Δευτέρα 9 Ιουνίου 2008

Σεισμός

Γενικά έχω καλές σχέσεις με τα διάφορα φυσικά φαινόμενα, τα πάμε καλά βρε αδελφέ, συναντιόμαστε, τα λέμε που και που, και όλα βαίνουν καλώς. Με το σεισμό όμως έχω μαλώσει από την πρώτη πρώτη μας συνεύρεση, κάτι δεν μου άρεσε απάνω του, δεν μου πήγαινε το στυλάκι του, πολύ κουνιστός, πολύ απρόβλεπτος. Από το ΄81 λοιπόν, έχω κόψει σχέσεις, δεν μιλιόμαστε!

Ανήκω στην κατηγορία αυτών που πανικοβάλλονται με τον σεισμό, όχι απλά φοβάμαι, πανικοβάλλομαι, τρέμουν τα πόδια μου, δεν μπορώ να ανασάνω και η μόνη μου αντίδραση είναι να την κάνω, να βγω έξω στην ύπαιθρο, μακριά από κτίρια και οικοδομές. Έτσι όταν είμαι σε κτίριο το πρώτο που κάνω είναι να πάρω, πορτοφόλι, κλειδιά, ταυτότητα - διαβατήριο – άδεια οδήγησης, να «ποδεθώ» και να βγω έξω. Όλα αυτά τα κάνω με απίστευτη ταχύτητα, σχεδόν τρέχοντας, και μόνο όταν βρεθώ έξω αρχίζω και αναπνέω. Κάνω καμιά βόλτα (συνήθως με την πιζάμα μου), γύρω από το τετράγωνο και μετά είμαι εντάξει να ξαναμπώ μέσα. Μάλιστα μία φορά στη Ρουμανία, σε ένα σχετικά μεγάλο σεισμό μόνο εγώ είχα βγεί απο το σπίτι στο δρόμο με τις πιζάμες μου, και φυσικά αρνιόμουνα για ώρες να ξαναμπώ μέσα, είδαν και έπαθαν οι ντόπιοι συνάδελφοι να με πείσουν ότι στο Βουκουρέστι δεν ειναι και πολυ φυσιολογικό να είσαι με την πιζάμα σου στην αντίστοιχη Πανεπιστημίου στις 2 το πρωί ακόμα και αν εχει γίνει ένας μεγάλος σεισμός!!

Αυτό λοιπόν που φοβάμαι δεν είναι ο ίδιος ο σεισμός, αλλά τα κτίρια. Αυτά θα με πλακώσουν. Σε αυτά δεν έχω εμπιστοσύνη. Αυτά κουνιούνται πέρα-δώθε! Όταν είσαι στα χωράφια, το ταρακούνημα της γης είναι μάλλον αστεία κατάσταση. Είναι προφανές ότι δεν σε σκοτώνει, δεν σε απειλεί, εκτός αν ανοίξει κανα τεράστιο χαντάκι και χωθείς μέσα, ή γίνει τσουνάμι και σε πάρει και σε σηκώσει. Αλλά αυτά είναι μάλλον σπάνια φαινόμενα για την περιοχή του Γέρακα που μένω και άρα, το να με φοβίζουν ως πιθανότητες είναι μάλλον βλακώδες.

Η αγωνία δε του πόσο ήταν ο σεισμός είναι επίσης ηλίθια. Άντε και θα σου πουν ένα νούμερο βρε κακομοίρη, και τι έγινε;; έχει διαφορά αν είναι 5,9 ή 6,5;; Μάλλον όχι και μάλλον εγκυκλοπαιδική είναι πλέον αυτή η γνώση. Γιατί μετά το ΄99 καταλάβαμε όλοι ότι το 5,9 μπορεί να είναι πολύ πιο επικίνδυνο από το 6,5.

Τέλος πάντων, ένα από τα ωραία αυτών των γεγονότων οι περιγραφές των δημοσιογράφων. Απίστευτοι τύποι όλοι αυτοί οι δαιμόνιοι ρεπόρτερ, απόφοιτοι οι περισσότεροι της ακαδημίας του ΑΝΤ1 (κάτι σαν το Κολούμπια ας πούμε) που με έντονα δραματικό ύφος και λαχανιασμένη φωνή – βασικό συστατικό του ρεπορτάζ, αν δεν είσαι λαχανιασμένος, δεν είσαι σοβαρός ρεπόρτερ – λένε απίστευτες και ασυνάρτητες αρλούμπες. Ένας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, έλεγε συνέχεια, «.... με όση ψυχραιμία μου έχει απομείνει, ...», και το έλεγε πραγματικά στην αρχή κάθε φράσης του. Ένας άλλος εξηγούσε τις ζημιές στα αεροδρόμια της Ανδραβίδας και του Αραξου και έλεγε, «οι ζημιές στο πύργο ελέγχου των αεροπλάνων δεν είναι μεγάλες» και «με δικά της μέσα η ΥΠΑ των αεροπλάνων θα κάνει προσγειώσεις και απογειώσεις για την Κεφαλονιά»!!! εγώ πάντως δεν κατάλαβα τίποτα.

Ένα άλλο θέμα των δημοσιογράφων είναι το πόσο άργησε το Αστεροσκοπείο να δώσει το μέγεθος. Τους αρέσει αυτό το θέμα, τώρα αν απασχολεί κανένα άλλο σώφρονα άνθρωπο, αυτό είναι άλλο ζήτημα. Μα είναι εικόνα αυτή, να έχει γίνει σεισμός που τον ένιωσε όλη η χώρα, και άρα ήταν μεγάλος εκ των πραγμάτων, και να γκρινιάζουν γιατί έχουν περάσει 12 λεπτά και 32 δεύτερα και δεν έχει ανακοινωθεί το μέγεθος!!. Δηλαδή αν ανακοινωθεί σε 15 λεπτά θα αλλάξει κάτι;

Εκτός όμως από τους δημοσιογράφους χειρότερα γραφικοί είναι οι σεισμολόγοι. Αυτοί έχουν φτάσει σε επίπεδο «κοίλη γη» και άλλα τέτοια! Οι μισοί είχαν προβλέψει ότι σε μία γεωγραφική έκταση κάποιων εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων στις επόμενες 15 μέρες-μήνες-χρόνια, πιθανών να γινόταν κάποιος σεισμός, μεσαιο-μεγάλου μεγέθους, και οι άλλοι μισοί δεν είχαν διαβάσει τις ανακοινώσεις των πρώτων γιατί τους είχαν λεει πει αγράμματους. Στη μέση αυτής της ηλίθιας διαμάχης βρίσκετε πάντα ένας κακομοίρης πολιτικός; που είναι «αγράμματος» γιατί δεν έχει σπουδάσει σεισμολογία, και ανεύθυνος γιατί δεν έχει ακόμα εκκενώσει την χώρα παντελώς μία και το μόνο σίγουρο είναι ότι στην Ελλάδα θα γίνονται σεισμοί.

Οι δημοσιογράφοι δε, που πρέπει να ενημερώνουν τον κόσμο, με μεγάλη χαρά βγάζουν τα άπλυτά τους στην φόρα, τους βάζουν να μαλώνουν για επιστημονικά θέματα στα τηλεοπτικά παράθυρα, εμείς προσπαθούμε με τις λίγες γνώσεις γεωλογίας που μάθαμε στο δημοτικό να καταλάβουμε τι είναι όλες αυτές οι αρλούμπες που λένε, το μόνο που τελικά καταλαβαίνουμε είναι ότι μαλώνουν για τα δικά μας λεφτά – τους φόρους μας δηλαδή – και οι πολιτικοί μηχανικοί, πουθενά. Γιατί το ξαναλέγω τα κτίρια μας σκοτώνουν όχι ο σεισμός. Ο πολιτικός μηχανικός είναι αυτός που θα μας πει τι πρέπει να κάνουμε και πως να σωθούμε, πως να φτιάξουμε κτίρια που να μην πέφτουν εύκολα. Αυτός θα πάρει και θα επεξεργαστεί την πληροφορία και την γνώση από τον σεισμολόγο και θα την κάνει πρακτική συμβουλή για τον κόσμο.

Άκουγα στο ράδιο, μία συνέντευξη ενός κυριούλη από το αστεροσκοπείο, όπου μία αγενέστατη και άσχετη δεσποινίδα, ρώταγε με αέρα 325 καρδιναλίων γιατί δεν αξιοποιούν τις προβλέψεις της ομάδας ΒΑΝ, το ύφος δε ήταν πολύ επικριτικό. Απάντησε κάτι αυτός για την ασάφεια της όποιας πρόβλεψης, κλπ, κλπ, αλλά αυτή επέμενε και τότε τα παίρνει ο κυριούλης, και την ρωτάει τι ακριβώς θα περίμενε αυτή να γίνει, να εκκενωθεί όλη η βόρεια Πελοπόννησος για κανα δύο μήνες δηλαδή. Να βγουν οι επιστήμονες και να πουν το γνωστό, αν δεν βρέξει, θα χιονίσει, αλλιώς θα κάνει κάλη μέρα, και άρα εμείς, να φοράμε μαγιό και γούνα κρατώντας και μία ομπρέλα. Δεν είμαστε καλά!! Τι να την κάνεις βρε ηλίθια την όποια πληροφορία όταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι; Αντί να ασχοληθείς με το πόσο τσιμέντο και πόσο σίδερο έχει το σπίτι σου, και να φροντίσεις να το κάνεις όσο πιο ασφαλές γίνετε, κάθεσαι και αναρωτιέσαι αν θα γίνει Δευτέρα παρουσία και αν μπορούν αυτό να το προβλέψουν οι επιστήμονες με απόκλιση μόνο 2000 ετών.

Το θέμα για εμάς κλίνει με την γνωστή μας πλέον «ετοιμότητα του κράτους». Όλοι ήταν πανέτοιμοι, δεν μπορείς να πεις. Ο Πάκης με τις συνεντεύξεις τύπου, ο καγγελάκιας, να τρέχει στα νοσοκομεία, όλα καλά, μπήκαν και σε εφαρμογή διάφορα σχέδια με αρχαιοελληνικά ονόματα, τι Ξενοκράτης, τι Περσέας, τι Αχιλλέας, τι Αγαμέμνονας, όλοι ήταν εκεί και έτοιμοι. Ο έρημος ο Κωστάκης είμαι βεβαία ότι κατεβάζει καντίλια, δεν έχω καμία μα καμία αμφιβολία! γιατί του είπαν ότι αν δεν τα μαζέψει να γυρίσει πίσω από την Αυστρία που πήγε δήθεν για επίσημη επίσκεψη – τώρα βρήκε που αρχίζει το EURO – τότε θα φαει μαύρο. Δεν μπορώ να πω τον καταλαβαίνω τον άνθρωπο, αλλά έτσι είναι, θέλει θυσίες η προσφορά στην πατρίδα! Αλλά από την άλλη είμαι πιο ήσυχη, τώρα που γύρισε και μπορεί μαζί με τον κο Ρουσό να συντονίζει την επικοινωνιακή πλευρά αυτού του πολύπλευρου θέματος.

Έτσι λοιπόν τα είπα όλα και καθάρισα! Προσωπικά, πέραν ότι τους φοβάμαι τους σεισμούς, πέραν του ότι ποσώς με ενδιαφέρουν οι βλακείες των δημοσιογράφων, των σεισμολόγων και το αν ο Κωστάκης έχασε τον αγώνα της εθνικής, νομίζω ότι οι σεισμοί είναι μία πολύ ωραία ευκαιρία κοινωνικοποίησης, έτσι που βγαίνουμε όλοι από τα σπίτια μας, που μιλάμε με τους γείτονες «......και εσείς κουνηθήκατε πολύ έτσι; ...», που καταλαβαίνουμε το μέγεθός μας.

Μιας και Κυριακή μεσημέρι δεν κοιμήθηκα, και μιας και είχα μία νευρικότητα, και πολλά ασπράδια στο ψυγείο μου, αποφάσισα να φτιάξω μαλακά μπισκοτάκια καρύδας. Εύκολη πολύ εύκολη συνταγή και μιας και άρεσαν στους συναδέλφους στο γραφείο είπα να την γράψω.

Μαλακά μπισκότα Καρύδας

Ασπράδια από 4 αυγά
300 γραμμάρια ζάχαρη
350 γραμμάρια τριμμένη καρύδα ξερή
½ σφηνάκι ρούμι, ή κονιάκ

Σε μπεν μαρί, ανακατεύετε τα ασπράδια με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν περίπου 45 βαθμοί. Μιας και μάλλον δεν έχετε θερμόμετρο ζαχαροπλαστικής, αυτό σημαίνει να έχει αρχίσει το νερό να κοχλάζει για περίπου 1 λεπτό και το μίγμα να είναι πολύ ζεστό, αλλά όχι καυτό.

Το βγάζετε από την φωτιά, προσθέτετε την καρύδα και το ρούμι, ανακατεύετε να ομογενοποιηθούν. Με δύο κουτάλια φτιάχνετε «βραχάκια» από το μίγμα και τα βάζετε σε ένα ταψί που έχετε στρώσει με λαδόκολλα. Τα ψήνετε για 20 λεπτά μέχρι να χρυσίσουν σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: