Ωραία που' ναι η Κυριακή

Εκείνο το τραγουδάκι του Χατζηδάκι που τραγούδαγε η Βουγιούκλο, στην ανατρεπτική ταινία «Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια», «Ωραία που’ ναι η Κυριακή, αχ να’ ταν πιο μεγάλη, να μην περνάει σύντομα να’ ργει να έεεεεεερθει η άλληηηηη», κάπως έτσι τέλος πάντων, τραγουδάω από το πρωί.

Είναι πολύ όμορφη η μέρα, με ωραία συννεφιά, κάνει να βρέξει, κάνει να μην βρέξει, νέκρα ησυχία έξω, μόνο ένας επίμονος γύφτος περνάει κάθε μισή ώρα και επιμένει να θέλει να μου πουλήσει κουμαρόχωμα. Ήμουνα στη βεράντα και μίλαγα στη μισοπεθαμένη γαρδένιά μου, παρακαλώντας την να μην πεθάνει, περνάει ο γύφτος «κυρία θες κουμαρόχωμα;» με ρωτάει μέσα από το μικρόφωνο, όχι ευχαριστώ του λέω! Πάρε χώμα σου λεω, ωραίο χώμα, καλό χώμα, από την Πεντέλη χώμα, να επιμένει αυτός. Έχει η Πεντέλη κουμαριές; Τον ρωτάω αφελώς! Και αρχίζει να μου αμολάει όλα τα δέντρα που έχει (!) η Πεντέλη, τον άκουγες και νόμιζες ότι μίλαγε για το δάσος της Δαδιάς!

Μπήκα μέσα αμέσως, γιατί μάθημα πατριδογνωσίας από το μικρόφωνο του γύφτου με ακροατές όλο το πάτημα, δεν έλεγε πρωί πρωί, και έβαλα να επεξεργάζομαι το κατεστραμένο τσουρέκι που έφτιαξα χτες. Την πάτησα σαν πρωτάρα! Πήγα σουπερ μάρκετ, και χαζεύοντας το ψυγείο με τα βούτυρα, βρήκα ένα ωραιότατο αγελαδινό βούτυρο από το ίδρυμα Τοσίτσα που πρώτη φορά έβλεπα. Ενθουσιάστηκα (έτσι για να δείτε τη διαστροφή μου, ενθουσιάζομαι βλέποντας ένα νέο βούτυρο!!!) και βέβαια το αγόρασα αμέσως. Όταν βλέπω ένα ωραίο βούτυρο, δύο πράγματα έρχονται στο μυαλό μου, κουραμπιέδες και τσουρέκια! Και μιας και για κουραμπιέδες δεν λεει είπα να φτιάξω ένα τσουρέκι, που έρχεται και Πάσχα.

Η βλακεία μου βέβαια είναι που δεν έφτιαξα τη γνωστή μου συνταγή, αλλά είπα να δοκιμάσω μία νέα που ήταν γραμμένη στο πακέτο του αλευριού. Έλεγε λοιπόν να βάλω ένα κιλό αλεύρι και μετά να προσθέσω τα υγρά. Έτσι και έκανα και μου βγήκε ένας στούτσος, σαν στόκος για σοβάντισμα, μίας και όπως σας έχω πει δεκάδες φορές το αλεύρι πρέπει πάντα να μπαίνει σταδιακά ώστε να «μαζέψει» όλα τα υγρά της συνταγής, που συνήθως δεν είναι και τόσο σταθερά, για παράδειγμα τα αυγά μπορεί να είναι μεγάλα, ή μικρά και αυτό πάντα επηρεάζει την ποσότητα του αλευριού. Τρόμαξα να το φουσκώσω και τέλος πάντων να μην σας τα πολυλογώ αυτό που βγήκε δεν είναι τσουρέκι, είναι τούβλο τοιχοποιίας, και πετάχτηκε κανονικότατα.

Είπα λοιπόν να φτιάξω μία λαμπροκουλούρα, που δεν είχα φτιάξει ποτέ και που η συνταγή που βρήκα μου φαινόταν πολύ καλή. Η γιαγιά μου, δεν έφτιαχνε λαμπροκουλούρα, για τη μάνα μου ούτε λόγος, και έτσι δεν είναι κάτι που ξέρω. Νομίζω ότι είναι ένα γλυκό ψωμί, κάτι μεταξύ ψωμιού και τσουρεκιού. Η συνταγή έλεγε να βάλω κανέλα και ξύσμα πορτοκαλιού, αλλά εμένα το ξύσμα δεν μου αρέσει στα τσουρέκια και με μία διάθεση αντίστασης, έβαλα σμυρνιό. Τι είναι αυτό; Μία άλλη βλακεία που είχα αγοράσει και δεν είχα χρησιμοποιήσει ποτέ, ένα αρωματικό μίγμα από κανέλα, μοσχοκάρυδο, γαρίφαλο και κάτι άλλα άγνωστα σε εμένα μυρωδικά. Αυτό έβαλα μιας και το είχα και τώρα που σας γράφω φουσκώνει το ζυμάρι, ικανοποιητικώς θα έλεγα. Άντε να σας δώσω τη συνταγή αν έχετε και εσείς διάθεση να φτιάξετε κάτι για τα παιδάκια σας μία Κυριακή.

Λαμπροκουλούρα

1 κιλό αλεύρι για τσουρέκια (περίπου)
1 φλιτζάνι χλιαρό νερό
2 φακελάκια ξερή μαγιά
1 φλιτζάνι χλιαρό γάλα
½ φλιτζάνι λιωμένο βούτυρο
3 αυγά μέτρια σε θερμοκρασία περιβάλλοντος
1 ½ κουταλάκι σμυρνιό, ή ξύσμα από ένα πορτοκάλι και 1 κουταλάκι κανέλα
1 κουταλάκι αλάτι
1 φλιτζάνι ζάχαρη

Σε ένα βαθύ πιάτο διαλύετε το χλιαρό νερό με τη μαγιά και 1 κουταλιά ζάχαρη. Το αφήνετε να φουσκώσει και να βγάλει φουσκάλες. Σε μπολ ή στο μίξερ (εγώ το έκανα στο μίξερ με τον γάντζο) βάζετε το αλεύρι (κρατάτε χώρια 2 φλιτζάνια αλεύρι να το ρίξετε σταδιακά στο τέλος) το αλάτι, το γάλα, το βούτυρο, τα αυγά το σμυρνιό τη ζάχαρη και στο τέλος τη μαγιά και ανακατεύετε μέχρι να ομογενοποιηθούν τα υλικά. Στο τέλος προσθέτετε σταδιακά το υπόλοιπο αλεύρι ανακατεύοντας μέχρι να πάρετε μία πολύ μαλακιά ζύμη που θα ξεκολλάει από τα τοιχώματα του μίξερ αλλά στο εσωτερικό της θα ψιλοκολλάει. Με λίγο αλεύρι αλευρώστε τον πάγκο και τα χέρια σας και ρίξτε εκεί τη ζύμη, όπου και θα συνεχίσετε να ζυμώνετε, προσθέτοντας όσο αλεύρι χρειάζεται μέχρι στο τέλος να πάρετε μία μαλακία ζύμη, σαν τον λοβό μωρουδίστικου αυτιού! Εγώ έβαλα σχεδόν όλο το αλεύρι, μου περίσσεψε περίπου μισό φλιτζάνι. Βάλτε το ζυμάρι σε ένα μεγάλο καθαρό μπολ και βάλτε το σε ζεστό μέρος (δοκιμάστε ένα ελαφρά προθερμασμένο φούρνο στους 40 βαθμούς για παράδειγμα – ρίχτε και ¼ του ποτηριού νερό στο πάτο του φούρνου να δημιουργηθεί υγρασία!). Πρέπει να φουσκώσει μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο και αυτό μπορεί να πάρει 2-3 ώρες. Όταν φουσκώσει, χωρίστε τη ζύμη σε 2 κομμάτια και φτιάξτε με αυτά 2 κουλούρες, αν θέλετε να κάνετε διακόσμηση, κρατήστε αρκετό ζυμάρι να κάνετε τα σχεδιάκια σας, εγώ δεν είμαι καλή σε τέτοια ούτε κόκκινα αυγά έχω και έτσι δεν θα κάνω τίποτα. Βάλτε τις κουλούρες σε ταψιά που έχετε στρώσει με λαδόκολλα ή έχετε βουτυρώσει και αφήστε τις πάλι να διπλασιαστούν. Αφού αλείψτε την επιφάνεια με κρόκο αυγού, ψήστε τις σε προθερμασμένο φούρνο για 15 λεπτά στους 180 βαθμούς και μετά για 25 λεπτά τουλάχιστον στους 160. Αν τις δείτε να μαυρίζουν πολύ καλύψτε τις με αλουμινόχαρτο. Κάντε και τη δοκιμή με το μαχαιράκι που πρέπει να βγαίνει στεγνό από το ζυμάρι για να είστε βέβαιες ότι έγιναν καλά. Άντε και καλό Πάσχα.