χασάπη» και δεν το λες για να μην σε πάρουν για βλάχο. Στην Αθήνα συνήθως συμβαίνει το 2ο, και καλά να τα πάθουν όλοι όσοι ξιπάζονται με αυτά και δεν τους αρέσει το ελληνικό παραδοσιακό.

Για να σας βοηθήσω λίγο να καταλάβετε για το φιουζον είπα σήμερα να σας γράψω μία από τις πιο επιτυχημένες συνταγές που έφτιαξε ο κος Νόμπου, διάσημος Ιάπωνας μάγειρας του αυτού του μαγειρικού στυλός. Μην μου πείτε ότι δεν ξέρετε τον διάσημο κο Ματσουχίσα Νόμπου, γιατί κάτι θα πάθω!! Δεν υπάρχει μοντέλα, δεν υπάρχει περσόνα, δεν υπάρχει μαϊντανός του σταρ σύστεμ, δεν υπάρχει γιάπις, πολιτικός ή επιχειρηματίας σε αυτή τη χώρα που να μην ξέρει τον Ματσουχίτσα, με το περίφημο εστιατόριο Νόμπου στη Μύκονο που χρόνια τώρα ταΐζει τον μέσο Έλληνα. Για να καταλάβετε ο Γιακουμάτος με το που πατάει το πόδι του στη Μύκονο, στον Ματσουχίτσα πάει πρώτα και μετά σπίτι του. Όπως ο Φανούρης στη Νάξο πάει αμέσως στο “τραπεζάκι” που τον περιμένει το τσίπουρο, έτσι και τη μοντέλα την περιμένει το Black Miso Cod.

Αυτό το καλόπαιδο λοιπόν άνοιξε μαγαζί στην Αθήνα στον Αστέρα Βουλιαγμένης, και βεβαίως αυτό αποτέλεσε το θέμα του άρθρου που έκανε τη Μιρελλού να απορεί. Είναι λεει καταπληκτικό μαγαζί, και μάλλον είναι γιατί τέτοια φήμη για τόσο μεγάλο διάστημα δεν είναι και εύκολο πράγμα, αν και εγώ απορώ πόσο εύκολα δίνει κάποιος 120 ευρώ το άτομο χωρίς το κρασί για να φαει. Τέλος πάντων, στα σεμινάρια μαγειρικής που έκανα πέρσι ο δάσκαλος, κος Δρίσκας, μας έδωσε και την περίφημη συνταγή του Black Miso Cod, που θεωρείται στο συγκεκριμένο εστιατόριο ότι και οι πατάτες τηγανητές για την οποιαδήποτε ταβέρνα, must δηλαδή.

Είναι πολύ εύκολο να το φτιάξετε και εμένα προσωπικά, αλλά και στη Φιφή που είναι πολύ ιδιότροπη σε τέτοια φαγητά, μας άρεσε πάρα πάρα πολύ. Βέβαια, είναι απλό πιάτο, μόνο Μπακαλιάρος! Κανονικά θέλει την ποικιλία που ονομάζετε Black Cod, αλλά που να βρείτε τώρα τέτοια πράγματα, πάρτε φιλέτα φρέσκου κανονικού μπακαλιάρου και φτιάξτε το αν θέλετε να γίνετε και εσείς Φιούζον μάγειρας. Τα υπόλοιπα θα τα βρείτε σε όλα τα μεγάλα σουπερ μαρκετ, στα ράφια με τα ασιατικά προϊόντα.

Black Miso Cod

2 φιλέτα φρέσκου μπακαλιάρου ή άλλο λευκόσαρκο ψάρι
1 φλιτζάνι πάστα Miso (πάστα από φασόλια είναι!)
6 κουταλιές της σούπας σάκε (κάτι σαν γιαπωνέζικο τσίπουρο από ρύζι)
6 κουταλιές της σούπας Μιρίν (Γιαπωνέζικο ξίδι)
½ φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη

Βάλτε το σάκε και το μιρίν σε μία κατσαρόλα στην φωτιά να πάρουν μία βράση. Κατεβάζετε από τη φωτιά και ανακατεύετε τη ζάχαρη και τη πάστα miso. Αφήνετε να κρυώσει και με αυτό το υλικό μαρινάρετε τα φιλέτα ψαριού. Τα αφήνετε να μαριναριστούν αρκετά τουλάχιστον 2 ώρες, μέχρι 2 ημέρες μπορείτε. Τα ψήνετε ή στο γκριλ, ή στη σχάρα, ή σε αντικολλητικό τηγάνι για ψήσιμο.

Ένα απλό μαριναρισμένο ψαράκι είναι, αλλά πραγματικά έχει μία πολύ εξωτική γεύση. Άντε και φιούζον σας έκανα ...