Παπάδες

Είμαι έξαλλη αλλά καθόλου έκπληκτη από την ιστορία του Βατοπαιδίου (διάβασα στην Ελευθεροτυπία ότι είτε με έψιλον είτε με άλφα γιώτα, το γράψεις σωστό είναι και προτιμώ το άλφα γιώτα γιατί είναι πιο πλούσιο). Βέβαια το περιμένατε αυτό από εμένα, μία δηλωμένη άθεη, που όπου βρεθώ και όπου σταθώ βρίζω το παπαδαριό.

Αλλά εκτός από εμένα, διαπίστωσα ότι πιο έξαλλοι είναι όλοι αυτοί που πιστεύουν και ακόμα περισσότερο οι θρηκευάμενοι. Και αυτό με κάνει χαρούμενη, γιατί είναι δείγμα υγείας, σκεπτόμενων ανθρώπων. Το αντίθετο άλλωστε, αν δηλαδή κάποιοι βρίσκανε δίκιο σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, τις βυζαντινές ίντριγκες, και τις αηδιαστικές πρακτικές πλουτισμού, ή ακόμα και τώρα με την παιδαριώδη αντίδραση των μοναχών, τότε πραγματικά θα ανησυχούσα για την πνευματική διαύγεια των συνανθρώπων μου.

Βέβαια ο κόσμος, (ο άλλος κόσμος όχι εγώ να το ξεκαθαρίσουμε αυτό) που πιστεύει ειλικρινά, που θεωρεί ότι η εκκλησία κάνει καλό και στην θρησκεία και στον κόσμο, έχουν βρει τα επιχειρήματά τους για να δικαιολογήσουν τα γεγονότα πρώτα στον εαυτό τους και μετά στους συνομιλητές τους. Έτσι άκουσα για το ότι δεν είναι όλοι οι μοναχοί ίδιοι, ότι το Όρος κάνει καταπληκτική δουλεία παγκοσμίως σε πνευματικό επίπεδο βέβαια, ότι ένα λαμόγιο δεν μπορεί να ισοπεδώσει τα πάντα, ότι τα ίδια και χειρότερα κάνει το Βατικανό (έτσι για να μην μας θεωρούνε καθυστερημένους δηλαδή) μέχρι ότι μπήκαν δαιμόνια και διέφθειραν τους άγιους αυτούς ανθρώπους, όπως ο δαίμονας την Εύα κλπ κλπ.

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη αυτών των ανθρώπων να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, και τους συμπαθώ ειλικρινά. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι τι σκατά τα θέλει αυτά τα χρήματα που έβγαζε, αυτός ο τύπος ο Εφραίμ.

Το να κάνει η Βασίλισσα Θεοδώρα (β.λ. Ρουσό), πιτσικουλιές στα μαρμαρένια αλώνια, το καταλαβαίνω, παιδιά έχει να μεγαλώσει ο άνθρωπος, τόσα σπίτια, μεγάλα τα έξοδα. Αλλά αυτός ο μπάρμπας, που είναι κλειδαμπαρωμένος σε μία μονή, που όσο πολυτελώς και να θέλει για να ζήσει τη μοναστική του ζωή, σκάφη δεν μπορεί να πάρει, αεροπλάνα δεν μπορεί να πάρει, ταξίδια δεν μπορεί να κάνει, παιδιά δεν έχει να τα δώσει, τι θα τα κάνει λοιπόν; Μαζί του θα τα πάρει; Είναι δηλαδή αηδιαστικό, να θέλει να κατακλέψει την χώρα του (άσχετο που είναι Κύπριος, και η Ελλάδα χώρα του είναι) σε μία άσχημη περίοδο για τα οικονομικά όλων μας, όταν υπάρχουν ακόμα άκληροι πρόσφυγες που περιμένουν από το κράτος να τους σώσει ένα χωραφάκι, όταν υπάρχουν τόσοι φτωχοί! Όταν ακόμα και η ίδια η εκκλησία βγάζει δίσκο «δια την αποπεράτωση».

Μα είμαστε με τα καλά μας!!!

Είναι όμως το χρήμα ή είναι η δύναμη, η χαρά του παιχνιδιού, η ίντριγκα; Το χρήμα από μόνο του, όταν δεν μπορείς να το ξοδέψεις είναι απλό χαρτί, άντε να το ρίχνεις για προσάναμμα.

Γιατί λοιπόν, όλοι αυτοί οι μοναχοί – επιχειρηματίες (μετά τους βουλευτές-επιχειρηματίες) κάνουν όλα αυτά που κάνουν, γιατί δεν θέλουν να πληρώσουν φόρο, γιατί δεν υποβάλλουν Ε9, γιατί δεν πάνε φαντάροι, γιατί ζητάνε τόσα μα τόσα προνόμια από το κράτος, και γιατί αν το κράτος δεν τους τα δώσει κατεβάζουν εκατομμύρια κόσμο στο δρόμο να ουρλιάζει σαν ταλιμπάν δυτικού τύπου (θυμηθείτε τις ταυτότητες), γιατί κανένας μα κανένας πολιτικός δεν τα βάζει μαζί τους, γιατί τους φοβούνται, γιατί κάτι γραφικοί σκληροπυρηνικοί παππούδες – β.λ. Ανθιμος – είναι συνομιλητές του κράτους και των Υπουργών επί παντώς επιστητού.

Μα γιατί την δύναμη τους αυτοί την αντλούν από εσάς, εσείς τους την δίνετε.

Με για σας με χαρά σας λοιπόν το νέο κουστούμι που σας έκοψαν! Εγώ τι φταίω;

Λοιπόν λήξης με το παπαδαριό, πολύ ασχολήθηκα και σας τρωω τον χρόνο με πράγματα που δεν θέλετε να ακούσετε. Πάμε στην κουζίνα τώρα να μαγειρέψουμε να μας φτιάξει και η διάθεση. Αγόρασα μεγάλα καλαμάρια, φρεσκότατα, είπα λοιπόν να μην τα ψήσω απλώς και να τα κάνω ξερά και άνοστα αλλά να τα γεμίσω με ότι έχω στο ψυγείο να τα περιποιηθώ λιγάκι τα καημένα. Αυτά είχα λοιπόν αυτά έβαλα, το αποτέλεσμα τέλειο !!!

Καλαμάρια γεμιστά

2 καλαμάρια μεγάλα – θράψαλα
1 μικρή ντομάτα κομμένη σε μικρούς κύβους
1 μικρή πράσινη πιπεριά κομμένη σε μικρούς κύβους
3 φρέσκα μανιτάρια κομμένα σε κύβους
½ φλιτζάνι ρύζι μπασμάτι
1 κουταλιά της σούπας πέστο (αν δεν έχετε πέστο πρέπει να βάλετε κάποιο μυρωδικό οπωσδήποτε, ο μαϊντανός είναι ο καλύτερος, έστω και ξερός, έστω και κατεψυγμένος)
2 κουταλιές της σούπας τυρί τριμμένο (σε όποιους αρέσει βάλτε φέτα)
λίγο λάδι

Έκοψα σε μικρά κομματάκια τα πόδια από τα καλαμάρια. Σε ένα μπολ, ανάμιξα όλα τα υλικά και τα ψιλοκομμένα πλοκάμια, ωμά όπως είναι, τα λαχανικά ψιλοκομμένα χωρίς να τα σοτάρω. Γέμισα τα καλαμάρια και τα έβαλα σε ένα μικρό ταψάκι, που είχα απλώς λαδώσει λιγάκι. Μιας και είχε περισσέψει λίγη γέμιση την έβαλα και αυτή σε μία γωνία του ταψιού. Έριξα και λίγο νεράκι, ½ ποτήρι έτσι για να μην κολλήσουν και τα έβαλα στον φούρνο σε αέρα στους 200 βαθμούς για 30 λεπτά περίπου. Πρόσεχα λίγο βέβαια να μην μου κολλήσουν αλλά τελικά δεν χρειάσθηκαν άλλο νερό. Ήταν πολύ νόστιμα, το πέστο, και τα λαχανικά τους είχαν δώσει πολύ καλό άρωμα και το ρυζάκι είχε απορροφήσει όλα τα περισσευούμενα υγρά αφήνοντας στο τέλος και μία σαλτσούλα, ώστε το φαγάκι να μην είναι τελείως στεγνό. Τώρα τι να σας πω, ότι θέλετε 10 λεπτά να το φτιάξετε; Και ότι δεν κάνετε την κουζίνα μούτι με τηγάνια και λοιπές συσκευές; Αυτό φαίνετε άλλωστε, θα σας πω όμως ότι μιας και δεν έχει πολλά λίπη είναι ένα ελαφρύ φαγάκι κατάλληλο για δίαιτα (όχι όμως για νηστεία).