Ρόλοι

Πριν χρόνια ένας φίλος σκανδιναβός μου εξηγούσε την αλλαγή που έγινε στην κοινωνία των χωρών αυτών την δεκαετία του 70. Μαζί με την «επανάσταση των λουλουδιών» έγινε και μία φεμινιστική επανάσταση, και η σεξουαλική απελευθέρωση τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Σε αυτές τις χώρες, εκείνη την εποχή, τα κινήματα αυτά ήταν πολύ δυναμικά και όντως πολλές αλλαγές συνέβησαν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία φωτογραφία που είδα σε ένα τουριστικό οδηγό για την Δανία, που έδειχνε έναν άνδρα, χαρακτηριστικά ντυμένο seventies να πλέκει. Εκφράστηκαν ακραίες απόψεις τότε, πιθανών να έγιναν και ακραία πράγματα στο όνομα της ισότητας των δυο φύλων, αλλά τελικά ισορρόπησε το πράγμα και η επόμενη γενιά, μεγαλωμένη αλλιώς, έχει αποβάλει τελείως τις μεσαιωνικές αντιλήψεις περί ανωτερότητας των ανδρών.

Αυτά τότε. Σήμερα δεν γνωρίζω κανένα που να πιστεύει ότι ο άνδρας είναι ανώτερος, ή ότι υπάρχουν ανδρικά και γυναικεία επαγγέλματα, ή ότι ένας άνδρας «πρέπει» να συμπεριφέρεται έτσι και αλλιώς, απλά και μόνο γιατί είναι άνδρας, και τα αντίθετο. Φυσικά και υπάρχουν τέτοια φρικιά, αλλά εγώ δεν γνωρίζω κανένα, ή τέλος πάντων και να έχω γνωρίσει, τους έχω διαγράψει από το μυαλό μου, δεν με εντυπωσίασαν.

Αυτό είναι ένα κομμάτι, της ουσίας, άλλο κομμάτι όμως είναι οι ρόλοι που όλοι μας παίρνουμε. Πάντα υπάρχουν ρόλοι, όπως στην εργασία έτσι και στην κοινωνία γίνετε ένας καταμερισμός ρόλων, ανάλογα με τις ικανότητες και τις γνώσεις του καθένα μας. Συνήθως οι ρόλοι μοιράζονται στο κάθε ένα μας, και όσο πιο σωστά γίνετε αυτός ο καταμερισμός τόσο πιο καλά θα «τρέξει το project» που λένε και στην επιχειρηματική γλώσσα. Επίσης τους ρόλους τους αποδεχόμαστε ή όχι, τους διεκδικούμε ή όχι, αλλά τέλος πάντων δεν είμαστε άμοιροι αυτού του καταμερισμού.

Ένας άλλος φίλος πρόσφατα μου έλεγε ότι όταν παντρεύτηκε και έκανε παιδί, συμφώνησε με την γυναίκα του τους ρόλους του καθένα τους στην οικογένεια. Συμφώνησαν τότε, ότι αυτός θα φέρνει τα χρήματα στο σπίτι, και αυτή θα φροντίζει την οικογένεια. Έτσι αυτός δουλεύει, και τρέχει και σκοτώνεται, ενώ αυτή τρωει το λούκι του σπιτιού κυρίως. Ότι βγάζει αυτή από την δικιά της δουλειά, είναι το χαρτζιλίκι της. Αντίθετα ο κουμπάρος μου, δεν δουλεύει, έχει κάνει άλλη συμφωνία με την γυναίκα του, αυτός φροντίζει το σπίτι και τα παιδιά, και αυτή φέρνει τα λεφτά στο σπίτι. Απλά γιατί αυτοί οι ρόλοι τους ταίριαζαν περισσότερο, τίποτε άλλο.

Τώρα γιατί τα λεω όλα αυτά; Γιατί πιστεύω ότι υπάρχουν κάποιοι ρόλοι, στην κοινωνία που δεν μπορούμε ή δεν πρέπει να τους αλλάξουμε, και γιατί είναι απλά ρόλοι και δεν υποδεικνύουν κάτι άλλο, σαφώς δε, δεν είναι δείγματα ανωτερότητας ή κατωτερότητας. Έτσι λοιπόν το «ισότητα θέλετε άρα να τα ρίχνετε εσείς στους άνδρες» που άκουσα τελευταία είναι μία παπαριά ολκής. Δέχομαι ότι τα αγόρια έχουν λίγο μπερδευτεί, με τον δυναμισμό των γυναικών. Δέχομαι ότι συχνά οι γυναίκες είναι επιθετικές, και φοβικές – όπως λεει και ο Βαγγέλης. Άντε και να δεχτώ ότι η την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτό τον αποσυντονισμό των ανδρών την έχουν οι γυναίκες, αλλά μέχρις εκεί! Οι ακραίες απόψεις και πρακτικές μόνο κακό κάνουν.

Προσωπικά πιστεύω ότι οι άνδρες έχουν σωματική δύναμη που εγώ δεν έχω, έχουν μικρότερες διακυμάνσεις στη διάθεσή τους, που εγώ δεν έχω, έχουν αποκτήσει – μέσα από την εκπαίδευσή τους – δεξιότητες στον χειρισμό μηχανημάτων, που πάλι εγώ δεν έχω, και πολλά άλλα. Άρα, αν και μπορώ - με προσπάθεια - να συναρμολογήσω μία βιβλιοθήκη από το ΙΚΕΑ, ένας φίλος μου μπορεί να το κάνει καλύτερα. Και αν και ο καθένας μπορεί να τηγανίσει ένα αυγό ή να σφουγγαρίσει το σαλόνι, εγώ μπορώ να το κάνω καλύτερα από τον μέσο άνδρα. Πως να το κάνουμε τώρα. Μπορεί να μην ακούγεται φεμινιστικό, αλλά είναι βαθύτατα ισότιμο να μπορούμε να κατανοούμε τους ρόλους του καθενός μας και να τους δεχόμαστε.

Εμένα μου αρέσει που οι άνδρες είναι «κυνηγοί», ενώ οι γυναίκες «προκαλούν». Αυτοί είναι οι ρόλοι μας τι να κάνουμε, έτσι μας έκανε η φύση. Μου αρέσουν οι παλιομοδίτικες συνήθειες, που μου ανοίγουν την πόρτα και άλλα τέτοια. Μου αρέσει που εγώ πρέπει να ασχοληθώ με το σπίτι, το μαγείρεμα, την λάτρα. Και δεν πιστεύω ότι οι «άνδρες είναι άχρηστοι γιατί δεν ξέρουν να σφουγγαρίζουν». Προφανώς και μπορούν να το κάνουν, όπως και εμείς οι γυναίκες μπορούμε να αλλάξουμε λάδια στο αυτοκίνητο. Απλά ο κάθε ένας από εμάς έχει τον Ρόλο του.

Τέλος, αισθάνομαι λύπη για αυτούς που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν, τον φεμινισμό, την ισότητα και τους ρόλους σε μία κοινωνία. Είμαι στεναχωρημένη με κάποιες γυναίκες που βλέπουν την ισότητα ως επίδειξη ισχύος, αλλά και με τους άνδρες που περιμένουν να τους την πέσει κάποια και δεν κάνουν το πρώτο βήμα.

Η ευτυχία παιδιά βρίσκεται στην ισορροπία!

Αυτό είναι το φιλοσοφικό παραλήρημα της ημέρας, τώρα φαγάκια. Μία πανεύκολη συνταγή για τις «λόλες» που γυρνάνε από τη δουλεία βράδυ, Καπονάτα λέγετε και είναι το ιταλικό μπριάμ! Είναι τόσο εύκολο που αμφιβάλω αν θα ξαναφτιάξετε κλασσικό μπριαμ μετά από αυτό.

Καπονάτα (για 2 άτομα)

1 μικρή μελιτζάνα αργείτικη
½ κοκκινη πιπεριά
½ κίτρινη πιπεριά
½ πράσινη πιπεριά
2 μικρά κολοκύθια
1 μέτριο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
λάδι, αλάτι, πιπέρι
1 κουταλιά της σούπας φρέσκο θυμάρι (αν δεν έχετε γλαστράκι βάλτε ξερό, άλλά άντε πάρτε κανα μικρό γλαστράκι, τεμπελχανάδες!)
1 κουταλιά της σούπας φρέσκο βασιλικό, ψιλοκομμένο
1 κουταλιά της σούπας φρέσκο δυόσμο, ψιλοκομμένο

Κόβετε τα λαχανικά σε κύβους και τα σοτάρετε με λίγο λάδι, χωριστά. Δηλαδή πρώτα σοτάρετε τη μελιτζάνα, μετά τις πιπεριές, μετά τα κολοκύθια, και στο τέλος τα κρεμμύδια. Ανακατεύετε σε ένα μπολ τα σοταρισμένα λαχανικά με τα φρέσκα ψιλοκομμένα μυρωδικά, αλατίζετε και πιπερώνετε και .... λήξης!!! Τόσο απλό. Δεν έχει σάλτσα ούτε πατάτες, είναι πολύ υγιεινό γιατί τα λαχανικά απλά σοτάρονται και έτσι διατηρούν τις βιταμίνες και είναι τραγανά. Τα μυρωδικά επειδή είναι φρέσκα έχουν πολύ άρωμα, και τέλος πάντων με λίγο τυράκι τι άλλο θέλετε ένα ζεστό καλοκαιρινό βράδυ;;; καμία γουρουνοπούλα;;;