Η Κυριακάτικη Ζοχάδα

Πολύ ζοχαδιασμένος ήταν ο καταλληλότερος χτες. Ήταν που το παιδί δεν ήθελε βόλτες στη Θεσσαλονίκη καλοκαιριάτικα. Η θάλασσα στη Ραφήνα είναι ακόμα πολύ καλή, οι παραλίες αδειάζουν και μπορεί να παίξει καλύτερα τις ρακετούλες του, που να τρέχει τώρα, σε ομιλίες και συνεντεύξεις.

Ελα όμως που έπρεπε, τι να κάνει ο άνθρωπος, πήγε. Του δώσανε σε 2-3 σκονάκια, τι να πει στα sos θέματα (που να αποστηθίζεις απαντήσεις καλοκαιριάτικα), και με ύφος τι σκατά θέλετε τώρα και με τρέχετε καλοκαιριάτικα, στήθηκε μπροστά στην Sony Bravia μου, μέσα το σαλονάκι μου.

Δούλευα εκείνη την ώρα, αν και Κυριακή μεσημέρι, κάποιοι δουλεύουν σε αυτή τη χώρα όσο απίστευτο και να ακούγεται. Είχα σηκωθεί νωρίς, είχα μαζέψει το σπίτι από τα Σάββατο-βραδινά ουίσκια με την παρέα μου, είχα βάλει και ένα ταψί με γεμιστά στο φούρνο, είχα ανοίξει το χαζοκούτι να παίζει στο σαλόνι και καθόμουν μπροστά στο λαπιτόπι στην τραπεζαρία διορθώνοντας κείμενα.

Να πω τη μαύρη αλήθεια δεν είχα καμία απολύτως όρεξη να ακούσω τον καταλληλότερο να προσπαθεί να με πείσει, για διάφορα, όπως ότι είναι όντως ο καταλληλότερος, ή ότι η μαύρη μαυρίλα που με περιτριγυρίζει είναι της φαντασίας μου και μου την έχουν επιβάλει τα εκδοτικά συμφέροντα για να του κάνουν κακό, ..., και άλλα τέτοια σαχλά.

Έλα μου όμως, που έπρεπε τόσο εγώ όσο και ένας άλλος συνάδελφος να δουλέψουμε Κυριακάτικα για να καλύψουμε τα κενά που αφήσαμε πίσω με τις καλοκαιρινές διακοπές, δεν είναι δα και μεγάλη θυσία. Μέσα στην αφέλειά μου λοιπόν, είπα όχι στην υπόλοιπη παρέα που πήγε για μπάνιο στο Ζούμπερι, και κάθισα χαρούμενη χαρούμενη να εργαστώ και να ξεμπερδεύω με αυτό το χαζοreport. Που να φανταστώ η κακομοίρα ότι θα μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι στο πρώτο πεντάλεπτο ομιλίας του καταλληλότερου, που μίλαγε μπροστά στον άδειο καναπέ μου στο σαλόνι!

Ολα καλά είναι, εμείς δεν το καταλαβαίνουμε, γιατί έχουμε λεει αντιπολιτευτική διάθεση. Οι υπουργοί του όλα καλά τα κάνουνε, ουδέν μεμπτό στον επιχειρηματία Βουλγαράκη, μίας και είναι όλα νόμιμα που είναι το πρόβλημα δεν καταλαβαίνει το παιδί. Τι μας λες ρε μεγάλε! Και πολύ τσαμπουκαλίδικο ύφος, ο καταλληλότερος. Εκείνος ο παλιός που είχαμε, σου έφερνε σε κύριο καθηγητή. Φοβόσουνα από στιγμή σε στιγμή ότι θα ανοίξει το μπλοκάκι και θα σε βγάλει στον πίνακα. Αυτός ο μπούλης, όμως είναι πολύ τσαμπουκάς, τζάμπα μάγκας βέβαια, αλλά το όλο θέαμα είναι γελοίο.

Προσπάθησα να μην δώσω καμία σημασία στη συνέντευξη και συνέχισα τη δουλεία. Κάπου εκεί άρχισαν οι μη-απαντήσεις. Άκουγα συνέχεια «σε αυτό το ερώτημα έχω απαντήσει», στα δύο τρίτα των ερωτήσεων δεν απάντησε! Και τι θα πάθεις ρε μεγάλε να ξαναπαντήσεις; Θα σου κοπεί η όρεξη και θα μείνουν τα γιουβαρλάκια της Νατάσας; Έτσι είμαστε εμείς οι ιθαγενείς που κυβερνάς, ηλίθιοι, και η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού ότι σε εκλέξαμε δις αρχηγό της φυλής. Μία φορά το χρόνο βγαίνεις στην επιφάνεια, τουλάχιστον κάνε τη δουλεία σου, όπως κάνω εγώ αυτή τη στιγμή ... έτσι μονολογούσα, η άμοιρη!

Με το καλό τελείωσε και αυτό το βάσανο, για τον άνθρωπο δηλαδή, που τον ρωτάγανε διάφορα περίεργα και δεν ήξερε τι να πει, και αρχίσανε οι αναλύσεις από τα τηλεοπτικά σαΐνια. Δεν θα κάνει πρόωρες εκλογές λεει, ούτε ανασχηματισμό, γιατί ρε γίδια αν έκανε θα το έλεγε σε συνέντευξη τύπου!

Έλεγα και εγώ ότι θα βγει και ο Πρετεντέρης να αρχίσει να βρίζει τον Παπανδρέου, ότι αυτός φταιει που ο μπούλης τα σκάτωσε στην συνέντευξη, αλλά που τέτοια χαρά. Μόνο εκείνα τα άπαιχτα σύνθηματα στην διαδήλωση πριν την ομιλία του Σαββάτου μου έφτιαξαν λίγο το κέφι. Δώσε και σε μας οικοπεδάκι, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη! και το άλλο ... Θέλουμε ανθυγιεινά, θαλουμε βαρέα, εμείς δεν παντρευτήκαμε τη Μαρα Ζαχαρέα! Αν μη τι άλλο έχουμε χιούμορ, μέσα την μιζέρια μας! Μετά βγήκαν κάτι άλλα γίδια και κάνανε ανάλυση στο απόλυτος τίποτα του μπούλη, είχαν γίνει και τα γεμιστά, το έκλεισα και εγώ το χαζοκούτι.

Αργότερα, άνοιξα και την εφημερίδα. Εκεί έπαθα τον δεύτερο ντουβρουτζά! Διάβαζα για τα τεκμήρια, και για το πόσα θα πληρώσω, αφού κάνω τη μαλακία και δεν έχω μια-δυό ΕΠΕ και τρις τέσσερις offshore, να γλιτώσω τους φόρους, όπως νομίμως και σωστά πράττουν οι γνωστικοί. Για το σαράβαλό μου, που είναι 6 ετών, που έχει 100 000 χιλιόμετρα, που είναι 1600 κυβικά και που το αγόρασα 12000 ευρώ, το φτηνότερο στην κατηγορία του, θα το λάβουν λεει υπόψη τους για τεκμήριο 11 000 ευρώ. Που έτσι και αποφασίσω να το πουλήσω ούτε 3000 χιλιάρικα δεν θα πάρω. Και κάπου εκεί αισθάνθηκα πολύ μα πολύ ζώων. Γιατί εγώ, έχω ζήσει τη μισή μου ζωή σε αεροδρόμια, σε κολοχώρια υποανάπτυκτων χωρών που ούτε τρεχούμενο νερό δεν είχαν, σε καταστάσεις και συνθήκες που μόνο κάποιοι από τους συναδέλφους μου μπορούν να καταλάβουν, για να έρθει ένας τυπάκος, που θέλοντας να παίξει τον Υπουργό Οικονομίας, όπως παλιά παίζαμε τον γιατρό, τα σκάτωσε παντελώς και τώρα πρέπει να πληρώσω εγώ και εσείς την ανικανότητά του.

Έτσι παρμένη όπως ήμουνα, πέταξα την εφημερίδα, έβαλα την Νυχτερίδα του Strauss να παίζει, άνοιξα το βιβλίο μου και κάθισα στην βεράντα, προσπαθώντας να ξεχάσω ποια είμαι, που οδεύω, τι κάνω και σε ποια ρημαδοχώρα ζω.

Πλέον μου πέρασε η ζοχάδα, και έχω όλη την όρεξη να σας γράψω μία ωραιότατη συνταγή με μελιτζάνες που απ’ ότι έχετε καταλάβει μου αρέσουν πάρα πολύ.

Μελιτζάνες Ογκρατέν με πιπεριές

4 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα
μία κίτρινη, μία κόκκινη και μία πορτοκαλί πιπεριά κομμένες σε μέτριες λωρίδες
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
1 κουταλάκι του γλυκού γλυκάνισο, χτυπημένο σε γουδί
1 κουτί ντομάτα κονκασέ
1 κουταλιά της σούπας ντοματοπελτέ
1 ½ κιλό μελιτζάνες κομμένες σε φέτες
1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα
μία πρέζα σαφράν
1 ½ φλιτζάνι μυζήθρα
3 αυγά
1 φλιτζάνι τριμμένο καπνιστό ρεγγάτο
1 φλιτζάνι γάλα
½ φλιτζάνι κρέμα γάλακτος
½ φλιτζάνι φύλλα βασιλικού χοντροκομμένα

Σε βαθύ τηγάνι σοτάρουμε το κρεμμύδι, με αρκετό ελαιόλαδο μέχρι να μαλακώσει. Προσθέτουμε τις πιπεριές, το σκόρδο και το γλυκάνισο και τις αφήνουμε να μαλακώσουν ανακατεύοντας για 5-10 λεπτά. Προσθέτουμε την ντομάτα και τον ντοματοπελτέ, αλάτι και πιπέρι και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για 20 λεπτά περίπου μέχρι να μελώσει η σάλτσα. Στο τέλος και αφού έχει κρυώσει η σάλτσα προσθέτουμε το βασιλικό.

Αλείφουμε τις μελιτζάνες με λάδι και τις ψήνουμε σε λαμαρίνα στο φούρνο για 10 λεπτά η κάθε πλευρά. Ανακατεύουμε το σαφράν σε 1 ποτηράκι νερό, να βγάλει το χρώμα του και τα αρώματα του.

Σε μεγάλο μπολ, χτυπάμε τα αυγά και προσθέτουμε το γάλα, το νερό με το σαφράν, τη κρέμα γάλακτος και τα τυριά.

Σε ένα πυρέξ στρώνουμε μία στρώση μελιτζάνες απλώνουμε μία στρώση σάλτσα, πασπαλίζουμε με τα μισά καρύδια και στρώνουμε δεύτερη στρώση μελιτζάνες και σάλτσα ντομάτας με τα υπόλοιπα καρύδια. Στο τέλος κόβουμε σε κομμάτια και περιχύνουμε με το μίγμα αυγών, τυριών και γάλακτος. Το αφήνουμε για λίγη ώρα να ποτίσουν τα υγρά μέχρι κάτω, και το ψήνουμε για 45 λεπτά περίπου σε φούρνο με αέρα στους 200 βαθμούς.

Δεν είναι δύσκολο φαγάκι, αν και ακούγεται περίπλοκο. Μοιάζει με μουσακά και είναι πιο εύκολο να γίνει.