Πάτημα

Όταν ήμασταν μικρά, και μέναμε στον Ερυθρό Σταυρό στους Αμπελόκηπους, ήταν σαν να ζούσαμε σε προάστιο. Υπήρχε το κέντρο, Κηψέλη, Παγκρατι, Πατήσια, κλπ, υπήρχαν και τα προάστια, Ψυχικό, Χαλάνδρι, Κηφισιά, και εμείς κάπου στη μέση. Τότε άρεσαν στους γονείς μου και στην παρέα τους δύο ταβερνάκια, που ήταν «εκτός Αθηνών» όπως έλεγε και η μητέρα μου. Πηγαίναμε λοιπόν πολύ συχνά, από κάποιους σκοτεινούς χωματόδρομους, μέσα σε μία περιοχή εκτός σχεδίου πόλεως, που ήταν περιβόλια και αμπέλια. Αυτή η περιοχή των παιδικών μας χρόνων ήταν το σημερινό Πάτημα.

Πέρασαν 30 χρόνια και άλλαξε τόσο πολύ η Αθήνα που τόσο εγώ όσο και η αδελφή μου, αγοράσαμε σπίτια εκεί. Η περιοχή Πάτημα μοιράζετε σε 3 δήμους ουσιαστικά, στα Βριλήσσια στο Χαλάνδρι και στο Γέρακα, αλλά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους δήμους μίας και είναι περιοχή χαμηλής δόμησης, με «μονοκατοικίες» που λέγαμε παλιά, τώρα τις λέμε Μιζονέτε! Η μία ταβέρνα – ο γαύρος, δεν υπάρχει πια, η άλλη η πιο απόμακρη και ερημική η κυρά Ελλη με τα ψητά κοτόπουλα, έχει πνίγει μέσα στα σπίτια.

Εκείνα τα χρόνια, θαύμαζα τον πατέρα μου και τους φίλους του που έβρισκαν το δρόμο τους μέσα από τα χωράφια, βράδυ χωρίς κανένα φωτισμό! Αργότερα χτίσθηκε εκεί «το Έθνος» που έγινε σημείο αναφοράς στις οδηγίες που έδινε ο μπαμπάς μου στο τηλέφωνο.

Τώρα γιατί σας τα λεω αυτά; Χτες νωρίς το απόγευμα βάλανε φωτιά σε ένα μεγάλο οικόπεδο στο Πάτημα. Ένα από τα λίγα που δεν έχει χτιστεί, ένα από τα λίγα, έμαθα αργότερα, που δεν ανήκει σε πρώην καλλιεργητή της περιοχής, αλλά το διεκδικεί ένας οικοδομικός συνεταιρισμός! Αυτοί οι συνεταιρισμοί είναι φαντάσματα της Καραμανλικής εποχής του ΄60, που 200 κυβερνήσεις έκτοτε δεν θέλησαν να τους καταργήσουν. Βρίσκονται παντού και διεκδικούν. Και καλά να ζητάνε τίποτε γκράβαρα στα βουνά, άλλά μέσα στην Αθήνα, δίπλα στα σπίτια μας να βάζουν φωτιές να καούμε σούμπιτοι όλοι; είμαστε με τα καλά μας;

Το οικοπεδάκι είχε και λίγα πεύκα, μην φανταστείτε κανένα δάσος, λίγα ξερακιανά πευκάκια ήταν που προσπαθούσαν και αυτά τα καημένα να αναπνεύσουν! Και να τα κανάλια, να οι πυροσβεστικές με τα ιου ιου, να ο κακός χαμός, να ο κόσμος να τρέχει πάνω κάτω πανικόβλητος, και να τα ελικόπτερα να μας πετάνε νερό από πάνω, αν δεν καείς θα πνιγείς δηλαδή, αλλά τι να κάνουν και αυτοί έπρεπε να σβήσουν τη φωτιά.

Πανικός! Τα τηλέφωνα να χτυπάνε σαν τρελά, και το κινητό και το σταθερό! Είναι κοντά η φωτιά; ναι είναι, τη βλέπω από την βεράντα μου! Και τι κάνεις; τι να κάνω κάθομαι, βλέπω και βρίζω, μπορώ να κάνω και κάτι; Αν θέλετε να κάνω κάτι, να έρθετε να μου πείτε ποιος είναι αυτός ο οικοδομικός συνεταιρισμός. Μιας και δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτοί έβαλαν τη φωτιά, και άρα να αναλάβει η δικαιοσύνη, μίας και οι δήμοι και οι λοιποί υπεύθυνοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να κάνουν κάτι, να πάω εγώ και πέντε ακόμα γείτονες να τους φυστικώσουμε, να δούνε. Έτσι καταντήσαμε, πρωτόγονη κοινωνία!

Λοιπόν Σαββατοκύριακο μπροστά μας, πάμε με καλή παρέα για μπανάκι και τσιπουράκια, ελπίζω όταν γυρίσω να βρω τη γειτονία μου σώα.

Πριν περάσω στην συνταγή να σας πω κάτι για το οποίο είμαι σίγουρη. Πάμε για Εκλογές σύντομα. Βάζω και στοιχήματα. Βέβαια αυτά τα πράγματα είναι ντροπή! Να κάνουμε εκλογές κάθε χρόνο έτσι αντιλαμβανόμαστε τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό σε αυτή τη χώρα. Όταν αισθανόμαστε ότι μπορεί και να τις κερδίσουμε να κάνουμε εκλογές και στο ενδιάμεσο να αλλάζουμε και τον εκλογικό νόμο, ώστε να μπορούμε να κυβερνάμε με το 20% των ψήφων. Αλλά, όπως λέμε και εμείς οι υπόλοιποι, όταν βάλεις το δάχτυλο στο μέλι, θα είσαι μεγάλο βούρλο να αφήσεις το βάζο να στο πάρει άλλος. Θα κάνεις ότι μπορείς για να έχεις το βάζο μόνο εσύ, ώστε να μπορείς να βουτάς το δάχτυλο μέσα όποτε θες. Ο Πλάτωνας είχε πει ότι τούτη η γή μοιάζει με σκελετό αρρώστου κορμιού και παράγει μόνο τροφή για μέλισσες. Εξου και το πολύ μέλι!!

Σήμερα θα σας δώσω την αγαπημένη μου συνταγή από την κινέζικη κουζίνα. Εύκολο και πεντανόστιμο, δεν χρειάζεται γουόκ και άλλα τέτοια ξωτικά, αλλά όπως όλα τα κινέζικα πιάτα θέλει υλικά που ένα νορμάλ ελληνικό σπίτι μάλλον δεν έχει. Δοκιμάστε το είτε με μπασμάτι ρύζι, είτε με ριζομακάρονα.

Κινέζικο κοτόπουλο με κάσιους (για 5-6 άτομα)

3 στήθη κοτόπουλο χωρίς πέτσα
350 γραμμάρια κάσιους
1 ποτηράκι σογιέλαιο
1 φλιτζανάκι σόγια σος
1 σκελίδα σκόρδο λιωμένη
2 κουταλιές της σούπας κορν φλαουερ

Κόβετε το κοτόπουλο σε μικρά κομμάτια και το σοτάρετε καλά στο σογιέλαιο μέχρι να ροδίσει και να μαγειρευτεί. Προσθέτετε τα κάσιους και το σκόρδο και συνεχίζετε το σοτάρισμα για λίγο ακόμα. Σβήνετε με τη σόγια σος και προσθέτετε το κορν φάλουερ που έχετε πρώτα διαλύσει σε λίγο κρύο νερό. Ανακατεύετε μέχρι να δέσει η σάλτσα και σβήνετε τη φωτιά. Έτοιμο! Σε περίπου 15 λεπτά τρώτε! Αν δεν σας άρεσουν τα κάσιους βάλτε αμύγδαλα.