Χτες με πήρε τηλέφωνο ο φίλος μου ο Νίκος να μου πει ότι το σεμινάριο οινολογίας που παρακολουθεί εδώ και καιρό, τελειώνει και οργανώνουν μία γιορτούλα, με κρασιά και μεζέδια, και με τον Λουκιανό στο πιάνο.
Από μικρή τρελαίνομαι για τον Κηλαϊδόνη, ξέρω όλα του τα τραγούδια απ’ έξω και μου είναι αδιανόητο να μην πάω σε μία τέτοια πρόσκληση. Πήγαμε λοιπόν το βραδάκι, σε ένα υπέροχο νεοκλασικό με μεγάλο κήπο όπου καμιά 200 άτομα, είχαν μαζευτεί, πίνανε τα κρασάκια τους, και περιμένανε να βγει ο «καουμπόης».
Ήταν πάρα πάρα πολύ ωραία, μία πολύ ζεστή καλοκαιρινή βραδιά, με .... αγιόκλημα και γιασεμιά, που λεει και ο Λούκης.
Κάποια στιγμή, έρχεται και ο Νικόλας να μας χαιρετήσει. Μας περιέγραφε λοιπόν τα σεμινάρια, δοκιμάζουνε λεει διάφορα κρασιά και προσπαθούνε να εντοπίσουνε το άρωμα πικραμύγδαλο στο ένα, τη μυρωδιά της βρεγμένης σημύδας στο άλλο, και άλλα τέτοια. Τώρα ο Νικόλας είναι περιβόλι άνθρωπος, πολύ κοινωνικός και μάλλον ανοιχτό βιβλίο. Καθόταν απ΄ ότι μας είπε, έπινε τα κρασιά, γινόταν ντίρλα, αλλά άρωμα πικραμύγδαλο δεν ξεχώριζε.
Μια φορά κάπου στο 6ο μάθημα τον ρωτάει ο «δάσκαλος» αν αναγνώρισε τη τάδε μυρωδιά. Όχι βέβαια του λεει ο Νίκος, όπως δεν έχω αναγνωρίσει τίποτα απ΄ όσα λες δάσκαλε, αλλά δεν παραπονιέμαι, ωραία είναι τα κρασιά, ωραία τα πίνουμε!! Κάγκελο ο «δάσκαλος»!
Λεω του χρόνου να πάω και εγώ σε κάποιο τέτοιο σεμινάριο, ωραία φαίνετε να περνάνε, και μιας και είμαι του αλκοολικού, νομίζω θα περάσω καλά.
Δεν προλαβαίνω σήμερα για συνταγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου