Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Η Παρέλαση

Είμαι από τα τυχερά παιδιά που δεν έκανα ποτέ παρέλαση στη μαθητική μου ζωή. Είχαμε βλέπετε την φοβερή δικαιολογία «εμείς θα πάμε στην Αίγινα» που μας έσωζε. Έτσι και την πρέπουσα κοπάνα κάναμε όταν οι υπόλοιποι κάνανε πρόβες και το βάσανο τις παρέλασης γλιτώναμε. Για εμένα ήταν βάσανο η παρέλαση. Ανέκαθεν την θεωρούσα μεγάλη βλακεία, αναχρονιστική για τα σημερινά δεδομένα. Βέβαια όλος ο κόσμος διαφωνεί μαζί μου, τους αρέσει και το νταβαντούρι και ο συμβολισμός της μαθητιώσας νεολαίας που χαιρετίζει τους αγώνες του λαού μας και δηλώνει τη διαθεσιμότητα της, για ποιο πράγμα άραγε!.

Μιας και από μπόι είμαι στο ένα και ένα πάτωμα, ακόμα και να έκανα παρέλαση, στο τέλος θα ήμουνα, ούτε «παραστάτης» ούτε τίποτα – δεν ήμουν και καλή μαθήτρια άλλωστε – οπότε όλο αυτό μου φαινόταν μεγάλη μαλακία. Δεν έχω αλλάξει άποψη, ακόμα νομίζω ότι είναι μία χαζή παράδοση που δεν συνάδει με τη σύγχρονη ζωή, αλλά και από την άλλη έχω τόσα άλλα θέματα στη ζωή μου, για την παρέλαση – που και δεν κάνω άλλωστε – θα σκάσω!

Το είχα ξεχάσει εντελώς, ούτε που είχε περάσει από το μυαλό μου, το μόνο που είχα σκεφτεί είναι ότι γιορτάζει ο Βαγγέλης την Τετάρτη και πρέπει να βρω δώρο (μέγα άγχος σας λεω για κάποιον σαν τον Βαγκ να βρεις κάτι που να του αρέσει, άστε τα ζω ένα δράμα!). Σήμερα λοιπόν, πλήρης εργάσιμη μέρα για τους δούλους, ανοίγω να δω πρωινές ειδήσεις, και πέφτω πάνω στον γνωστό σκυλοκαβγά ανεγκέφαλων που παίζει έντονα αυτές τις μέρες κάθε χρόνο. Αν πρέπει να καταργηθούν οι μαθητικές παρελάσει ή όχι. Έχεις από την μία διάφορους προοδευτικούς τύπους, κυρίως από τον Συνασπισμό που ορθός ισχυρίζονται ότι πρέπει να καταργηθεί όλο αυτό το νταβαντούρι. Έχεις από την άλλη όλα τα συντηρητικά μυαλά να θεωρούν την κατάργηση της παρέλασης τουλάχιστον εθνική προδοσία. Κάτι άλλα λιγούρια να μιλάνε για τα «μπουτάκια των μαθητριών» που βγαίνουν πασαρέλα με τα μίνι, κάτι φεμινίστριες να σκούζουν για την υποβάθμιση του ρόλου της γυναίκας μέσω του μίνι, ..., ένας αχταρμάς, μία τρικυμία εν κρανίο χωρίς καμία μα καμία ουσία.

Σήμερα να μιλάμε για το αν πρέπει να γίνονται ή όχι παρελάσεις, είναι το λιγότερο βλακεία. Έχουμε άλλα πολύ μα πάρα πολύ σοβαρά θέματα. Επίσης το να κατηγορείς κάποιον ότι δεν είναι πατριώτης γιατί δεν βλέπει καμία, έστω και συμβολική ουσία στις μαθητικές ή ακόμα και στις στρατιωτικές παρελάσεις, είναι πάλι απαράδεκτο. Για να μην πω για όλους αυτούς τους αγάμητους που σχολιάζουν το ύψος της φούστας του κάθε σχολείου, αυτό πλέον είναι μη – ηθικό, μην ξεχνάμε μιλάμε για παιδιά!!

Αυτά είδα πρωί πρωί και τα πήρα στο κρανίο. Είναι σήμερα η παρέλαση στις 11:00 το πρωί στο κέντρο. Μία ωραιότατη εργάσιμη ημέρα, με όλους εμάς να τρέχουμε σαν τρελοί και το κέντρο κλειστό για να παρελάσουν τα μωρά. Θα μου πείτε το κέντρο κλείνει κάθε μέρα, με απεργίες, με πορείες, από τα μικρά που με κάθε ευκαιρία βγαίνουν και τα σπάνε, ..., μα για στιγμή δεν είναι παράλογο από τη μία να παρελαύνουν περήφανα για την εθνική μας επανάσταση και από την άλλη να τα σπάνε με μανία. Κάτι δεν πάει καλά εδώ! Δεν ξέρω αν τα παιδιά θέλουν πλέον να παρελαύνουν, σίγουρα θέλουν την κοπάνα, αλλά μήπως να το σκεφτούμε έτσι και λίγο και να τα ρωτήσουμε;

Αύριο, εκτός από μεγάλη μέρα για το έθνος, εκτός από μεγάλη μέρα για το Βαγγέλη που γιορτάζει, εκτός από ωραιότατη αργία να σπάσει στη μέση η βδομάδα, είναι και μεγάλη ημέρα για τους μπακαλιάρους! Εγώ να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια δεν τα πάω καλά με το τηγάνι και πάντα οι μπακαλιάροι μου βγαίνουν κάπως, όχι καλοί πάντως. Έτσι σήμερα η συνταγή έχει κάτι πιο εύκολο ...

Κροκέτες Μπακαλιάρου

1 κιλό φιλέτο μπακαλιάρου κατεψυγμένο
2 αυγά
2 κουταλιές της σούπας ούζο
1 φλιτζάνι αλεύρι
2 φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι τριμμένο στον τρίφτη
5 κουταλιές της σούπα άνηθο ψιλοκομμένο ή ακόμα καλύτερα μάραθο
αλάτι, πιπέρι,
ελαιόλαδο για τηγάνισμα

Βράστε καλά μπόλικο νερό και όπως κοχλάζει περιχύστε με αυτό τα ξεπαγωμένα φιλέτα μπακαλιάρου. Αφήστε τα 2-3 λεπτά, στραγγίστε τα και ξεψαχνίστε τα καλά με τα δάχτυλά σας σε ένα μπολ. Προσθέστε τα αυγά ελαφρώς χτυπημένα, το ούζο, το αλεύρι, τα κρεμμύδια, τον άνηθο το αλάτι και το πιπέρι. Ανακατεύετε να γίνει μία μάζα, και την βάζετε στο ψυγείο για μία ώρα να δέσουν τα υλικά. Κανονικά πρέπει να είναι ένας δεμένος χυλός που δεν πλάθετε αλλά θέλει κουτάλι για να τον χύσεις στο τηγάνι. Αν σας βγήκε πολύ αραιός, προσθέστε λίγο ακόμα αλεύρι. Σε βαθύ τηγάνι ζεσταίνεται μπόλικο ελαιόλαδο, και μόλις κάψει ρίχνετε κουταλιές κουταλιές το μίγμα. Τις τηγανίζετε σε μέτρια φωτιά μέχρι να ροδοκοκκινίσουν και από τις δύο πλευρές. Τις στραγγίζετε σε χαρτί κουζίνας μόλις τις βγάλετε από το τηγάνι, ώστε να φύγει το πολύ λάδι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: