Γραφειοκρατία ή ανικανότητα

Πρόσφατα για ένα έργο που εκτελούμε στην Ελλάδα, πέσαμε πάνω σε ένα τοίχο. Μας πήρε καιρό να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται.

Είναι τυπική Ελληνική γραφειοκρατία, από αυτές που συναντάς όταν πας στην εφορία για παράδειγμα; Όπου μπαίνεις φυσιολογικός πολίτης, λογικός και σώφρον και βγαίνεις με τον ζουρλομανδύα φορεμένο, και τα μυαλά στα κάγκελα ...

Είναι τυπική Ελληνική ανευθυνότητα του δημόσιου υπάλληλου; Όπου αφού φίλησε κατουρημένες ποδιές για να γίνει ΔΥ και να παίρνει 820 ευρώ, τώρα δεν θέλει ούτε ευθύνες ούτε τίποτα, άρα για να «καλύψει την πλάτη του» - πάντα μου άρεσε αυτή η έκφραση μιας και το βάθος της δεν το κατάλαβα ποτέ! – ζητάει κολονοσκόπηση της συννυφάδας σου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνετε ...

Είναι τυπική Ελληνική βλακεία; Όπου σιγά μην κάτσουμε να σκεφτούμε κιόλας, δεν παίρνουμε 820 για να σκεφτόμαστε κιόλας ...

Είναι τυπική Ελληνική διαφθορά; Θα σου κάνω τι ζωή πατίνι μέχρι να με λαδώσεις, ή ακριβώς γιατί δεν με λάδωσες ώστε να σου γίνει μάθημα ...

Είναι η τυπική Ελληνική ανικανότητα; Αυτό το δεν βλέπω πέραν του δάχτυλού μου, δεν μπορώ να χειριστώ το θέμα που μου ανέθεσαν, δεν μπορώ να δω το βάθος, την ουσία βρε αδελφέ, και έτσι για να σώσω και το τομάρι μου αλλά και τα προσχήματα, θα συγκεντρώσω την προσοχή μου στα τυπικά, και ας μην καταλαβαίνω τι μου γίνετε....

Για να καταλάβετε όμως, θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω περί τίνος πρόκειται χωρίς να σας αναφέρω όμως συγκεκριμένα πράγματα, μιας και όπως καταλαβαίνετε κάτι τέτοιο δεν μου επιτρέπετε.

Πελάτης ένα υπουργείο, υπεύθυνος χειρισμού του έργου, εξυπνάκιας με γιάπικο στυλ, 35-αρης. Καμία από τις, κατά σύμβαση, υποχρεώσεις του υπουργείου δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί ...καταλαβαίνετε! Έτσι μας είπε όταν διαμαρτυρηθήκαμε. Καταλαβαίνετε!! Τι να καταλάβω βρε γίδι, ότι μου ζητάς να κάνω θαύματα και μετά παραπονιέσαι που δεν τα έκανα;

Είπαμε να πάμε παρακάτω και να προσπαθήσουμε να κάνουμε τη δουλειά όσο καλύτερα μπορούμε. Εκτελούμε το αντικείμενο, μέσα στα μύρια όσα προβλήματα, και στέλνουμε τα ριπόρτ μας, και παίρνουμε πίσω παρατηρήσεις για ορθογραφικά λάθη και άλλα σαχλά. Περνάει ο καιρός, ο γιάπις, ξυπνάει από τον λήθαργο και μας στέλνει μήνυμα ρωτώντας, ένα σκασμό πράγματα που τα έχουμε προ πολλού βεβαίως επισημάνει σε εκείνα τα σκατοριπορτ που μας βάζει κάθε μέρα (όπως το διαβάσατε – κάθε μέρα!) να του στέλνουμε και βέβαια δεν διαβάζει, γιατί ίσως δεν ξέρει γραφή και ανάγνωση, άλλη αιτία δεν βλέπω. Αφού του απαντάμε με έναν ευγενικό και διπλωματικό τρόπο, διάβασε τα ριπορτ ρε γίδι, ικανοποιείται το θηρίο και έρχεται η ώρα να μας πληρώσει μία ενδιάμεση πληρωμή, μίας και εδώ και 8 μήνες δουλεύουμε τσάμπα.

Και εκεί έρχεται ο ντουβρουτζάς! Οι οδηγίες μόνο για τι χαρτούρα που πρέπει να ετοιμάσουμε, ώστε να ελέγξει, και να εγκρίνει, ήταν καμία 30 σελίδες!!! Για να μαζευτούν όλα αυτά που ζητάει ο τύπος, πρέπει όλη η ομάδα του έργου να σταματήσει να δουλεύει για το έργο και να μαζεύει, σκανάρει, κωδικοποιεί και αρχειοθετεί χαρτιά. Μιλάμε για εκατοντάδες ώρες εργασίας, που οι περισσότερες βέβαια γίνονται υπό απίστευτη πίεση από τους συναδέλφους, γιατί βέβαια όλα πρέπει να γίνουν σε λίγες μέρες, και για τις οποίες βέβαια και δεν πληρώνεσαι και δεν στο είχε πει κανένας στην φάση της προκήρυξης του έργου, ώστε να κάνεις το κουμάντο σου βρε αδελφέ! Και δεν μιλάμε για πληροφορία που το Υπουργείο δικαιούται να έχει, που εκπορεύεται από το έργο, δεν μιλάμε για «legitimate request», αλλά για πληροφορία που την έχει ήδη πάρει ο τύπος, ηλεκτρονικά σε πίνακες και αρχεία και τώρα τα ζητάει σε άλλους πίνακες και με διαφορετική παρουσίαση, σε εκτύπωση, με τάδε γράμματα και με δείνα χρώματα!!! Σε τέτοια κλασέρ και με τέτοια χρωματιστά διαχωριστικά. Παντελώς άχρηστα πράγματα, τόνοι χαρτιού και μελανιού, ρύπανσης και μη παραγωγικών ανθρωποωρών για το τίποτα!! Επειδή ένας ανίκανος τύπος δεν μπορεί να καταλάβει την ουσία της δουλειάς που ζήτησε, και θέλει χαρτί να φαει το θηρίο για να χορτάσει.

Τώρα θα μου πείτε ότι δεν σας κάνει εντύπωση, και ότι έχετε τραβήξει και εσείς πολλά και χειρότερα. Έλα όμως που εγώ, δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Δεν μπορώ να αφήσω την γραφειοκρατία/ανευθυνότητα/βλακεία/διαφθορά/ανικανότητα να καταστρέφει τα πάντα γύρω μου. Είναι δυνατόν να αδιαφορούμε για πάντα; Εμείς και η αδιαφορία μας το έχει δημιουργήσει αυτό το φαινόμενο. Στην αδιαφορία μας πατάει αυτό το γίδι και κάνει ότι κάνει.

Γι’ αυτό το λόγο σας έγραψα αυτή την ιστορία, δείτε το σαν κραυγή. Αν ακούσετε στις ειδήσεις ότι 40-χρονη δάγκωσε υπάλληλο υπουργείου στο λαιμό, εγώ θα είμαι αυτή!

Τι θα φαμε σήμερα;

ΤΥΡΟΠΙΤΑ

½ κιλό ανθότυρο
250 γρ ρεγγατο τριμμένο
250 γρ φέτα
(εναλλακτικά ότι άλλο τυρί έχετε όχι όμως τα μαλακά κίτρινα τυριά που λιώνουν, και οπωσδήποτε κάποιο άσπρο τυρί, όπως φέτα, ανθότυρο, κατσικίσιο, κατίκι, κλπ ο συνδυασμός 2-3 τυριών δίνει στην τυροπιτά μια άλλη γεύση)

8-9 φύλλα μπακλαβά
3 κουταλιές της σούπας φυτίνη, και 3 κουταλιές της σούπας βούτυρο γάλακτος
5 αυγά
½ μπουκάλι σόδα

Σε μια λεκάνη τρίβετε στον τρίφτη του κρεμμυδιού όλα τα τυριά και τα ανακατεύετε. Πιπερώνετε αναλόγως (αλάτι δεν βάζουμε καθώς κάποιο από τα τυριά είναι αλμυρό αν δεν έχουμε βάλει καθόλου αλμυρό τυρί τότε προσθέτουμε αλάτι αναλόγως)
Λιώνουμε το βούτυρο σε ένα κατσαρολακι.
Βουτυρώνουμε με το πινέλο τον πάτο από ένα πυρέξ, απλώνουμε το ένα φύλο ώστε να καλύψουμε όλο τον πάτο και τα πλαϊνά του πυρέξ. Καθώς το φύλο είναι μεγαλύτερο αυτό που περισσεύει δεν το κόβουμε αλλά το αφήνουμε να προεξέχει από την μια μεριά του ταψιού. Βουτυρώνουμε με το πινέλο και απλώνουμε το 2ο φύλο ώστε ότι περισσεύει να βρίσκετε από την άλλη πλευρά του ταψιού. Βουτυρώνουμε και απλώνουμε το τρίτο φύλο αλλά αυτή την φορά το βάζουμε ολόκληρο στο πάτο του πυρέξ τσαλακώνοντας το σαν πατσαβούρα. Βουτυρώνουμε και ρίχνουμε το ¼ των τυριών ώστε να πάνε παντού στο πάτο, βάζουμε άλλο ένα φύλλο από πάνω τσαλακωμένο, βουτυρώνουμε και ρίχνουμε το άλλο ¼ των τυριών. Συνεχίζουμε μέχρι να τελειώσουν τα τυριά. Από πάνω διπλώνουμε τα δυο φύλα που προεξέχουν από τον πάτο, αριστερά και δεξιά του ταψιού και αφού τα βουτυρώσουμε βάζουμε από πάνω ένα ή δυο φύλλα ακόμα τσαλακωμένα. Ρίχνουμε το υπόλοιπο βούτυρο από πάνω να πάει παντού. Κόβουμε την τυρόπιτα σε κομμάτια και ρίχνουμε από πάνω τα 5 αυγά που τα έχουμε χτυπήσει καλά. Κουνάμε το πυρέξ ώστε το μίγμα των αυγών να πάνε παντού. Τα αφήνουμε για 15-20 λεπτά να απορροφηθούν και πριν το βάλουμε στο φούρνο ρίχνουμε ½ μπουκάλι σόδα. Κουνάμε πάλι το ταψί να πάει παντού. Το ψήνουμε σε αέρα στους 160 για 45 λεπτά με μια ώρα μέχρι να χρυσίσει.