Σαββατοκύριακο στην Αίγινα, με ωραιότατη παρέα βέβαια. Μπανάκι, ουζάκια, βολτούλες, μπαράκια. Πάρα πολύ ωραία ήτανε. Και βέβαια κουβέντες, πολύ μπούρου μπούρου, και κοινωνικό σχολιασμό.
Σάββατο βράδυ λοιπόν στο γνωστότερο Μπαρ της Αίγινας, τα Περδικιώτικα, πήγαμε κατά της 12 και βρήκαμε τραπέζι. Σπάνιο πράγμα, αλλά μίας και είχε αγώνα, δεν είχαν μαζευτεί ακόμα οι κόσμοι. Παραγγέλνουμε τα ποτουδάκια μας, με την αυθεντία του σωστού πότη, …, δεν ζητάς απλά το ποτό που θες, αλλά ζητάς την αγαπημένη σου μάρκα που υποτίθεται ότι την γνωρίζεις. Αρχίζουμε λοιπόν τα Southern Comfort, τα Dewar’s, την Jose Cuervo με λεμόνι, καϊπιρίνια με καλοχτυπημένο το φυλλαράκι του δυόσμου για να μην πικρίζει, και άλλα τέτοια επιστημονικά, που όλοι και καλά ξέρουν από τα χρόνια θητείας σε μπάρες! Το αν τα ξέρουν πραγματικά ή όχι είναι το λιγότερο, το ότι ΟΛΑ τα ποτά που σου σερβίρουν σε τέτοια μπαρ είναι ακριβώς τα ίδια είναι το μόνο σημαντικό. Δεν είμαι ειδήμων στη νόθευση ποτών, αλλά όταν ήμουνα φοιτήτρια, υπήρχε ένα μαγαζί στην Αθηνάς που είχε χύμα αλκοόλ, κονιάκ, μπέρμπον, ουίσκια, και βέβαια, ούζα και τσίπουρα, όλα χύμα και όλα τα ίδια. Χύμα αλκοόλ 80 βαθμών, με λίγο χρώμα και μπόλικο ελαφρύ σιρόπι, αύτη είναι η συνταγή. Και βέβαια η επιστημονική ονομασία αυτών των ζουμιών είναι μπόμπες.
Τώρα το αστείο είναι, ότι ξέρεις πολύ καλά ότι θα πάρεις μπόμπα, παρ’ όλα αυτά παίρνεις ύφος και παραγγέλνεις στον Αλβανό, με την σαγιονάρα, που επειδή έβγαλε λίγα μούσκουλα στην οικοδομή και φόρεσε ένα πιο μοδάτο μπλουζάκι, έγινε πολυπόθητος γκαρσόνος σε γνωστό μπαρ, μία «Jose με 22,5 σταγόνες από φρεσκοστημένο βιολογικό λεμόνι»! «Βεβαίως» απαντάει ο Αλβανός, που άλλη ελληνική λέξη δεν ξέρει, άλλα δεν έχει σημασία τι περίεργο θα παραγγείλεις εσύ, το χύμα θα πάρεις έτσι και αλλιώς, .., έτσι σου κοπανάει ένα βεβαίως, και ήμαστε όλοι χαρούμενοι!!
Κάθεσαι λοιπόν χαρούμενος και κουνιέσαι, με την πλάτη στον τοίχο πάντα, τώρα τι φοβάσαι και θες πλάτη τοίχο, δεν θα το σχολιάσω εδώ, πίνεις και την μπόμπα σου, λες και δυνατά να σε ακούσουν οι διπλανοί, «δεν έβαλε βιολογικό λεμόνι ο μαλάκας!», και αρχίζει ο σχολιασμός! Τι φοράει ο ένας και τι ο άλλος, κοίτα γκόμενα που έχει αυτός, κοίτα αυτήν πως κουνιέται, καλέ αυτόν τον ξέρουμε από εκείνο το σήριαλ, εμένα μου αρέσει εκείνος στη γωνία με το γαλάζιο πόλο, ποιος καλέ αυτή η αδελφή !! (πρώτη φορά τον βλέπεις τον άνθρωπο), και άλλα τέτοια. Με τον καιρό περνάει και η ώρα, σε έχει πιάσει και ένας φοβερός πονοκέφαλος από το μη βιολογικό λεμόνι, σε πόνεσε και η σπάλα σου τόση ώρα όρθια, δεν ήρθε και κανένας ώριμος και σοβαρός 40-αρης, να σου κάνει επί τόπου πρόταση γάμου, χαμένη νύχτα δηλαδή, έχει πάει και 4 η ώρα λες να την κάνεις!
Το μπαρ βέβαια έχει και άλλες ενδιαφέρουσες φυλές. Η πιο αστεία είναι οι άνδρες 38-45, τα γεροντομπακούρια. Κάθονται λοιπόν και πίνουν τα σκληρά, που στην περίπτωσή τους ονομάζονται «Jameson, 12 ετών με 2 παγάκια και 3 γραμμάρια τρίμμα πάγου», χύμα αλκοόλ με καραμελόχρωμα στην καθομιλουμένη, και κοιτάνε τις γκόμενες αλλά συζητάνε είτε για τον αγώνα, είτε – πράγμα πολύ συνηθισμένο στην Αίγινα – για τα ψαρέματα!
Σάββατο βράδυ λοιπόν στο γνωστότερο Μπαρ της Αίγινας, τα Περδικιώτικα, πήγαμε κατά της 12 και βρήκαμε τραπέζι. Σπάνιο πράγμα, αλλά μίας και είχε αγώνα, δεν είχαν μαζευτεί ακόμα οι κόσμοι. Παραγγέλνουμε τα ποτουδάκια μας, με την αυθεντία του σωστού πότη, …, δεν ζητάς απλά το ποτό που θες, αλλά ζητάς την αγαπημένη σου μάρκα που υποτίθεται ότι την γνωρίζεις. Αρχίζουμε λοιπόν τα Southern Comfort, τα Dewar’s, την Jose Cuervo με λεμόνι, καϊπιρίνια με καλοχτυπημένο το φυλλαράκι του δυόσμου για να μην πικρίζει, και άλλα τέτοια επιστημονικά, που όλοι και καλά ξέρουν από τα χρόνια θητείας σε μπάρες! Το αν τα ξέρουν πραγματικά ή όχι είναι το λιγότερο, το ότι ΟΛΑ τα ποτά που σου σερβίρουν σε τέτοια μπαρ είναι ακριβώς τα ίδια είναι το μόνο σημαντικό. Δεν είμαι ειδήμων στη νόθευση ποτών, αλλά όταν ήμουνα φοιτήτρια, υπήρχε ένα μαγαζί στην Αθηνάς που είχε χύμα αλκοόλ, κονιάκ, μπέρμπον, ουίσκια, και βέβαια, ούζα και τσίπουρα, όλα χύμα και όλα τα ίδια. Χύμα αλκοόλ 80 βαθμών, με λίγο χρώμα και μπόλικο ελαφρύ σιρόπι, αύτη είναι η συνταγή. Και βέβαια η επιστημονική ονομασία αυτών των ζουμιών είναι μπόμπες.
Τώρα το αστείο είναι, ότι ξέρεις πολύ καλά ότι θα πάρεις μπόμπα, παρ’ όλα αυτά παίρνεις ύφος και παραγγέλνεις στον Αλβανό, με την σαγιονάρα, που επειδή έβγαλε λίγα μούσκουλα στην οικοδομή και φόρεσε ένα πιο μοδάτο μπλουζάκι, έγινε πολυπόθητος γκαρσόνος σε γνωστό μπαρ, μία «Jose με 22,5 σταγόνες από φρεσκοστημένο βιολογικό λεμόνι»! «Βεβαίως» απαντάει ο Αλβανός, που άλλη ελληνική λέξη δεν ξέρει, άλλα δεν έχει σημασία τι περίεργο θα παραγγείλεις εσύ, το χύμα θα πάρεις έτσι και αλλιώς, .., έτσι σου κοπανάει ένα βεβαίως, και ήμαστε όλοι χαρούμενοι!!
Κάθεσαι λοιπόν χαρούμενος και κουνιέσαι, με την πλάτη στον τοίχο πάντα, τώρα τι φοβάσαι και θες πλάτη τοίχο, δεν θα το σχολιάσω εδώ, πίνεις και την μπόμπα σου, λες και δυνατά να σε ακούσουν οι διπλανοί, «δεν έβαλε βιολογικό λεμόνι ο μαλάκας!», και αρχίζει ο σχολιασμός! Τι φοράει ο ένας και τι ο άλλος, κοίτα γκόμενα που έχει αυτός, κοίτα αυτήν πως κουνιέται, καλέ αυτόν τον ξέρουμε από εκείνο το σήριαλ, εμένα μου αρέσει εκείνος στη γωνία με το γαλάζιο πόλο, ποιος καλέ αυτή η αδελφή !! (πρώτη φορά τον βλέπεις τον άνθρωπο), και άλλα τέτοια. Με τον καιρό περνάει και η ώρα, σε έχει πιάσει και ένας φοβερός πονοκέφαλος από το μη βιολογικό λεμόνι, σε πόνεσε και η σπάλα σου τόση ώρα όρθια, δεν ήρθε και κανένας ώριμος και σοβαρός 40-αρης, να σου κάνει επί τόπου πρόταση γάμου, χαμένη νύχτα δηλαδή, έχει πάει και 4 η ώρα λες να την κάνεις!
Το μπαρ βέβαια έχει και άλλες ενδιαφέρουσες φυλές. Η πιο αστεία είναι οι άνδρες 38-45, τα γεροντομπακούρια. Κάθονται λοιπόν και πίνουν τα σκληρά, που στην περίπτωσή τους ονομάζονται «Jameson, 12 ετών με 2 παγάκια και 3 γραμμάρια τρίμμα πάγου», χύμα αλκοόλ με καραμελόχρωμα στην καθομιλουμένη, και κοιτάνε τις γκόμενες αλλά συζητάνε είτε για τον αγώνα, είτε – πράγμα πολύ συνηθισμένο στην Αίγινα – για τα ψαρέματα!
Τα γαμόψαρα που πιάσανε με τα χέρια στους 12 πόντους νερό στην αμουδερή παραλία το πρωί, ή τον καρχαρία που προσπέρασαν με τον φουσκωτό κάνοντας μανούβρες πάνω από το φτερό! Απίθανα πράγματα δηλαδή. Που και που, λένε και για τον κώλο ή τα βυζιά της απέναντι, αλλά γενικά δεν αποπροσανατολίζουν την συζήτηση. Η ουσία είναι τα ψαρέματα, μιας και στην ηλικία που είναι δεν κάνουν πλέον ούτε σερφ, ούτε κανένα άλλο άθλημα, που έρχεται σε αντίθεση με την μπάκα τους. Υπάρχουν βέβαια και πολλοί άλλοι τύποι και στυλάκια αλλά αυτοί οι παραπάνω είναι οι πιο ωραίοι.
Παρατηρώντας τα όλα αυτά λοιπόν το Σάββατο το βράδυ, άρχισα να σκέφτομαι τα μιλιούνια mail που παίρνω κάθε μέρα, για μηχανήματα επιμήκυνσης και για μπλε και ροζ χαπάκια και άρχισα να αναρωτιέμαι προς τι όλο αυτό το μάρκετινγκ μιας και αυτό το ηλικιακό γκρουπ ΔΕΝ! Τι δεν ? χοντρά να σας το πω δεν πηδάει!
Είναι σοβαρό αυτό που σας λεω! Δεν γίνετε τίποτα! Πιο μικροί δεν μαζευόντουσαν, αλλά με το που φορέσανε τη γραβάτα και το ταγιέρ, αφήσανε την μπύρα και πιάνουν τα single malt, ..., λήξης, πάπαλα, τίποτε βρε παιδάκι μου! Εκεί λοιπόν κατά τις 2 το είπα και εγώ στην παρέα! Και προσοχή δεν έβγαλα τον εαυτό μου έξω, μιλούσα για όλους μας, ...., τι το ήθελα;;; Πέσανε να με φάνε, με μπούρδες βέβαια, γιατί κανένας δεν μπορούσε να μου πει κάτι συγκεκριμένο. Τώρα αν για να πηδήξεις, πρέπει να υπογράψεις προγαμιαίο συμβόλαιο, πρέπει να ξέρεις όλο το γενεαλογικό δένδρο του άλλου, 60 γενιές πίσω ένα πράγμα, πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος/η ότι είναι ο άνθρωπος που σου ταιριάζει για την υπόλοιπη ζωή σου, τον έχεις και τον παρατηρείς για καμία 10-ετία και καταγράφεις της αντιδράσεις τους στα πάντα, τότε τι να πω; μάλλον γυρνάμε στην εποχή που οι άνθρωποι πρώτα παντρευόντουσαν και μετά κοιμόντουσαν μαζί. Δηλαδή είναι τόσο κακό να κάνεις λίγο sex με κάποιον και μετά την άλλη μέρα το καθένας τον δρόμο του;; Κάποιος μου είπε μάλιστα ότι αυτό είναι ψυχοφθόρο! Η σχέση αγάπη μου μπορεί και να γίνει ψυχοφθόρα, όχι το sex.
Τέλος πάντων, αυτά είναι τα γεγονότα του σαββατοκύριακου. Ωραία περάσαμε στα Περδικιώτικα, βαρβάτες οι μπόμπες που ήπιαμε, καλή η μουσική που ακούσαμε, πλάκα είχαν οι φίλοι μου που τους έβγαλα ανίκανους, και ωραία ωραία γυρίσαμε πίσω!
Τα κοριτσούδια μου ζήτησαν εύκολα φαγάκια, καθημερινά, που δεν θέλουν μεγάλες δεξιότητες ούτε και πολλά σκεύη. Γυρίζουν βλέπετε σπίτι στις 8 κάτι πρέπει να φτιάξουν και αυτά τα έρμα, να φάνε και βέβαια δεν θα φτιάξουν μουσακά ούτε αφρό ντοματοσαλάτας πάνω σε κραμπλ παξιμαδιού με βιολογικό λάδι τρούφας και πέστο κάπαρης.
Υποσχέθηκα ομελέτες φούρνου, που είναι πολύ υγιεινές, χωρίς πολλά λιπαρά και εύκολες.
Ομελέτα στο Φούρνο, για 1 άτομο
2 αυγά
λίγο βούτυρο
½ ποτήρι γάλα
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι, ή τρίμμα φρυγανιά ή ψιλό σιμιγδάλι
και ότι άλλη γέμιση θέλετε, όπως κάνετε με τις τηγανιτές ομελέτες.
Μία βερσιόν είναι με μανιτάρια (μία μικρή κονσέρβα) 2-3 φέτες ζαμπόν ψιλοκομμένο, 2-3 κουταλιές της σούπας τυρί τριμμένο, ½ πιπεριά πράσινη κομμένη σε κύβους
Μία άλλη βερσιόν είναι με λαχανικά. 1 μικρό κολοκύθι κομμένο σε μικρά κυβάκια, ½ ποτήρι βρασμένο κατεψυγμένο αρακά και καλαμπόκι, τυράκι τριμμένο ή σε κύβους, λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό ή δυόσμο για άρωμα.
Τέλος πάντων ότι έχετε, μπορεί να έχετε κοτόπουλο ψημένο, ή λουκάνικο, ή μπέικον, ή τσέρι ντοματάκια – 2 με 3 όχι πολλά, ή cottage cheese, ή κρεμμύδι ή πατάτες τηγανητές ή βραστές. Ότι γουστάρετε.
Παίρνετε ένα μικρό ατομικό πυρέξ, ή ταψάκι, το βουτυρώνετε καλά, και πασπαλίζετε με το μισό αλεύρι, ή τη φρυγανιά ή το σιμιγδάλι, όπως κάνετε στην φόρμα του κέικ για να μην σας κολλήσει. Αν βάλετε λαχανικά, όπως π.χ. κρεμμύδι, κολοκύθι, και πιπεριά τα περνάτε λίγο από ένα τηγάνι να σοταριστούν να μαλακώσουν και να βγάλουν τα υγρά τους. Σε ένα μπολ, χτυπάτε τα αυγά με το γάλα και το υπόλοιπο αλεύρι ή τη φρυγανιά ή το σιμιγδάλι, και προσθέτετε ότι άλλο υλικό θέλετε, ψιλοκομμένο και καλά στραγγισμένο, τα ανακατεύετε καλά να αναμιχθούν και τα ρίχνετε στο βουτυρωμένο και αλευρωμένο πυρέξ. Έχετε προθερμάνει το φούρνο στο maximum και το ψήνετε σε δυνατή φωτιά για περίπου 30 λεπτά μέχρι να ψηθεί.
Παρατηρώντας τα όλα αυτά λοιπόν το Σάββατο το βράδυ, άρχισα να σκέφτομαι τα μιλιούνια mail που παίρνω κάθε μέρα, για μηχανήματα επιμήκυνσης και για μπλε και ροζ χαπάκια και άρχισα να αναρωτιέμαι προς τι όλο αυτό το μάρκετινγκ μιας και αυτό το ηλικιακό γκρουπ ΔΕΝ! Τι δεν ? χοντρά να σας το πω δεν πηδάει!
Είναι σοβαρό αυτό που σας λεω! Δεν γίνετε τίποτα! Πιο μικροί δεν μαζευόντουσαν, αλλά με το που φορέσανε τη γραβάτα και το ταγιέρ, αφήσανε την μπύρα και πιάνουν τα single malt, ..., λήξης, πάπαλα, τίποτε βρε παιδάκι μου! Εκεί λοιπόν κατά τις 2 το είπα και εγώ στην παρέα! Και προσοχή δεν έβγαλα τον εαυτό μου έξω, μιλούσα για όλους μας, ...., τι το ήθελα;;; Πέσανε να με φάνε, με μπούρδες βέβαια, γιατί κανένας δεν μπορούσε να μου πει κάτι συγκεκριμένο. Τώρα αν για να πηδήξεις, πρέπει να υπογράψεις προγαμιαίο συμβόλαιο, πρέπει να ξέρεις όλο το γενεαλογικό δένδρο του άλλου, 60 γενιές πίσω ένα πράγμα, πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος/η ότι είναι ο άνθρωπος που σου ταιριάζει για την υπόλοιπη ζωή σου, τον έχεις και τον παρατηρείς για καμία 10-ετία και καταγράφεις της αντιδράσεις τους στα πάντα, τότε τι να πω; μάλλον γυρνάμε στην εποχή που οι άνθρωποι πρώτα παντρευόντουσαν και μετά κοιμόντουσαν μαζί. Δηλαδή είναι τόσο κακό να κάνεις λίγο sex με κάποιον και μετά την άλλη μέρα το καθένας τον δρόμο του;; Κάποιος μου είπε μάλιστα ότι αυτό είναι ψυχοφθόρο! Η σχέση αγάπη μου μπορεί και να γίνει ψυχοφθόρα, όχι το sex.
Τέλος πάντων, αυτά είναι τα γεγονότα του σαββατοκύριακου. Ωραία περάσαμε στα Περδικιώτικα, βαρβάτες οι μπόμπες που ήπιαμε, καλή η μουσική που ακούσαμε, πλάκα είχαν οι φίλοι μου που τους έβγαλα ανίκανους, και ωραία ωραία γυρίσαμε πίσω!
Τα κοριτσούδια μου ζήτησαν εύκολα φαγάκια, καθημερινά, που δεν θέλουν μεγάλες δεξιότητες ούτε και πολλά σκεύη. Γυρίζουν βλέπετε σπίτι στις 8 κάτι πρέπει να φτιάξουν και αυτά τα έρμα, να φάνε και βέβαια δεν θα φτιάξουν μουσακά ούτε αφρό ντοματοσαλάτας πάνω σε κραμπλ παξιμαδιού με βιολογικό λάδι τρούφας και πέστο κάπαρης.
Υποσχέθηκα ομελέτες φούρνου, που είναι πολύ υγιεινές, χωρίς πολλά λιπαρά και εύκολες.
Ομελέτα στο Φούρνο, για 1 άτομο
2 αυγά
λίγο βούτυρο
½ ποτήρι γάλα
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι, ή τρίμμα φρυγανιά ή ψιλό σιμιγδάλι
και ότι άλλη γέμιση θέλετε, όπως κάνετε με τις τηγανιτές ομελέτες.
Μία βερσιόν είναι με μανιτάρια (μία μικρή κονσέρβα) 2-3 φέτες ζαμπόν ψιλοκομμένο, 2-3 κουταλιές της σούπας τυρί τριμμένο, ½ πιπεριά πράσινη κομμένη σε κύβους
Μία άλλη βερσιόν είναι με λαχανικά. 1 μικρό κολοκύθι κομμένο σε μικρά κυβάκια, ½ ποτήρι βρασμένο κατεψυγμένο αρακά και καλαμπόκι, τυράκι τριμμένο ή σε κύβους, λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό ή δυόσμο για άρωμα.
Τέλος πάντων ότι έχετε, μπορεί να έχετε κοτόπουλο ψημένο, ή λουκάνικο, ή μπέικον, ή τσέρι ντοματάκια – 2 με 3 όχι πολλά, ή cottage cheese, ή κρεμμύδι ή πατάτες τηγανητές ή βραστές. Ότι γουστάρετε.
Παίρνετε ένα μικρό ατομικό πυρέξ, ή ταψάκι, το βουτυρώνετε καλά, και πασπαλίζετε με το μισό αλεύρι, ή τη φρυγανιά ή το σιμιγδάλι, όπως κάνετε στην φόρμα του κέικ για να μην σας κολλήσει. Αν βάλετε λαχανικά, όπως π.χ. κρεμμύδι, κολοκύθι, και πιπεριά τα περνάτε λίγο από ένα τηγάνι να σοταριστούν να μαλακώσουν και να βγάλουν τα υγρά τους. Σε ένα μπολ, χτυπάτε τα αυγά με το γάλα και το υπόλοιπο αλεύρι ή τη φρυγανιά ή το σιμιγδάλι, και προσθέτετε ότι άλλο υλικό θέλετε, ψιλοκομμένο και καλά στραγγισμένο, τα ανακατεύετε καλά να αναμιχθούν και τα ρίχνετε στο βουτυρωμένο και αλευρωμένο πυρέξ. Έχετε προθερμάνει το φούρνο στο maximum και το ψήνετε σε δυνατή φωτιά για περίπου 30 λεπτά μέχρι να ψηθεί.
Πραγματικά άπειροι οι συνδυασμοί, που μπορείτε να κάνετε, δεν έχετε πρόβλημα αν θα φουσκώσει και πως θα τη γυρίσετε, δεν θα απορροφήσει λάδι και δεν θα πασαλείψετε με τηγανόλαδα την κουζίνα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου