Η γκρίνια της ημέρας

Θέμα πρώτον: Οι Φωτιές. Όπως κάθε χρόνο θα τηρηθεί και φέτος η παράδοση να καούν μεγάλα κομμάτια από τα λίγα δάση που έχουν μείνει σε τούτο τον τόπο. Πως είμαι σίγουρη για αυτό; μα απλά γιατί έχω αντιπολιτευτική διάθεση προς της «Άγια Οικογένεια» που μας κυβερνά.

Πέραν όμως τούτου του ατράνταχτου δεδομένου, καθημερινά διαπιστώνω ανικανότητα να χειριστούν αυτό το θέμα, αλλά και μάλλον έλλειψη βούλησης να μην καεί και η υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί τα οικόπεδα τα πουλάμε, τα δάση όμως όχι. Είμαι σίγουρη για αυτό, και μάλλον όλη η Ελλάδα είναι σίγουρη, αν όμως τολμήσεις να πεις κάτι τέτοιο τότε κάνεις στείρα αντιπολίτευση και λαϊκισμό! Δεν μπορώ όμως να νοιάζομαι για το αν τα «γκάου» Πάκη, Μακη, Λακη, μπορούν ή δεν μπορούν να οργανώσουν τα στοιχειώδη, νοιάζομαι για τα δάση.

Αν «αντέδρασε γρήγορα η κρατική μηχανή» κύριε Πάκη, δεν με νοιάζει, το ότι κάηκε ο Υμηττός με νοιάζει. Το ότι δεν υπήρχαν αντιπυρικές ζώνες σε ένα δάσος στο κέντρο της Αθήνας με νοιάζει, το ότι δεν μπορούσαν να πάνε πεζά τμήματα στο «παρθένο και απάτητο δάσος του Υμηττού» με νοιάζει. Σε αυτό το δάσος που ο Μιχάλης βγάζει βόλτα το σκύλο του, και που τώρα δεν υπάρχει, δεν μπορούσανε λεει να πάνε. Το ότι άκουσα τους εθελοντές δασοπυροσβέστες να παραπονιούνται γιατί δεν τους δίνουν εξοπλισμό που τους είχε υποσχεθεί να δοθεί από χορηγία ιδιωτικής εταιρίας με νοιάζει. Είναι πολλά δυστυχώς, πάρα πολλά. Δεν μπορώ ούτε να τα γράφω ούτε να τα λεω γιατί τα ξέρετε πάρα πολύ καλά.

Θα σας πω όμως το προφανές, ΟΛΕΣ οι φωτιές ξεκινάνε από μία σπίθα, και την πρώτη μισή ώρα, όσο δυνατός και να είναι ο αέρας μπορεί να τη σβήσει ένας άνθρωπος. Φτάνει αυτός ο άνθρωπος να είναι εκεί και να έχει εξοπλισμό. Και κύριε .... υπεύθυνε (υπεύθυνε που έβαλες τη φωτιά ή υπεύθυνε που δεν σταμάτησες τη φωτιά), μην ξανακούσουμε και φέτος τις μαλακίες της Ασύμμετρης Απειλής και του Στρατηγού Ανέμου. Μπορεί ο κόσμος να μην καταλαβαίνει και να σε ξαναψηφίσει, αλλά όλοι από κάτι πεθαίνουμε και στην Αθήνα με τα καυσαέρια και την έλλειψη πρασίνου, μάλλον από καρκίνο θα πάμε όλοι, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι εσύ και τα παιδία σου, και τα εγγόνια σου θα γλιτώσουν!!!

Θέμα δεύτερον: Η φύση. Διάβασα χτες στο περιοδικό του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος, ένα άρθρο για την ερημοποίηση και σας μεταφέρω ένα κομμάτι του που μου έκανε εντύπωση ...

... Όταν έχεις ακούσει μία φορά ότι για να δημιουργηθεί ένα εκατοστό έδαφος στην ξηροθερμική ζώνη της Μεσογείου, χρειάζονται από 500 έως 1000 χρόνια, και ότι σε μερικές περιοχές τα τελευταία 30 χρόνια από κακή χρήση γης χάσαμε τριάντα εκατοστά εδάφους που θα απαιτούσε 30 000 χρόνια για να ξαναγίνει, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι η παραδοσιακή προστασία του εδάφους σε οριζόντια επίπεδα με ξερολιθιές δεν γινότανε μόνο επειδή τότε δεν υπήρχαν μηχανήματα! Αρχίζεις να βλέπεις εχθρικά τις βαθιές αρώσεις σε επικλινή εδάφη, τις αποψιλώσεις, και τις εκσκαφές που είναι η αιτία σε κάθε δυνατή βροχή να χρωματίζετε η θάλασσα από το χώμα που καταλήγει σε αυτήν. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σημαίνει κακοποίηση και σπατάλη των φυσικών πόρων....

Αυτά απο τον κο Ν. Δαναλάτο, Αν. Καθηγητή Οικολογίας Τοπίου στο Παν. Αιγαίου και Εντ. Καθ. Γεωλογίας στο Παν. Θεσσαλίας.

Λοιπόν καταλάβετέ το, κυρίως εσείς που έχετε παιδιά, εγώ έτσι και αλλιώς δεν έχω και άρα δεν αγχώνομαι για τι ζωή θα ζήσουν οι απόγονοι μου. Η Ελλάδα ερημοποιήτε ταχύτατα, σε λίγα χρόνια, ίσως στη ζωή των παιδιών σας θα είμαστε έρημος. Τα παιδία σας δεν θα μπορέσουν εύκολα να ζήσουν και να προοδεύσουν σε εκείνες τις συνθήκες κυρίως γιατί εσείς δεν τα έχετε προετοιμάσει για κάτι τέτοιο. Θα τα έχετε στείλει στα καλύτερα σχολεία, θα τους έχετε αγοράσει σπίτια και εξοχικά, αλλά τίποτε από όλα αυτά δεν θα τα βοηθήσει να αντιμετωπίσουν αυτό που έρχεται. Το ωραίο δε είναι ότι αυτό το μέλλον εσείς το έχετε δημιουργήσει, και βέβαια θα το λουστούν τα παιδία σας. Πέραν της τραγικότητας βέβαια του θέματος, το βρίσκω πολύ αστείο, η εκδίκηση της φύσης που εσείς σκοτώνετε, αλλά και όλων αυτών που φωνάζουν τώρα για την προστασία του περιβάλλοντος και δεν τους ακούει κανένας, θα πλήξει ότι πολυτιμότερο έχετε, τα παιδιά σας.

Ξέρω ότι όσοι το διαβάζετε αυτό πιστεύετε ότι δεν σας αφορά, δεν είστε εσείς που καταστρέφετε το περιβάλλον. Μάλλον όμως είστε, γιατί τα 2000 κυβικά δεν σας φτάνουν στο αυτοκίνητο, γιατί έχετε σπίτια με ωραία θέα στα παλιά δάση της Αττικής – Εκάλη, Κηφισιά, Μελίσσια, Πεντέλη, Υμηττό, γιατί χωρίς γκαζόν δεν ζείτε, γιατί ίσως και να έχετε ήδη πισίνα αν όχι είναι στο πρόγραμμα, γιατί χρησιμοποιείτε πλαστικό, γιατί πάντα καταναλώνετε παραπάνω από όσα χρειάζεστε, γιατί το φαινόμενο του θερμοκηπίου το ξέρετε αλλά το αντιμετωπίζετε αγοράζοντας πιο ισχυρό Air Condition, ...., θέλετε και άλλα;

Δεν βγάζω τον εαυτό μου εκτός! Αλλά δεν έχω παιδιά! Μεγάλη η διαφορά.

Αυτό ήταν η αρχή, θα επανέρχομαι στο θέμα πολύ συχνά. Αγάπες μου για το περιβάλλον θα σας τα χώνω!!!

Μιας και είναι η εποχή τους λεω να σας γράψω τη συνταγή για το Λικέρ Βύσσινο που φτιάχνω κάθε χρόνο. Το καλοκαίρι είναι πολύ ευχάριστο με λίγο πάγο. Είναι δε πολύ εύκολο και δεν χρειάζεται να κάνετε όλη τη δόση, κάντε τη μισή.

Λικέρ Βύσσινο

1 κιλο Βύσσινο
500 γραμμάρια Ζάχαρη (αν το θέλετε πολύ γλυκό βάλτε 750 γραμμάρια)
½ κιλό τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο
½ κιλό κονιάκ
2 ξύλα κανέλας και 2 γαρύφαλλα.

Σε ένα μεγάλο βάζο των 2 λίτρων, βάλτε τα βύσσινα που τα έχετε πλύνει καλά και τα έχετε στραγγίξει.. Περιχύστε με τη ζάχαρη και το τσίπουρο. Ανακατεύετε και βάλτε τα στον Ήλιο για 4 βδομάδες. Που και που κουνάτε καλά το βάζο να ανακατευτεί η ζάχαρη για να λιώσει.

Αφού περάσουν οι 4 βδομάδες προσθέτετε τα κανελόξυλα, τα γαρύφαλλα, και το κονιάκ και τα αφήνετε στον Ήλιο για άλλες 2 βδομάδες.

Σουρώνετε το ποτό σε καθαρά και στεγνά μπουκάλια. Τα βύσσινα μην τα πετάξετε αν τα ξεκουκουτσιάσετε είναι καταπληκτικά με γιαούρτι, σε τσιζκεικ, αλλά και σε Μοσχάρι Κοκκινιστό (4-5 κομμάτια), χωρία που κρατάνε χρόνια στο βάζο χωρίς να πάθουν τίποτα.