Οι ηλίθιοι

Αλήθεια τι αισθάνεστε όταν βλέπετε ή καταλαβαίνετε ότι οι άνθρωποι που σας διοικούν είναι κατά πολύ κατώτεροι των περιστάσεων ή να το πω ωμά βλαμμένοι?

Όλοι είμαστε υπάλληλοι κάπου, για κάποιους δουλεύουμε. Ακόμα και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν πελάτες και με την διευρυμένη έννοια μπορούμε να πούμε ότι δουλεύουν για αυτούς.

Λίγο ως πολύ οι περισσότεροι φίλοι μου και γνωστοί μου έχουν να διηγηθούν ιστορίες για αφεντικά που δεν καταλαβαίνουν, για προϊστάμενους ηλίθιους, για διευθυντές που είναι στον κόσμο τους, και βέβαια για γραφικούς πελάτες, για άσχετους ανώτερους, και άλλα τέτοια.

Τα πιο αστεία τα λένε βέβαια οι ελεύθεροι επαγγελματίες, να ακούσεις ιστορίες πελατών από την ασφαλίστρια Μιρέλα να μην σου μείνει άντερο. Και το δημόσιο βέβαια δεν πάει πίσω, με τους κομματικούς διορισμούς και τις προαγωγές που πηγάζουν από τους συνδικαλιστές ή τα πολιτικά γραφεία, εκεί γελάει ο κάθε πικραμένος!

Με αυτά και με εκείνα υπάρχουν ώρες που νομίζεις ότι σε περιβάλλουν άσχετοι, και άνθρωποι μειωμένης αντίληψης. Πως ρημαδοπαλεύετε αυτό το θεριό!! Πως κρατάς την υπομονή σου και δεν διαολοστέλνεις τον επόμενο που θα σου πει τη μέγιστη μαλακία και είναι και το αφεντικό σου; Και το κυριότερο πως στο καλό κρατάς την αισιοδοξία σου και δεν σε πιάνει μέγας πανικός όταν βλέπεις το απλό: είσαι μέσα σε ένα καράβι – τον τιτανικό ας πούμε - που ο καπετάνιος το οδηγεί με ταχύτητα πάνω στο παγόβουνο, εσύ το βλέπεις εκεί μπροστά σου και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα!! Ακούς τη μπούρδα, χάνεις δεκάδες παραγωγικές ώρες σε βλακείες, και απλά περιμένεις της σύγκρουση.

Η απορία μου είναι, μπορείς να κατέβεις από το καράβι πριν τη σύγκρουση; Ή είναι τέτοια η μοίρα σου να το φας το παγόβουνο στη μάπα;

Τελικά ένα πράγμα είναι βέβαιο, και τώρα τελευταία έχει γίνει και αντικείμενο πολλών φιλοσοφικών συζητήσεων. Η βλακεία είναι ανίκητη και δυστυχώς μας κυβερνάει !!

Αύριο πάω στο μαγικό Κόσοβο! Μία συνάδελφος που έχει φαει το Κόσοβο με το κουτάλι μου έλεγε χτες ότι αυτή η «χώρα» πωλείται από την μία άκρη στην άλλή. Έκαναν πόλεμο στη μέση της Ευρώπης για να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, έγινε ο χαμός, η Σερβία διαλύθηκε, και το μόνο που θέλουν είναι αυτό που απόκτησαν να το πουλήσουν στους ξένους, τα πάντα ακόμα και τη γη τους. Αυτό βέβαια για τους λίγους τυχοδιώκτες που διοικούν αυτοί θα βγάλουν από το γενικό ξεπούλημα όχι βέβαια οι κακομοίρηδες που με τούτα και με εκείνα σε λίγα χρόνια θα γίνουν λεκανατζίδες της υπόλοιπους Ευρώπης.

Αυτά τα επαναστατικά είχα να πω και σήμερα και μιας και φεύγω και δεν θα σας γράψω μέχρι την άλλη Δευτέρα, σκέφτηκα πολύ τι συνταγή να σας γράψω. Εκεί που ζοριζόμουνα λοιπόν στην πολύ σκέψη μου ήρθαν στο νου οι Μπρουσκέτες!! Ωραιότατα Ιταλικά ορεκτικά που αρέσουν σε όλους νομίζω και είναι και ένα πολύ εύγεστο βραδινό για όποιους θέλουν κάτι ελαφρύ μίας και το μεσημέρι έφαγαν στο γραφείο ριγγατόνι 4 τυριά από το ντιλιβερη και τους έπεσε βαρύ!

Μπρουσκέτες

Είναι ψημένες φέτες χωριάτικου ψωμιού, με κάτι από πάνω. Η κλασσική βέβαια συνταγή είναι αυτή που σας δίνω παρακάτω αλλά εσείς μπορείτε να δημιουργήσετε τις δικές σας προσθέτοντας και άλλα υλικά όπως, τόνο, καβούρι, μοτσαρέλα, γραβιέρα, ελιές, σαλάμι, προσούτο, και ότι άλλο γουστάρετε. Όχι βέβαια μπριζόλα, γιατί μπρουσκέτα με μοσχαρίσια σπαλομπριζόλα δεν εννοείτε, ούτε ελαφρύ βραδινό είναι.

8 φέτες χωριάτικο ψωμί
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
3 μεγάλες σκελίδες σκόρδο κομμένες στη μέση (στο μήκος τους)
χοντρό αλάτι
1 μεγάλη ντομάτα ζουμερή κομμένη σε μικρούς κύβους
φρέσκια ρίγανη για να αρωματίσουμε το λάδι
θυμάρι
λίγο φρέσκο βασιλικό

Ετοιμάζουμε το λάδι αρωματισμένο με ρίγανη. Κόβουμε 2 κλαδάκια ρίγανη και τα βάζουμε σε ένα τηγάνι μαζί με το λάδι, τα ζεσταίνουμε λίγο ώστε η ρίγανη να βγάλει τα αρώματά της. Αφήνουμε το λάδι να κρυώσει, πετάμε τα κλαδάκια της ρίγανης και το βάζουμε σε βαζάκι και το φυλάμε. Μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε εκτός από τις μπρουσκέτες σε ντοματοσαλάτες σε ντάκους και σε φρέσκα ψητά ψαράκια αντί για το παραδοσιακό λαδολέμονο. Βέβαια στις μπρουσκέτες μας μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και λάδι απλό ή αρωματισμένο αλλιώς όπως το λάδι βασιλικού που σας είχα γράψει πιο παλιά. Αλλά το λάδι με ρίγανη είναι μία πολύ νόστιμη λύση για τα ψητά ψωμάκια μας.

Ψήνουμε ελαφρά στο γκρίλ το ψωμί μας και από τις δύο πλευρές. Τρίβουμε ελαφρά το ψημένο ψωμί με το σκόρδο ώστε να πάρει ένα διακριτικό άρωμα σκόρδου και μετά το ραντίζουμε με το ριγανάτο λάδι. Εγώ με το ράντισμα δεν τα πάω καλά και έτσι λαδώνω το ψωμάκι με το πινέλο που έχω για να βουτυρώνω τα φύλα στις πίτες. Έτσι το λάδι πάει παντού χωρίς να μπλουστρώνει το ψωμί λαδούρα! Σε ένα μπολ έχουμε ανακατέψει την ψιλοκομμένη ντομάτα με 1 κουταλιά της σούπας λάδι και το σχετικό αλατοπίπερο και τα αφήνουμε λιγάκι (όσο ετοιμάζουμε τα ψωμάκια) να δέσουν. Εδώ μπορούμε να προσθέσουμε στην ντομάτα ότι άλλο τραβάει η όρεξή μας όπως σας έγραψα πιο πάνω. Ψιλοκομμένο κρεμμύδι, μαϊντανό, λίγο τόνο, κομματάκια από μοτσαρέλα, τριμμένο μανούρι ή μία ωραία γραβιέρα, αλλά ακόμα και παστρουμά ή ψιλοκομμένο σύγκλινο ή απάκι του πάει πάρα πολύ, ή αντσούγια με κάπαρη, πιπεριά Φλωρίνης και βέβαια φετούλα! Πασπαλίζουμε τα ψημένα και λαδωμένα ψωμάκια μας με λίγο χοντρό αλάτι και 1-2 κουταλιές από το μίγμα αυτό. Στην απλή μπρουσκέτα ντομάτας πρέπει να βάλουμε 1-2 φυλλαράκια βασιλικού από πάνω έτσι για να πάρει το ψωμάκι μας ένα καλοκαιρινό άρωμα.

Αυτές είναι οι μπρουσκέτες, ψωμί ψητό με ντομάτα, δηλαδή. Σε όλη τη μεσόγειο τις έτρωγαν οι λαοί για χρόνια, και όπως έλεγε η γιαγιά μου ήταν το φαΐ του φτωχού. Με «Ψωμί με πελτέ» μεγάλωσα τα παιδιά μου, έλεγε! «Πάνκο τομάτα» το λένε στην Ισπανία, και προφανώς κάπως αλλιώς αλλού. Αλλά οι ιταλοί κάτι με τα αρωματικά τους λάδια, κάτι με τα φρου φρου και αρώματα, μας το σερβίρουν στα εστιατόρια ως γκουρμεδιά και το χρεώνουν και ένα κάρο λεφτά.

Θυμάμαι τώρα ότι είχα πάει στη Ρουμανία σε ένα εστιατόριο ιταλικό, που με χαρά οι παρέα μου έλεγε ότι έχουν κάτι καταπληκτικά ιταλικά ορεκτικά. Μου φέρνουν λοιπόν ένα τεράστιο πιάτο με μία φέτα ψωμί του τοστ, ψημένη με τοστιέρα που την είχαν ραντίσει μάλλον με ηλιέλαιο, για να μην πω ορυκτέλαιο, και είχαν βάλει από πάνω μία άνοστη ψιλοκομμένη ντομάτα με κάτι ίχνη καπνιστού σολομού. Αυτή λοιπόν η «εκτέλεση» της μπρουσκέτας για τους έρμους τους Ρουμάνους, ήταν πανδαισία γεύσης και αρωμάτων.

Εσείς όμως δεν μπορεί να την πατήσετε έτσι, και φοβερές μπρουσκέτες μπορείτε να φτιάξετε και να αξιολογήσετε μπορείτε ένα τέτοιο μεζέ. Έτσι για να μην ψαρώνετε!