Νομίζω ότι πολλές φορές χάνουμε την ουσία, όσον αφορά στη μαγειρική. Αλλά και σε πολλά άλλα πράγματα στη ζωή μας. Ένα απλό τζιν με ένα πουλοβεράκι, δεν μας αρκεί για εμφάνιση, ένα κανονικό αυτοκίνητο πόλης, δεν μας αρκεί για μετακίνηση, και βέβαια ένα μοσχαράκι κοκκινιστό με φρέσκια ντομάτα δεν μας αρκεί για φαγητό. Μιας και η φρέσκια ντομάτα, πλέον δεν έχει τη γεύση ντομάτας, - για το μοσχαράκι ας μην μιλήσουμε καλύτερα - βάζουμε 200 μπαχαρικά μέσα, μετά προσπαθούμε να το ΄αναδομήσουμε΄ και να το μεταλλάξουμε ώστε να μην μοιάζει με μοσχαράκι κοκκινιστό αλλά με σουβλάκι που όμως θα έχει τη γεύση από μοσχαράκι κοκκινιστό. Αυτά τα πράγματα δεν τα καταλαβαίνω! Αν θέλουμε να φαμε κοκκινιστό, φτιάχνουμε κοκκινιστό και αν θέλουμε σουβλάκι, φτιάχνουμε σουβλάκι, γιατί να τα μπερδεύουμε;
Καταλαβαίνω ότι πρέπει να κάνουμε τα φαγητά πιο ελαφριά και υγιεινά, επίσης καταλαβαίνω ότι πρέπει να δοκιμάζουμε νέους συνδυασμούς και υλικά, που οι μαμάδες μας και οι γιαγιάδες μας δεν ξέρανε, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κάνουμε το κοκκινιστό σουβλάκι!
Επίσης, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να φοβόμαστε τους Αμερικανούς – λεει - που τώρα θα θυμώσουν –λεει – γιατί εμείς βάζουμε Βέτο στην ένταξη στο ΝΑΤΟ των χαζοχαρούμενων βορείων γειτόνων μας. Και τι θα μας κάνουν δηλαδή; θα μας βομβαρδίσουν; ή θα μας φέρουν δεύτερη δικτατορία; και τέλος πάντων μιλάμε για έναν άνθρωπο – τον κο Μπους λεω - που γελάει όλη η υφήλιος με το μέγεθος της βλακείας του, μην ξεχνάτε ότι αυτός ο άνθρωπος μιλάει με το Θεό τον ίδιο, και μου λετε ότι πρέπει να τον φοβηθούμε;
Να φοβηθούμε το εμπάργκο που θα μας κάνουν οι Σκοπιανοί, τώρα μάλιστα! Να φοβηθούμε και να τρέμουμε, γιατί πως θα ζήσουμε, χωρίς τα προϊόντα της γείτονος; (έτσι γράφετε άραγε;)
Λοιπόν μια φορά στα Σκόπια, με την Πέννυ είχαμε πέσει κάτω από τα γέλια, γιατί ένας από τους υπαλλήλους μας στο εκεί γραφείο, σπουδαγμένο και καλό παιδί, μας έλεγε με απόλυτη σοβαρότητα τα εξής αμίμητα ...
α) τα καλύτερα αγγούρια στον κόσμο τα βγάζει η Στρούμιτσα, παγκοσμίου φήμης αγγούρια – κάτι σαν τις γαλλικές τρούφες ένα πράγμα, μόνο εμείς δεν τα ξέραμε
β) το πιο σπουδαίο ανταλλακτικό των ακριβών μερσεντές αυτοκινήτων, ο ΄εγκέφαλος΄ , είναι πατέντα δικιά τους, κατασκευάζετε εκεί σε ένα υπόγειο εργοστάσιο και οι γερμανοί (στο σύνολό τους) τους έχουν ανάγκη γιατί αν διαρρεύσει αυτό το μυστικό και το πάρουν άλλοι θα καταρρεύσει η γερμανική οικονομία
γ) οι καλύτεροι κομπιουτεράδες στον κόσμο είναι αυτοί, πράγμα πασίγνωστο, γι αυτό, και όλες οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας ιδρύουν εκεί γραφεία.
δ) στο καζίνο στη Γευγελή, δεν επιτρέπονται να μπουν ντόπιοι, γιατί είναι τόσο έξυπνοι που σε πολύ λίγο θα μάθουνε το ΄κόλπο΄ να κερδίζουνε τη ρουλέτα και θα φαλιρίσει το κατάστημα
και άλλα τέτοια! Επίσης δήμαρχος μας έχει πει ότι την Κοινή Αγροτική Πολιτική της ΕΕ την έφτιαξε η Γαλλία με μόνο στόχο να εξοντώσει το σκοπιανό κρασί, που είναι το καλύτερο στον κόσμο, και οι Γάλλοι το φοβούνται.
Βέβαια θα μου πείτε ότι και εμείς έχουμε ανάλογα σούργελα και ίσως χειρότερα, όπως ο κος Λιακόπουλος (ο ζουν ανάμεσά μας!!), ο κος Πολύδωρας που ακόμα κυνηγάει τον στρατηγό άνεμο που μας έκαψε ζωντανούς, κάποιος άλλος παπάς – δεν θυμάμαι το όνομα του – που περιμένει να ξυπνήσει λεει ο μαρμαρωμένος βασιλιάς και να πάρουμε πίσω τη βασιλεύουσα, και πολύ άλλοι τέτοιοι που αρέσκονται να ζουν με μύθους.
Πίσω όμως στα απλά και καθημερινά. Μια σαλατούλα σήμερα απλή, δικιάς μου έμπνευσης που αρέσει πάρα πολύ.
Σαλάτα Λάχανο με μήλο, τυρί και αμύγδαλα.
Για ένα μεγάλο μπόλ θέλετε 1 λάχανο μέτριο, 2 ξυνόμηλα πράσινα, 200 γρ. Ρεγκάτο ή καλύτερα παρμεζάνα σε μικρά κυβάκια, 200 γρ. Λευκό αμύγδαλο καβουρδισμένο με λίγο φρέσκο βουτυράκι, και 3-4 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα.
Σε ένα μεγάλο μπολ, βάζετε το λάχανο πολύ ψιλοκομμένο. Το μήλο σε μικρά κυβάκια, τα αμύγδαλα που έχετε ψιλοκόψει στο μούλτι (μη τα κάνετε σκόνη), και το τυρί. Τα ανακατεύετε καλά με λίγο αλάτι και ρίχνετε 2 κουταλιές της σούπας μαγιονέζα. Ανακατεύετε πολύ πολύ καλά μα δέσουν τα υλικά, να πάει παντού η μαγιονέζα και να κολλήσουν μεταξύ τους. Αν χρειαστεί προσθέστε και την Τρίτη κουταλιά μαγιονέζα αλλά προσοχή το τελικό αποτέλεσμα πρέπει να σου δίνει την εντύπωση ότι δεν έχει μαγιονέζα, να μην την κάνετε όπως τις τονοσαλάτες που κολυμπάνε σε ζουμί. Η σαλάτα πρέπει να είναι στεγνή και η μαγιονέζα χρειάζεται μόνο για να κολλήσουν τα υλικά μεταξύ τους. Μπορείτε επίσης να την αραιώσετε με λίγο λάδι και λεμόνι. Απο πάνω πασπαλίζετε με λίγο αμύγδαλο. Προαιρετικά μπορείτε να προσθέσετε και σπόρια ροδιού που δίνουν χρώμα και είναι τραγανά και ζουμερά.. Την βάζετε στο ψυγείο για 2 ώρες πριν τη σερβίρετε ώστε να κρυώσει και να δέσουν τα υλικά. Όχι όμως για παραπάνω γιατί μπορεί να βγάλει ζουμιά και να παπαριάσει.
Την έχετε φαει σπίτι μου, όσοι έχετε έρθει πάρα πολλές φορές, ποτέ δεν περισσεύει για την επόμενη μέρα, και να και ο περισσότερος κόσμος πλέον δεν τρωει σαλάτες με βαριές σως, αυτή διαφέρει γιατί η μαγιονέζα είναι λίγη και η σαλάτα πολύ δροσερή.
Αυτά και καλή σας ημέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου