Κάποιος, κάποια, κάποιο.

Κάθεσαι ωραία ωραία και βλέπεις τηλεόραση ή ακούς ραδιόφωνο. Έχετε προσέξει πόσο συχνά οι πάντες χρησιμοποιούν την λέξη κάποιος-α-ο; Είναι σαν τη τσίχλα. Παντού! Όσο πιο αμόρφωτος είναι ο ομιλών τόσο πιο συχνά ακούς και αυτή τη λέξη. Ακούω λοιπόν, έναν αθλητικό ρεπόρτερ να λεει στη TV, ... «...αν κάποιος έδωσε κάποια αναβολικά σε κάποιους αθλητές ...», άραγε τι θέλει να πει ο ποιητής! Μου τι δίνει, η συχνότητα χρήσης αυτής της λέξης, χωρίς κανένα περιορισμό. Δείχνει φτωχό λεξιλόγιο αλλά δείχνει επίσης και μιμητισμό. Κάποτε το άκουγες μόνο από τους παίχτες των ριάλιτι, τώρα, νομίζω, το ακούς παντού.

Άλλο θέμα τώρα, αύριο πάω Βουκουρέστι, μιας και τελείωσε το summit. Η κοπέλα που έρχεται και με βοηθάει με τις δουλείες στο σπίτι, είναι Ρουμάνα, και την Πέμπτη ήταν σπίτι μου. Μιλάγαμε λοιπόν για τη Ρουμανία και με ρωτάει,

- Τι είναι αυτό το «σάμιτ» που μου έλεγε η κόρη μου στο τηλέφωνο;
- Η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, της λεω
- Και πάντα το λένε σαμιτ, δεν μπορούν να το πουν στα ρουμάνικα;
- Και βέβαια μπορούν εντός Ρουμανίας να το λένε στα ρουμανικά, αλλά τα αγγλικά είναι έτσι και αλλιώς η γλώσσα επικοινωνίας σε τέτοια διεθνή γεγονότα.
- Τότε γιατί και εντός Ρουμανίας το λένε σαμιτ και δεν καταλαβαίνει ο κόσμος; το σαμιτ, το σάμιτ ...!!!
- Τι να σου πω, της λεω, δεν ξέρω
- Ξέρω εγώ, μου λεει, γιατί είναι κομπλεξικοί! Τώρα που είμαστε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ, τα ρουμανικά δεν είναι καλή γλώσσα, τώρα όλοι πρέπει να μιλάμε αγγλικά, λες και αν λεμε τι συνάντηση σαμιτ, σημαίνει ότι γίναμε σαν τους αμερικανούς.

Τι να τις πεις αυτής της γυναίκας; Πολύ δε περισσότερο, που εγώ ξέρω ότι αυτές τις 4 ημέρες στο Βουκουρέστι έγινε ΧΑΜΟΣ. Ο δημόσιος τομέας δεν λειτούργησε, όλοι οι υπάλληλοι πήραν υποχρεωτική άδεια για μία εβδομάδα. Πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά, και οι περισσότεροι δρόμοι στο κέντρο της πόλης ήταν αποκλεισμένοι. Για να πάς στο γραφείο της εταιρίας μας, πού είναι καράκεντρο, έπρεπε να περπατήσεις χιλιόμετρα μιας και οι δρόμοι ήταν κλειστοί, και δεν υπήρχαν μέσα μαζικής μεταφοράς. Ούτε το μετρό δεν λειτουργούσε. Στο δρόμο δε υπήρχαν μπλόκα και γινότανε εξακρίβωση στοιχείων. Και αυτό όχι για κάποιες ώρες αλλά για 4 ημέρες!!! Και γιατί; απλά γιατί οι αρχηγοί μερικών κρατών επισκέφτηκαν τη χώρα. Κατάλοιπα της εποχής του Τσαουσέσκου θα μου πείτε, και θα συμφωνούσα αν δεν ήξερα ότι για τους περισσότερους νέους Ρουμάνους το «σαμιτ» ήταν το πιο σημαντικό γεγονός για την χώρα τους τα τελευταία χρόνια γιατί, λεει, έδειξαν στον έξω κόσμο τον πολιτισμό τους!! Τι παίρνουν άραγε;

Φαγάκια τώρα, ...

Μία πολύ ωραία τυρόπιτα, που φτιάχνω αιώνες τώρα, και είναι αρκετά εύκολη νομίζω.

Τυρόπιτα με ανθότυρο.

1 πακέτο φύλλο κρούστας
600 γρ ανθότυρο
4 αυγά
1 πακέτο βούτυρο αλατισμένο
πιπέρι.

Λιώνετε ελαφρά το βούτυρο, χωρίς να το κάψετε. Τρίβετε το ανθότυρο σε ένα μπολ και ανακατεύετε με το πιπέρι και τα αυγά που τα έχετε χτυπημένα ελαφρώς.
Βουτυρώνετε ένα πυρέξ. Απλώνετε ένα φύλλο στο πάγκο της κουζίνας (με τη στενή του πλευρά προς εσάς) και με ένα πινέλο το βουτυρώνετε. Βάζετε από πάνω ένα μισό φύλλο, στην ίδια διάσταση, και απλώνετε με ένα κουτάλι λίγη από τη γέμιση πάνω στο μισό φύλο. Το τυλίγετε ρολό. Προσοχή ώστε η γέμιση να υπάρχει σε όλη την επιφάνεια του μισού φύλου, και κυρίως στις άκρες. Βάζετε το ρολό στο πυρέξ, και επαναλαμβάνετε με τα υπόλοιπα φύλλα και μέχρι να τελειώσει η γέμιση. Για ένα παραλληλόγραμμο πυρέξ, συνηθισμένου μεγέθους θα φτιάξετε και με την πιο πάνω ποσότητα γέμισης θα φτιάξετε περίπου 8 ρολά. Περιχύνετε την πίτα με το υπόλοιπο βούτυρο και την ψήνετε για 45 λεπτά σε φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς. Η πίτα θα φουσκώσει και μπορείτε να την κόψετε σε 5 κομμάτια ανά ρολό. Αυτή η τυρόπιτα είναι πρακτική για τη δουλειά, ή το σχολείο, ή για πάρτι και εκδρομές γιατί απλά δεν θέλει μαχαιροπίρουνο για να την φας, γίνετε σαν τα ρολάκια του εμπορίου.

Αυτά, και καλό μου ταξίδι.