Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2008

Ο μπουφές

Χτες, πήγα σε επαγγελματική συνάντηση – πάρτι, σε μεγάλο ξενοδοχείο του κέντρου. Απ’ αυτά που για να φας σε κάποιο από τα εστιατόριά του, πρέπει να πουλήσεις όλα τα οικόπεδα στο χωριό και πάλι δεν θα σου φτάνουν.

Δεν θα μιλήσω για τη σαχλότητα της εκδήλωσης, όπου 100 τύποι μαζεύτηκαν, άνευ συντρόφων, για να γνωριστούν λεει με λοιπούς συναδέλφους του κλάδου, και αυτή η παπάρα ήταν λίγο ως πολύ υποχρεωτική, αλλά ο σημερινός σχολιασμός μου θα είναι για τον μπουφέ. Γιατί, ως μαγείρισσα και ως οικοδέσποινα, αυτό θέλω να σχολιάσω.

Τον μπουφέ, και πολλούς άλλους τέτοιου είδους μπουφέδες που έχω γευτεί χρόνια τώρα, και που σχεδόν πάντα, είναι απαράδεκτοι!

Δεκάδες φαγητά χωρίς κανένα δέσιμο μεταξύ τους. Ένα λίγο απ’ όλα που βασίζετε στην φιλοσοφία της ποσότητας, καθόλου μα καθόλου ποιοτικό. Άντε να καταλάβω την επιλογή του μπουφέ που σαφώς διευκολύνει τον διοργανωτή, αλλά και τον καλεσμένο, που έχει δικαίωμα επιλογής γεύσεων και δεν υποχρεούται να φαει αυτό που κάποιος άλλος επέλεξε για αυτόν. Μέχρις εδώ καλά, αλλά οι περισσότεροι μπουφέδες που έχω δει είναι α) ότι έχει περισσέψει από το εστιατόριο του ξενοδοχείου την προηγούμενη εβδομάδα β) ότι γευστικό απωθημένο έχει η κάθε πικραμένη γραμματέας-οργανώτρια.

Για να μην πολυλογώ και να γίνω κατανοητή, θα προσπαθήσω να σας γράψω τι περιλάμβανε ο χτεσινός μπουφές (με τη σειρά έτσι όπως ήταν τοποθετημένα πάνω στα τραπέζια):

Ελιές πράσινες ελιές μαύρες, τουρσιά, σαλάτα γλιστρίδα, σαλάτα λάχανο, ανάμικτη πράσινη σαλάτα, με 4 σάλτσες, ψητά λαχανικά, αγγούρια ροδέλες, ντομάτες σε φέτες, χωριάτικη, σαλάτα σιζαρς, πατατοσαλάτα, τυριά, αλλαντικά, σολωμό σοτέ, γαρίδες τηγανιτές με κινέζικη σάλτσα, ινδικά σαμόζας, κρέπες με ζαμπόν και τυρί, στήθος κοτόπουλο με ντομάτα και κάπαρι, λαγός στιφάδο, χοιρινό κατσαρόλας με μανιτάρια, μοσχάρισια φιλετίνια με κρασί, μοσχάρι νουα ρολό σε φέτες με 4 διαφορετικές σάλτσες, συναγρίδα ψητή στο φούρνο με λαχανικά, παιδάκι αρνίσια με αρωματικά χόρτα, μπουτάκια κοτόπουλου με μπαρμπεκιου σως, και στο τέλος ένα τύπος έκοβε φέτες από ένα γιγαντιαίο χοιρινό μπούτι ψητό που συνοδευόταν από μουστάρδα και κέτσαπ! (μάλλον έχω ξεχάσει αρκετά!)

Ανάλογα ήταν και τα γλυκά, από τιραμισού και μους καρύδας σερβιρισμένη σε ποτήρια, μέχρι κραμπλ μπανάνας, ροδακινόπιτα και μπακλαβαδάκια.

Καταλάβατε τι σας λεω; Πολλά και άσχετα μεταξύ τους φαγητά που αν και το κάθε ένα μόνο του έλεγε κάτι, όλα μαζί ήταν αχταρμάς. Τι δουλειά είχαν οι εξωτικές γαρίδες και τα σαμόζας με τις ελιές και την χωριάτικη; Τι δουλεία είχε το στιφάδο με το φαγκρί στο φούρνο και τα φιλετάκια μινιόν; Που ήταν τα συνοδευτικά, οι πατάτες, το ρύζι τα ζυμαρικά; Πως στο καλό θα φας όλο αυτό το κρέας αν δεν το συνοδέψεις με κάτι ελαφρύ. Ακόμα και τα λίγα σαλατικά έπρεπε να τα συνοδέψεις με λογιών λογιών σάλτσες, ενώ αν ήθελες απλά λίγο λαδάκι απλά δεν έβρισκες.

Και καλά, ο μπουφές είναι ο καημός κάθε πικραμένου οργανωτή που βρισκόμενος μπροστά σε ένα κατάλογο που του έστειλε ο ξενοδοχείο ή το κεϊτερινγκ, αρχίζει και βάζει ότι του καπνίσει, οι σεφ δεν θα έπρεπε να επισημάνουν το κακό χαμό της παραγγελίας; Και εντάξει, από ένα συνοικιακό κεϊτερινγκ δεν το περιμένεις αυτό, αλλά εδώ μιλάμε για ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά ξενοδοχεία της χώρας και βέβαια εστιατόριο με αστέρια και βραβεία με τη σέσουλα.

Όταν βλέπεις τα πιάτα γεμάτα, κάτι παθαίνεις, γεμάτα μέχρι πάνω, βουναλάκια φαγητού, το ένα πάνω από το άλλο, μιας και ελάχιστοι είναι αυτοί που σερβίρονται σε δόσεις από ένα τέτοιο μπουφέ, ντρέπονται να ξαναπάνε, βλέπετε θα τους πουν κοιλιόδουλους, ενώ αν γεμίσουν το πιάτο μέχρι απάνω, δεν ...

Στο τραπέζι πέφτει γέλιο. Καθώς όλοι έχουν γεμίσει τα πιάτα ανάλογα με την τοποθέτηση των εδεσμάτων στον μπουφέ, ξεκινώντας από τα ορεκτικά – στην προκειμένη περίπτωση τις ελιές – και καταλήγοντας στα κυρίως – το χοιρινό μπούτι – φανταστείτε με τι σειρά γεύεσαι το κάθε τι. Όταν προσπαθήσεις, σκάβοντας το πιάτο σου να βρεις εκείνη την ντομάτα – μίας και στέγνωσε ο στόμας σου από την κρεατίλα – γίνετε το έλα να δεις!

Λοιπόν, για να συνοψίσω η κατοχή έχει τελειώσει, ο κόσμος σπάνια είναι πεινασμένος και σε κάθε περίπτωση δεν είναι τόσο πεινασμένος ώστε να φαει τόσα πολλά εδέσματα. Η οικονομική αξία του μπουφέ καμία απολύτως σχέση δεν έχει με την ποσότητα και την ποικιλία, αλλά με την ποιότητα και την σχέση των πιάτων μεταξύ τους. Ξέρω ότι θέλετε να ευχαριστήσετε τους καλεσμένους σας, και βεβαίως πρέπει να υπάρχει μία ποικιλία ώστε ο κάθε ένας να βρει το γούστο του. Αλλά υπάρχουν και όρια στην ποικιλία!

Δεν έχει συνταγούλα σήμερις, δεν προλαβαίνω. Αύριο φεύγουμε για Χανιά και από την Τρίτη θα έχω ιστορίες κρητικές!

Δεν υπάρχουν σχόλια: