Η καταχώρηση

Έχω βαρεθεί να τα παίρνω στο κρανίο. Θυμάστε την ελληνική ταινία που φώναζε ο Κούρκουλος «πάρτε αυτά τα πουλιά από πάνω μου!!!», έτσι και εγώ μισότρελη πια φωνάζω καταμεσής του ολοκάθαρου πλέον σαλονιού μου «πάρτε αυτόν τον καταλληλότερο από μπροστά μου!».

Δεν μπορώ να τον βλέπω άλλο! Έχει μία μόνιμα ζοχαδιασμένη και ξινισμένη μούρη, λες και κάποιο από τα δίδυμα τον ξύπνησε από τη μεσημεριανή σιέστα. Δεν σκαει χαμόγελο το χειλάκι του με τίποτα! Προφανώς του είπανε ότι έτσι δείχνει «υπευθυνότητα». Δεν ξέρω τι του είπανε, πάντως σε εμένα αυτός ο σκατοτσαμπουκάς δεν πουλάει, με τίποτα, μα με τίποτα. Οπως τότε που στον Μπαϊρακτάρη έλεγε κάτι για τον Μπόμπολα και τα άλλα τα καλόπαιδα, ενω τώρα τους κάνει άγαλμα στην ΠΑΘΕ. Αντίθετα, εκεί που αισθανόμουνα μία λύπηση για τον εθνικό μας τεμπελάκο που έμπλεξε το μανάρι μου με τις πολιτικές και τα ρέστα, τώρα τα παίρνω χοντρά, μιας και η συχνότητα που βλέπω την φάτσα του και ακούω τη φωνή του έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Ανοίγω την Κυριακάτικη, πρώτη μούρη σε μία μαύρη σελίδα, φωτογραφημένος προφίλ με το προγούλι σε όλο το μεγαλείο, με το κείμενο αριστερά του μέσα σε εισαγωγικά, λες και σου εξομολογείτε στο αυτί ο ηγέτης .... «επέλεξα να υπηρετώ την πατρίδα μου με υπευθυνότητα». Παπάρια μάντολες .....

Όταν ακούω τους πολικούς να μιλάνε για τη πατρίδα και το έθνος και τον ελληνισμό και όλα αυτά τα χαριτωμένα, στρίβω επιτόπου. Πολύ δε περισσότερο που ο τύπος «επέλεξε» λες και θα ήταν πολιτικός αν είχε επιλέξει κάτι άλλο. Γιατί πρέπει να είναι τόσο κενά όλα αυτά που λένε; γιατί μας μιλάμε λες και είμαστε παιδιά του δημοτικού ή ενήλικες με μονοψήφιο αϊκιού; Γιατί δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε την προσωπολατρία είτε σε κάποιον Καραμανλή, είτε σε κάποιον Παπανδρέου ανεξάρτητα του πόσο έχουν εκφυλιστεί τα οικογενειακά γονίδια και των δύο. Τι μπούρδες είναι αυτές περί καταλληλότερου και αναντικατάστατου;

Βέβαια αν και τα έχω πάρει τελείως στο κρανίο, θα πάω να ψηφίσω και όπως κάθε φορά θα ρίξω στην κάλπη μία ευχή. Γιατί τι άλλο μπορεί να είναι η ψήφος μου, στη σημερινή δημοκρατία από μία ευχή να μην με δουλέψουν αυτοί που ψήφισα. Αλλά θα πάω, δεν θα αφήσω κανένα, μα κανένα από όλους αυτούς που ζουν γύρω μου να αποφασίσει για εμένα, είναι δικαίωμά μου και δεν το παραχωρώ σε κανένα ανεγκέφαλο οπαδό γηπεδικής αντίληψης που νομίζει ότι η πολιτική είναι σαν έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Επίσης πιστεύω το ψηφαλάκι μου, η ευχή μου, δεν θα πάει χαμένη ακόμα και αν πηγαίνει σε μικρό ανύπαρκτο κόμμα, χαμένη δεν πάει, είναι εκεί και καταγράφετε και δηλώνει την επιθυμία μου, τη δικά μου επιθυμία και όχι του διπλανού μου, που τον έχω έτσι και αλλιώς απαξιώσει για δεκάδες άλλα πράγματα.

Αυτά για τις εκλογές, άντε να τελειώνουμε και με αυτό, γιατί δεν μπορώ να τους βλέπω άλλο, μου φέρνουν αναγούλα και με βγάζουν από τα ρούχα μου, ..... επιτέλους!!!

Σημειώστε ότι είμαι έντονα πολιτικό ζώο, πάντα ήμουνα, τόσο εξοργισμένη όμως με την πολιτική πρώτη φορά είμαι. Βέβαια δεν πιστεύω ότι όλοι ίδιοι είναι, όπως για τον εαυτό μου θεωρώ ότι διαφέρω από τους άλλους έτσι και αυτοί διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, αλλά πρέπει να είμαστε σε κάποια θέση να το καταλάβουμε και αυτό αλλιώς τι να πω, καλά να τα πάθουμε.

Φαγάκια τώρα γιατί δεν πάει άλλο με το κουτόχορτο που μας ταΐζουν. Το κοτοπουλάκι αυτό το είδα σε κάποια εκπομπή στη τηλεόραση και μου άρεσε πολύ. Εκεί βέβαια το τηγάνιζαν, αλλά εγώ δεν τα πάω καλά με τα τηγάνια και το έψησα. Έγινε πάρα πολύ ωραίο και σας το προτείνω.

Κοτόπουλο γεμιστό με τυρί και αρωματικά χόρτα

2 μεγάλα σνίτσελ κοτόπουλου (ή και γαλοπούλας)
100 γραμμάρια καπνιστό τυρί
Φύλα φρέσκου βασιλικού, ή φύλα από ξερό φασκόμηλο
Λάδι, αλάτι, πιπέρι
1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα

Κόβετε τα φιλέτα σε λωρίδες πάχους 4 δάχτυλα και μήκους 8 δάχτυλα. Τα αλατοπιπερώνετε και τα λαδώνετε και από τις δύο πλευρές. Κόβετε το τυρί σε φετούλες 1 δάχτυλο πάχους και 3 δάχτυλα μήκους. Βάζετε στην άκρη κάθε λωρίδας ένα κομμάτι τυρί και από πάνω βάζετε 1 μεγάλο φύλο βασιλικού, ή λίγο από το ξερό φασκόμηλο. Διπλώνετε το κοτόπουλο να σκεπάσει το τυρί και το καρφιτσώνετε με μία οδοντογλυφίδα, ώστε να κλείσετε το τυρί μέσα στο κοτόπουλο. Τα βάζετε σε ένα ταψάκι που έχετε λαδώσει λιγάκι να μην σας κολλήσουν και τα ψήνετε στο γκρίλ και από τις 2 πλευρές. Μιας και είναι φιλετάκια λεπτά δεν θέλουν πολύ ώρα, 7-8 λεπτά από κάθε πλευρά ώστε να πάρουν χρώμα είναι αρκετά. Τα βγάζετε και στο ταψάκι που έχει πλέον μπόλικα ζουμάκια από το κοτοπουλάκι διαλύετε 1 κουταλιά της σούπας μουστάρδα και λίγο νεράκι. Βάζετε το ταψάκι στο μάτι και με ένα κουταλάκι διαλύετε τα κολλημένα τυράκια που έχουν χυθεί γύρο τριγύρω, και τα ανακατεύετε με καλά ώστε να πάρετε μία σαλτσούλα με τα ζουμάκια από το κοτόπουλο. Τα σερβίρετε περιχυμένα με αυτή τη σαλτσούλα και λίγο ρυζάκι ή καλύτερα βουτυράτο πουρέ. Είναι πολύ εύκολο και πεντανόστιμο σας λεω.