Το πείραμα

Σήμερα είναι μεγάλη μέρα. Σήμερα η ανθρωπότητα ζει μεγάλες στιγμές. Σήμερα θα δούμε, λεει, το μάτι του θεού.


Σήμερα ...γίνετε ΤΟ πείραμα.


Διαβάζω ... «Κύριος στόχος των πειραμάτων είναι να διερευνήσουν κατά πόσο ισχύει το Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Μεταξύ άλλων, ο LHC είναι αρκετά πιθανό να παράξει το μυστηριώδες «μποζόνιο του Χιγκς», γνωστό και ως «Σωματίδιο του Θεού», ένα σωματίδιο του Καθιερωμένου Μοντέλου που εξηγεί γιατί ορισμένα σωματίδια έχουν μάζα ενώ άλλα όχι.»


Ανατριχιάσατε;


Εγώ πάντως όχι. Σε πολλούς από εσάς αυτό μάλλον ακούγεται περίεργο, γιατί είμαι άνθρωπος που πιστεύει κυρίως στην επιστήμη, και λιγότερο στην θεία μεσολάβηση. Πάντα υπερασπίζομαι την επιστήμη και τα επιτεύγματά της, πιστεύω ότι δίνονται λίγα, πολύ λίγα χρήματα στην επιστημονική έρευνα, και ότι γενικά ο κόσμος έχει πάει μπροστά και είμαστε εδώ που είμαστε μόνο λόγω της επιστήμης.


Έτσι λοιπόν είναι πολύ περίεργο ότι εδώ και μήνες, γκρινιάζω για αυτό το πείραμα, και μάλιστα ορισμένοι από τους φίλους μου, μου τα χώνουν για αυτή τη γκρίνια. Τώρα γιατί γκρινιάζω; Γιατί πιστεύω ότι εδώ ο κόσμος καίγεται και το μ..νί χτενίζετε γι αυτό!


Λενε ότι για αυτό το πείραμα έχουν ήδη εργαστεί χιλιάδες επιστήμονες για 10 χρόνια και θα συνεχίσουν να εργάζονται για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Λένε ότι το μέχρι στιγμής κόστος είναι δις ευρώ και μάλλον αυτό το ποσό θα πολλαπλασιαστεί τα επόμενα χρόνια. Αυτό που δεν λένε, τουλάχιστον με τρόπο που να το καταλάβω και εγώ ο μη – επιστήμονας, είναι ποια είναι τα οφέλη για την ανθρωπότητα από αυτό το πείραμα.



Μην με παρεξηγείτε ίσως υπάρχουν τεράστια οφέλη, αλλιώς δεν θα έπαιρνε ποτέ έγκριση ένα τέτοιο εγχείρημα. Αλλά μάλλον δεν τα ξέρουν. Φαντάζονται ότι πιθανών να υπάρχουν οφέλη στον τομέα της ενέργειας, της υγείας και δεν ξέρω που αλλού, αλλά φαντάζονται, δεν είναι σίγουροι. Έτσι είναι με τα πειράματα, πάντα ψάχνοντας πάς, μπορεί να κάτσει, μπορεί και να μην κάτσει. Σίγουρα θα υπάρχουν αποτελέσματα σε θεωρητικούς τομείς, θα μάθουμε για εκείνο το σωματίδιο, το μποζόνιο του Χιγκς, και για το μπιγκ μπανκ και το πως έγινε κλπ. Άντε και η περιέργεια μας θα ικανοποιηθεί για την ύλη του σύμπαντος.


Όλα αυτά είναι ωραία και καλά, και μακάρι να μπορούσε η ανθρωπότητα να χρηματοδοτήσει πάρα πολλά τέτοια πειράματα που θα ικανοποιήσουν την περιέργειά μας. Εδώ όμως υπάρχουν τόσο σημαντικά προβλήματα για την επιβίωση της ανθρωπότητας, τόσο περιβαλλοντικά όσο και στον τομέα της υγείας και της ενέργειας, ( για να μην πω για την φτώχεια και τα παιδάκια που πεθαίνουν όχι μόνο στην Αφρική πλέον αλλά παντού στο κόσμο - αυτό είναι πλέον κλισέ), που να ξοδεύονται τόσα χρήματα για να καλύψουμε την περιέργειά μας εμένα αυτή τη στιγμή μου φαίνεται εξωφρενικό. Αυτή είναι η ένστασή μου, και μόνο.

Η Αμερική δεν χρηματοδοτεί πλέον τέτοιου είδους πειράματα. Τα μυαλά αυτής της τόσο καινοτόμας χώρας πάνε στο πως θα μικρύνουν και άλλο τα ipods, σε έρευνα που έχει άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα. Μόνο η Ευρώπη, και προς τιμήν της βέβαια, χρηματοδοτεί τέτοια έρευνα. Αλλά τόσα χρήματα; Δεν είναι αηδιαστικά πολλά;



Και γιατί δεν μας εξηγούν και εμάς – που στο κάτω κάτω της γραφής τα πληρώνουμε αυτά τα χρήματα – πως τα αποτελέσματα θα αλλάξουν τη ζωή μας; Γιατί για εμένα αυτό είναι το πρόβλημα, να βελτιωθεί η ζωή μας, να βρεθεί θεραπεία για τον καρκίνο, για το aids, για τόσες και τόσες ασθένειες, για την αντικατάσταση του πετρελαίου που τελειώνει, για το κλίμα που αλλάζει, για το 3ο κόσμο που πεθαίνει, για την ερημοποίηση, για τις πυρκαγιές. Σε αυτά τα θέματα περιμένω απαντήσεις από την επιστήμη, και όχι για το μπιγκ μπανκ.


Ο πολύς ο κόσμος έχει απαντήσει το θέμα δημιουργίας του σύμπαντος: το έπλασε κάποιος θεός, λήξης. Ότι και να τους πεις για τα μπιγκ μπανκ και μπαμπα-μπουμπα και όσο και να τα αποδεικνύεις επιστημονικά αυτά, αυτοί σε κάποιους ναούς θα τρέχουνε και θα προσεύχονται. Δεν έχει λοιπόν νόημα για τα δισεκατομμύρια κατοίκους αυτού του πλανήτη αυτού του είδους τα πειράματα.


Ξέρω ότι μάλλον είναι απλοϊκή αυτή η προσέγγιση, και ότι τεράστια ζητήματα για τους επιστήμονες κρύβονται σε αυτά τα 27 υπόγεια χιλιόμετρα στα σύνορα Γαλλίας Ελβετίας, αλλά δυστυχώς δεν με έχουν πείσει για τα οφέλη, για την σκοπιμότητα, και αυτό είναι μάλλον δυστύχημα της επιστήμης.


Αυτά τα βαρυσήμαντα είχα να πω, και να σας καταπλήξω για άλλη μία φορά!! Η δικιά μου συνεισφορά όμως στην πρόοδο της ανθρωπότητας είναι να σας εξηγήσω πως μπορείτε να φτιάξετε καταπληκτική σάλτσα ντομάτας, τώρα που υπάρχουν πολλές και φτηνές ντομάτες στην αγορά, και να την κρατήσετε όλο το χειμώνα για νόστιμα κοκκινιστά και υγιεινές σάλτσες.


Στο σούπερ μάρκετ αυτήν την εποχή θα βρείτε καταπληκτικά κομοντόρια (ή πομοντόρια δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό), εκείνα τα μικρά μακρόστενα ντοματάκια που μοιάζουν με αυγό. Αυτά είναι τα πλέον κατάλληλα – ιδιαίτερα αν είναι ώριμα – για σάλτσα γιατί έχουν πολύ και νοστιμότατη σάρκα και λίγα σπόρια. Είναι δε πάρα πολύ φτηνά. Πρόσφατα αγόρασα με 20 λεπτά το κιλό, ωραιότατα κομοντόρια πολυγινωμένα και νοστιμότατα.


Σάλτσα από φρέσκες ντομάτες (για τις κρύες νύχτες του χειμώνα)
2 κιλά κομοντόρια
2 κουταλίες της σούπας αλάτι χοντρό
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη
½ ποτήρι λάδι


Ξεφλουδίζετε τις ντομάτες: Χαράζετε ένα μικρό σταυρό στο κάτω μέρος τους, και την ζεματάτε λίγες – λίγες, σε νερό που κοχλάζει, για 1 λεπτό. Τις βγάζετε με μία κουτάλα και τις ρίχνετε σε μπολ με παγωμένο νερό και τις αφήνετε για λίγο να κρυώσουν. Όταν τις βγάλετε θα προσέξετε ότι στο σημείο του σταυρού έχουν ξεφλουδιστεί λίγο και από εκεί μπορείτε εύκολα να τραβήξετε μόνο την φλούδα της ντομάτας χωρίς να χάσετε και την μισή σάρκα. Αφού ξεφλουδίσετε όλες τις ντομάτες τότε είτε τις βάζετε στο μούλτι και τις κάνετε πολτό σε περίπτωση που θέλετε να πάρετε κάτι σας συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας, είτε τις τρίβεται στον τρίφτη του κρεμμυδιού σε περίπτωση που θέλετε να φτιάξετε κονκασέ. Εγώ συνήθως κάνω και από τα δύο.



Σε αυτό το στάδιο μπορείτε τον φρέσκο αυτό χυμό ντομάτας να τον βάλετε σε πολυμπάγκ στην κατάψυξη (σε λογικές μερίδες βέβαια γιατί μετά θα πρέπει να το ξεπαγώσετε όλο μαζί) ή να συνεχίσετε παρακάτω και να κάνετε έτοιμη σάλτσα ντομάτας.


Βάζετε σε μία μεγάλη κατσαρόλα τον ζωμό, ή το τρίμμα της ντομάτας και τα βράζετε με το αλάτι και τη ζάχαρη, για τουλάχιστον 10 λεπτά μέχρι να συμπυκνωθεί αρκετά. Όταν γίνει ο ζωμός ικανοποιητικά πυκνός, προσθέτετε το λάδι και το βράζετε σε χαμηλή φωτιά για ακόμα 5 λεπτά. Αυτός ο συμπυκνωμένος χυμός είναι έτοιμος να τον βάλετε σε αποστειρωμένα βάζα. Γεμίζετε τα βάζα μέχρι πάνω και στα τελευταία εκατοστά του βάζου προσθέστε λίγο λάδι, μέχρι το καπάκι. Τα βάζα αυτά τα βάζετε στο ψυγείο, όπου συντηρούνται για 2 μήνες χωρίς πρόβλημα. Μπορείτε επίσης να βάλετε τη σάλτσα σε τάπερ και να τα συντηρήσετε στην κατάψυξη για 6 μήνες. Μπορείτε να αρωματίσετε τη σάλτσα με ρίγανη ή βασιλικό, ή δυόσμο. Ότι σας αρέσει κάνετε, το σημαντικό όμως είναι ότι έχετε για τα χειμωνιάτικα μαγειρέματα φρέσκια, νοστιμότατη σάλτσα, που την φτιάξατε όταν η ντομάτα ήταν στην εποχή της, και ήταν πολύ νόστιμη. Υπάρχει βέβαια και μεγάλο οικονομικό όφελος, γιατί αυτή η σάλτσα δεν σας κοστίζει σχεδόν τίποτα, αλλά μάλλον δεν είναι αυτός ο λόγος που τόσες μαγείρισσες το κάνουν αυτό το σπορ κάθε χρόνο. Ποτέ βέβαια δεν μένω στα δύο κιλά ντομάτες, πάντα μα πάντα φτιάχνω γύρω στα 10 κιλά το χρόνο, και συνήθως κάπου εκεί στα Χριστούγεννα τελειώνει.


Αυτά!