Κάτσε κάτω από το ... τσίπουρο!

Είναι γνωστό πλέον ότι τα ρεκόρ είναι για να σπάνε. Αυτός είναι ο ρόλος τους βρε αδελφέ, αλλίως γιατί να τα έχουμε. Χτες λοιπόν έσπασε άλλο ένα μεγάλο Ρεκόρ. Καταναλώσαμε 27 καραφάκια τσίπουρο, 5 άτομα. Το σημαντικό είναι ότι ΔΕΝ γίναμε κουρούμπελο! Καθόλου, κέφι είχαμε από νωρίς, όλοι μας για διαφορετικούς λόγους, ο Μιχάλης είχε φτιαχτεί μόνος του, με την σκέψη και μόνο. Η Φιφή, είχε πάει να δει τις βαφτιστήρες τις τισχαριτομένες, και είχε το μόνιμο χαμόγελο της ευτυχίας που σου δίνουν τα μωρά όταν τα ζεις για λίγο, ο Βαγγέλης είχε περάσει όλη τη μέρα στο μαιευτήριο που γένναγε η κουμπάρα του, και κάθε τρις και λίγο έλεγε συγκινημένος ... «γεννήσαμε», λες και ο μπέμπης ήταν δικός του. Χαρά και ευτυχία σας λέω.

Ξεκινάμε λοιπόν παραγγέλνοντας πέντε πέντε τα καραφάκια, και με τάξη και οργάνωση να τοποθετούμε τα άδεια μπουκάλια στο τραπέζι. Όταν κάποια στιγμή ο έρημος ο σερβιτόρος, πήγε να πάρει τα άδεια, πέσαμε απάνω του με μία φωνή όλοι μαζί που τρόμαξε ο άνθρωπος! Η φωτογραφία είναι από χθες το βράδυ λοιπόν, δεν είναι καθαρή γιατί είναι από κινητό, αλλά σας δίνει μια εικόνα νομίζω.

Δεν ντιρλιάσαμε σας λεω, ούτε πονοκέφαλος ούτε τίποτα. Αυτό έχει σχέση με τη διάθεση κυρίως, αλλά και την ποιότητα του αλκοόλ. Ο Μιχάλης ξέρει από αλκοόλ γενικότερα, όσο κανένας άλλος φίλος μου. Ξέρει τις μάρκες, και όλα εκείνα τα παράξενα που λένε, ξέρετε εσείς, «έχει στόμα», «η επίγευση είναι μακριά» και άλλα τέτοια. Από κρασιά δε, πλησιάζει τα όρια του οινολόγου, άρα αν θέλετε συμβουλές για Κρασιά, στο Μιχάλη. Ξέρει όμως και από Τσίπουρα, χθες λοιπόν πίναμε Θεσσαλικό απόσταγμα, χωρίς γλυκάνισο βέβαια, και σας λεω κατέβαινε σαν νερό.

Εντύπωση μου έκανε ο Βαγγέλης χτες. Άνθρωπος που του αρέσουν τα μωρά, αλλά γενικά πολύ μετρημένος, δεν δείχνει εύκολα τα συναισθήματά του. Με την ιστορία της γέννας λοιπόν συγκινήθηκε πολύ. Αν και αγαπάει τους κουμπάρους του, που είναι χρόνια φίλοι και έχουν περάσει μαζί πολλά, η διαδικασία της γέννας, η χαρά του μέλλοντα μπαμπά, οι ώρες αναμονής στο μαιευτήριο και τελικά εκείνο το χαριτωμένο μωράκι με τα μαλλάκια και τα μικρά χεράκια και ποδαράκια, τον συγκίνησε πολύ. Αντίστοιχα αισθάνθηκα και εγώ βέβαια, όταν γεννήθηκε το δικό μου βαφτιστήρι και ο αδελφός του πριν κάποια χρόνια, και βέβαια τον καταλαβαίνω απόλυτα τον Βαγκ. Η γέννα από μόνη της είναι «ένα τεράστιο πράγμα», είναι αδύνατον να μην τρομάξεις, να μην ενθουσιαστείς, να μην συγκινηθείς. Πολύ δε περισσότερο όταν είσαι στα 40, και απόλυτα μα απόλυτα συνειδητοποιημένος. Βαγγέλη μου ειλικρινά σου εύχομαι μία μέρα να περιμένεις στο μαιευτήριο το δικό σου μωρό.

Βιάζομαι να φύγω όμως γιατί έχω να φτιάξω τα τσουρέκια μου σήμερα. Έτσι λίγο πριν το Πάσχα θέλω να σας δώσω μία συγκλονιστική συνταγή, που αν την φτιάξετε θα με θυμάστε. Μας την έκανε ο «δάσκαλος» στα σεμινάρια του γκουρμέ που πηγαίναμε τον Μάρτιο, δηλαδή ο Β. Δρίσκας.

ΚΡΙΘΑΡΟΤΟ (σαν το ριζότο με κριθάρι όμως)

300 γρ. Κριθάρι
1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο τριμμένες
λίγο σαφράν (3-4 κλωστούλες αν έχετε σε ίνες ή 1-2 πρέζες αν έχετε σε σκόνη)
½ φλιτζάνι λευκό κρασί
3 φλιτζάνια ζωμό λαχανικών
3 κουτ. σούπας βούτυρο
4 κουτ. σούπας τυρί κρέμα (μασκαρπόνε ή φιλαδέλφια)
3 κουτ. σούπας τριμμένη παρμεζάνα
αλάτι, πιπέρι

Μουσκεύετε το κριθάρι απο το προηγούμενο βράδυ. Ανακατεύετε το σαφράν με το κρασί και το αφήνετε λίγη ώρα να βγάλει το χρώμα του. Σοτάρετε στο βούτυρο το κρεμμύδι και το σκόρδο, ρίχνετε το στραγγισμένο κριθάρι στην κατσαρόλα, και τα σοτάρετε όλα μαζί 2-3 λεπτά, σβήνετε με το κρασί. Αφού εξατμιστεί το αλκοόλ, ρίχνετε στα σταδιακά το ζωμό, ανακατεύοντας, για 18-20 σε μέτρια φωτιά.

Μόλις μαγειρευτεί προσθέτετε το τυρί και την παρμεζάνα, ανακατεύετε και σερβίρετε αμέσως. Μπορείτε να το αρωματίσετε με φρέσκο θυμάρι, ή μαϊντανό. Σερβίρετε αμέσως μόλις μαγειρευτεί, ζεστό.

Είναι τέλειο πιάτο σας λεω, πολύ πιο νόστιμο από το ριζότο, και λόγο κριθαριού πολύ υγιεινό.

Καλό ΠΑΣΧΑ και καλή διασκέδαση !!