Hotel Mama

Άκουγα πρόσφατα στο ράδιο, ότι λόγω κρίσης, έχει ανακάμψει στην Ισπανία το κίνημα που ονομαζόταν HOTEL MAMA. Έλεγε ο παρουσιαστής ότι αφορά στην τάση των νέων που αν και έχουν μπει για τα καλά στην παραγωγική διαδικασία - δουλεύουν δηλαδή και βγάζουν μπικικίνια – αντί να ξεκουμπιστούν από το σπίτι των γονιών τους, συνεχίζουν να μένουν εκεί γιατί αυτό τους βολεύει προσωπικά.

Έγινε λεει μεγάλη προσπάθεια στο παρελθόν στην Ισπανία να αλλάξει αυτή η συνήθεια που τότε την είχαν ονομάσει πολύ εύστοχα Hotel Mama, αλλά τώρα λόγω οικονομικής κρίσης πολλοί νέοι, για την ακρίβεια δεν μιλάμε για πιτσιρίκια αλλά για άτομα άνω των 28-30, γυρνάνε πίσω στο σπίτι γιατί η ανεργία χτυπάει την πόρτα τους, ή οι οικονομικές τους απολαβές έχουν μειωθεί και δεν μπορούν να συντηρούν σπίτι.

Αυτό βέβαια στο παρελθόν ήταν τάση που εμφανιζόταν στις Μεσογειακές χώρες, καθώς στον βορρά κάτι τέτοια δεν περνάνε, σε πετάει ο γερμαναράς από το σπίτι μόλις γίνεις 18 θες δεν θες! Εμείς, αλλά και οι Ιταλοί και οι Ισπανοί και οι υπόλοιποι νότιοι, ήμασταν παραδοσιακοί γονείς και θέλαμε να φοράμε τη σαλιάρα στα παιδία μας, μέχρι τα βαθιά γεράματα, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να κρατήσουμε τα παιδιά παρθένα μέχρι το γάμο, ή μακριά από τα ναρκωτικά και άλλα τέτοια αστεία.

Βέβαια με τον καιρό άλλαξαν και οι αντιλήψεις και οι πιο πάνω λόγοι δεν ισχύουν πλέον, αλλά σε ποια μαμάκα δεν αρέσει να ταΐζει ακόμα τον γιόκα της, και σε ποιόν μπαμπάκα δεν αρέσει να βλέπει την κορούλα του κάθε μέρα. Βολευτήκαμε και εμείς αλλά πολύ περισσότερο η επόμενη γενιά, με τα χάδια, τις φροντίδες και κυρίως με ένα εισόδημα που το χαλάμε μόνο για την πάρτι μας και όχι για έξοδα σπιτιού και σούπερ μάρκετ. Στους λίγους επικριτές αυτής της πρακτικής υπάρχει πάντα ένας αντίλογος που στο 99% των περιπτώσεων λεει: «εγώ έμεινα μόνος μου για πολύ καιρό ως φοιτητής και ξέρω, και έχω αποδείξει ότι είμαι ικανός κλπ κλπ».

Δεν υπάρχει θέμα ικανότητας εδώ, και όποιος το θέτει σε τέτοια βάση είναι λάθος. Όπως μου έλεγε παλιά ένας φίλος από τον κρύο βορρά, το θέμα είναι βαθύτατα κοινωνικό. Προάγετε η κοινωνία με την αυτονόμηση των παραγωγικών πλέον νέων. Αναπτύσσεται η οικονομία προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις καθώς δημιουργούνται νέα νοικοκυριά, γίνονται γάμοι και συμβιώσεις, αναγκάζεσε να αγαπήσεις μιάς και η αγάπη είναι η απόδραση από την μοναξία, προοδεύει το είδος που λένε, αλλά κυρίως ωριμάζει ο άνθρωπος. Αντιμετωπίζει πλέον την καθημερινότητα μόνος του, χωρίς κανένα δεκανίκι από τον συνταξιούχο γονιό.

Έχω πολλούς γνωστούς που ακόμα μένουν στο Hotel Mama, όχι λόγω κρίσης αλλά λόγω τεμπελιάς και εγωισμού. Θέλουν να έχουν χρόνο και χρήματα να κάνουν δικά τους πράγματα και όχι να φροντίζουν τον εαυτό τους και ένα σπίτι. Αντί να πληρώνουν ενοίκιο θέλουν να αγοράζουν ρούχα, ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και βέβαια καλά κάνουν αφού τους αρέσει και μάλλον αρέσει και στους γονείς τους γιατί όχι. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι η πρακτική των βορείων - έξω από το σπίτι στα 18, είναι πολύ καλύτερη για την κοινωνία και βοηθάει τους ανθρώπους, τους ζορίζει, τους σπρώχνει και μόνο έτσι πάμε μπροστά.

Μου έλεγε μία κοπέλα εδώ στο γραφείο, ότι είναι δυστυχισμένη γιατί φεύγουν οι γονείς της για διακοπές και τι θα τρωει τώρα, ή πως θα μείνει μόνη της στο μεγάλο σπίτι. Για να μην πεινάσει λοιπόν η μικρή μας, είπα να της γράψω μία συνταγούλα που την έκανα πρόσφατα με ότι είχα στο σπίτι. Δεν την δοκίμασα, αλλά τα παιδία στην Αίγινα μου είπαν ότι ήταν πολύ ωραία.

Μαύρα μακαρόνια με καπνιστό τόνο και σολομό

1 πακέτο μαύρα μακαρόνια (δοκιμάστε αυτά που βγάζει η εταιρία Μυλλέλια είναι πολύ νόστιμα)
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 κονσέρβα καπνιστό τόνο
150 γραμμάρια καπνιστό σολομό κομμένο σε λωρίδες
ξύσμα από ένα λεμόνι
100 γραμμάρια κρέμα γάλακτος,
2 κουταλιές της σούπας κάπαρη
3 κουταλιές της σούπας άνηθο ψιλοκομμένο

Σε ένα τηγάνι σοτάρετε με λίγο λάδι το κρεμμύδι να γίνει διάφανο. Προσθέτετε τον τόνο που έχετε στραγγίξει από το πολύ λάδι και με ένα πιρούνι τον διαλύετε. Βάζετε και το ξύσμα και το αφήνετε για λίγο να ψιλομαγειρευτεί. Σβήνετε την φωτιά και το αφήνετε. Στο εντωμεταξύ βράζετε αλ ντέντε τα μακαρόνια. Τα σουρώνετε και τα ξαναβάζετε στην κατσαρόλα όπου και προσθέτετε την κρέμα γάλακτος και το μίγμα τόνου και κρεμμυδιού. Τα ανακατεύετε πολύ καλά, και στο τέλος προσθέτετε τον σολομό την κάπαρη και τον άνηθο. Είναι ένα πολύ εύκολο φαγάκι που σας λεω δεν θα το βρείτε ποτέ στο Hotel Mama, μιας και είναι από αυτά που κατεβάζει η κούτρα σου, όταν αναγκάζεσαι να μπεις στη κουζίνα.