Τροφιμα

Πάμε λοιπόν στο Σουπερ Μαρκετ ή στο Μανάβη, ή ακόμα και στο μπακαλικάκι της γειτονιάς και με απίστευτη ευκολία, λόγω άγνοιας και αδιαφορίας, αγοράζουμε τρόφιμα, επιλέγοντας ταυτόχρονα τον τρόπο που θα πεθάνουμε.

Τι θέλω να πω; Αγοράζουμε δηλητήρια, αυτό θέλω να πω! Και τα καταναλώνουμε επίσης. Αν σου έλεγε κάποιος ότι το τάδε ή το δείνα προϊόν που αγοράζεις έχει τόση ποσότητα μολύβδου, ή υδραργύρου θα το αγόραζες; Μάλλον όχι. Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι που λένε, ότι αφού κυκλοφορεί στην αγορά ελεύθερα δεν είναι επικίνδυνο διότι υπάρχουν υπηρεσίες και φορείς εθνικοί και διεθνείς, που αυτή τη δουλειά κάνουν, μας προστατεύουν. Μάλιστα! θα απαντήσω σε αυτόν τον γραφικό τύπο και θα αλλάξω συζήτηση μίας και είμαστε σε άλλο μήκος κύματος.

Υπάρχουν άλλοι που λένε ότι δεν έχει αποδειχτεί ακόμα ότι τα μεταλλαγμένα για παράδειγμα κάνουν κακό στην υγεία του ανθρώπου. Ούτε με αυτόν θα συνεχίσω την συζήτηση, για τον ίδιο λόγο. Κάποτε είχα πει σε κάποιον ότι το 1940 το τσιγάρο ήταν ωφέλιμο για την υγεία, μέχρι να αποδειχτεί το αντίθετο πέθαναν πολλά εκατομμύρια. Αλλά και πάλι μου είπε ότι δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή του με υποθέσεις, και έτσι τον άφησα ήσυχο να πεθάνει με τον τρόπο που αυτός επιλέγει.

Ο Βαγγέλης επιμένει ότι η επιστήμη έχει προοδέψει τόσο πολύ, που γιατρεύει τους ανθρώπους, και άρα θα ζήσουμε πολλά πολλά χρόνια. Ούτε αυτή η άποψη όμως με ικανοποιεί. Πρώτον γιατί δεν θέλω να ζήσω πολλά πολλά χρόνια, και δεύτερων γιατί δεν με ενδιαφέρει να ζήσω ιατρικά υποστηριζόμενος για πολλά χρόνια. Για παράδειγμα, οι διοξίνες κάνουν κακό. Λένε ότι δημιουργούν και ενδομητρίωση, και ίσως στειρότητα. Έχω ενδομητρίωση, έκανα και εγχείρηση, πήρα φάρμακα, παιδεύτηκα βρε αδελφέ. Δεν θα πεθάνω απ΄ αυτό. Θα έχω άλλα προβλήματα, γυναικολογικής φύσεως, που δεν κάνουν τη ζωή μου εύκολη. Το ίδιο και με τον καρκίνο, μάλλον δεν πεθαίνεις εύκολα πλέον, μάλλον τη γλιτώνεις με θεραπείες, αλλά για μένα ο σκοπός πρέπει να είναι να μην πάθεις καρκίνο και όχι πως θα ζήσεις πολλά χρόνια με αυτόν. Επίσης η επιστήμη κατά τη γνώμη μου δεν είναι πλέον ανεξάρτητη. Έχει χάσει παντελώς το κύρος της. Η έρευνα είναι χρηματοδοτούμενη κυρίως από εταιρίες που μάλλον θέλουν να με πείσουν να τρωω διοξίνες, που ναι μεν δεν μου κάνουν καλό, αλλά στην τελική θα με σώσουν με φάρμακα.

Για μένα το θέμα είναι ρουλέτα, τζογάρουμε κάθε φορά που τρωμε επεξεργασμένα τρόφιμα. Δεν μπορείς βέβαια να σταματήσεις να τρως ούτε να γίνεις ριζοφάγος ή ότι άλλο εκκεντρικό ακούμε τελευταία. Μπορείς όμως να ενημερωθείς και τέλος πάντων να έχεις άποψη και ως καταναλωτής να συμπεριφέρεσαι ανάλογα. Το κέρδος των εταιριών έχει μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά. Το παράλογο είναι ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις όλες αυτές οι συνθετικές αηδίες που μας σερβίρουν είναι και πιο ακριβές από τα υγιεινά προϊόντα μικρών παραγωγών. Τα βιολογικά καρότα και οι βιολογικές πατάτες είναι πολύ πιο φθηνά. Γιατί; Δεν θέλω να γράψω τώρα για την ακρίβεια, θα έρθει και αυτή η ώρα, αλλά αναρωτιέμαι αν προτιμάμε να δίνουμε τα χρήματά μας τώρα για να τρωμε κάτι που παράγει η φύση, η προτιμάμε να τρωμε προϊόντα εργαστηρίου και να δίνουμε τα χρήματά μας στα φάρμακα. Είμαστε ακόμα τυχεροί, υπάρχουν προϊόντα της φύσης να αγοράσουμε, ας το κάνουμε όσο μπορούμε.

Η Ζέφη επέμενε να γράψω για αυτό το θέμα. Φαίνεται τα έχει πάρει τελευταία δεν ξέρω γιατί. Μου έστειλε λοιπόν τα κείμενα που βγάζει η Greenpeace, με τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, τις επικίνδυνες χρωστικές, κλπ. Είναι δύσκολο να τα ανεβάσω όλα, αλλά είναι και μάλλον άχρηστο. Όλοι έχουμε δει τέτοια, όλοι εκπλαγήκαμε για 10 λεπτά, το κουβεντιάσαμε για μία δύο μέρες και στο τέλος, όλοι τα ξεχάσαμε. Δεν μπορούμε να συγκρατούμε τέτοιες πληροφορίες, όταν μας έρχονται μαζεμένες. Επίσης για ένα σχετικά ευαισθητοποιημένο άτομο, η πληροφορία ότι τα Πιτσίνια, τα Γαριδάκια και τα Φουντούνια, περιέχουν γενετικά μεταλλαγμένα συστατικά, πάλι δεν μας λεει κάτι. Το ξέρεις αυτό.

Η Φέτα Δωδώνη, όμως; αυτό το ήξερες;;;; Το βούτυρο Λουρπακ της Αρλα; το Neslac της Nestle; το Νουνού;;;; Αν κάνουμε όλοι μια αρχή, να σταματήσουμε να αγοράζουμε ένα από τα προϊόντα της λίστας. Μόνο ένα για σήμερα, και όταν αυτό μας γίνει συνήθεια τότε σταματάμε να αγοράζουμε και το δεύτερο, και το τρίτο, μέχρι να τα βγάλουμε από τη ζωή μας. Μπορείτε να μου πείτε βέβαια γιατί να πιστέψουμε την Greenpeace; Δεν τους τα χώσανε και γι΄ αυτό τους κράζουν. Μπορεί και αυτό να είναι σωστό, αλλά το κύρος ενός οργανισμού, ή μίας εταιρίας δεν είναι δεδομένο κερδίζετε και για εμένα η Greenpeace, έχει ακόμα κύρος.

Εκτός από τα μεταλλαγμένα υπάρχουν και οι χρωστικές και τα άλλα πρόσθετα. Εδώ ο κατάλογος είναι πάρα πολύ μεγάλος, η κωδικοποίηση περίπλοκη με τα Ε και τα νούμερα, τα γράμματα στα κουτιά πιο μικρά από αυτά στα συμβόλαια των τραπεζών. Άντε να βγάλεις άκρη δηλαδή. Και βέβαια δεν μπορείς να πηγαίνεις στο Βασιλόπουλο με τον κατάλογο εκτυπωμένο στο χέρι και να ψάχνεις ένα ένα τα προϊόντα τι έχουν μέσα. Υπάρχουν κάποια απαγορευμένα, όπως το Ε103, το Ε105, κάποια επικίνδυνα που όμως δεν έχουν απαγορευτεί όπως το Ε110 και το Ε120 και κάποια εξαιρετικά επικίνδυνα που δεν έχουν απαγορευτεί ακόμα στην Ευρώπη, όπως το Ε123. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα 3 τελευταία. Έτσι για να δούμε αν μπορούμε να το κάνουμε. Θα κοιτάμε τα κουτάκια και θα προσπαθούμε να θυμόμαστε αυτά τα 3 νούμερα Ε123, Ε110 και Ε120. Αν βρούμε κάποιο προϊόν με αυτά να μην το πάρουμε, και μετά να θυμόμαστε μόνο το προϊόν.

Κάντε λοιπόν μία προσπάθεια. Αν δεν θέλετε τώρα να θυμάστε 5 νούμερα, σε λίγα χρόνια θα θυμάστε 10 ονόματα φαρμάκων, και σας βεβαιώνω δεν είναι ούτε αυτά εύκολα!!!

Ενα άλλο πράγμα που κάνω είναι ότι πλέον αγοραζω κυρίως προιόντα μικρών παραγωγών με όσο το δυνατό πιο μικρή διάρκεια ζωής. Εχ την εντύπωση ότι αυτές οι μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, που έχουν πολύ μικρή παραγωγή, δεν μπορούν ακόμα και να θέλουν να κάνουν πολλές ταρζανίες. Αλλά και πάλι, ποιός ξέρει...

Το Σάββατο έχω τσιπουροκατάσταση σπίτι και λεω να φτιάξω θαλασσινούς μεζέδες. Αντί λοιπόν να αγοράσω έτοιμο γαύρο μαρινάτο που θα είναι Τίγκα στο χρησιμοποιημένο λάδι μηχανής, θα φτιάξω - μαρινάρω λίγο γαύρο σπίτι.

Γαύρος Μαρινάτος με λεμόνι

½ κιλό γαύρο
χοντρό αλάτι
χυμό από 3 λεμόνια
ελαιόλαδο
2 σκελίδες σκόρδο – προαιρετικά

Πλένετε τους γαύρους καλά, τους στραγγίζετε πολύ καλά. Πρέπει να τους καθαρίσετε τώρα, δηλαδή να τους ανοίξετε και να βγάλετε κεφάλι, εντόσθια και μεσαίο κόκαλο. Αν και ακούγεται δύσκολο δεν είναι, το κάνετε με το χέρι χωρίς μαχαίρι. Θα προσπαθήσω να σας το περιγράψω. Κρατάτε με το ένα χέρι τον γαύρο από την ράχη, έτσι ώστε να κοιτάτε την κοιλία του. Με το άλλο χέρι πιάνετε το κεφάλι και το τραβάτε προς την ουρά κατά μήκος της κοιλίας. Με αυτό τον τρόπο το κεφάλι που είναι δεμένο πάνω στην ραχοκοκαλιά την παρασύρει και αυτή καθώς ξεκολλάει από το υπόλοιπο κορμό βγαίνει μαζί με τα εντόσθια. Έτσι έχετε τον γαύρο ανοιγμένοι σαν βιβλίο. Αφού τους καθαρίσετε, τους πλένετε πάλι και τους στραγγίζετε πολύ καλά με χαρτί κουζίνας. Αφού στραγγίξουν τους βάζετε με το δέρμα προς τα κάτω στην σειρά σε ένα τάπερ, τον ένα δίπλα στον άλλον ανοιγμένους χωρίς όμως να αλληλοκαλύπτονται. Πασπαλίζετε με το αλάτι, το σκόρδο σε ροδέλες, και ραντίζετε με το λεμόνι. Ανάλογα με το μέγεθος του τάπερ μπορείτε να βάλετε και δεύτερη σειρά από πάνω. Αφήστε τα κάποιες ώρες στο ψυγείο σίγουρα 2-3, αν και εγώ τους αφήνω ένα βράδυ να μαριναριστούν καλά. Την επομένη τους βγάζετε από το τάπερ τους βάζετε σε βάζο, και γεμίζετε με λάδι. Τα υγρά να τα χύσετε, δεν είναι για βούτες. Όταν θέλετε να το σερβίρετε βάζετε όσο θέλετε σε ένα πιατάκι, ραντίζετε με φρέσκο χυμό λεμόνι, αλλά και αρωματικά αν θέλετε, π.χ. του πάει ο φρέσκος μάραθος, ή το κόλιαντρο.

Ο μαριναρισμένος με λεμόνι είναι ο πιο ωραίος γιατί διατηρεί κατά πολύ την γεύση του ψαριού σε αντίθεση με το ξύδι που μάλλον το καπελώνει το ψαράκι. Αλλά περί ορέξεως .... κολοκυθόπιτα.