Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου 2008

Τα οικοπεδάκια

Χτες λοιπόν σκεφτόμουνα ότι έχουμε και εμείς κάτι οικοπεδάκια, πάνω σε κάτι βουνά απάτητα, ούτε κατσίκια δεν πάει πλέον εκεί. Δεν είναι πολλά, κανα δυο στρεμματάκια είναι. Το σχέδιο λοιπόν είναι απλό. Θα βάλω δικηγόρο το γαμπρό του Βουλγαράκη και συμβολαιογράφο τη γυναίκα του. Θα φτιάξω και μερικά χαρτιά για την γύρω από τα οικοπεδάκια μου περιοχή (που δεν ανήκουν σε κανένα) ότι μου τα κληρονόμησε ο Περικλής ο αρχαίος.

Ως γνωστών σύμφωνα με το θείο μου τον Παναγιώτη, η οικογένειά μας κατάγετε κατ’ ευθείαν από τον Αχιλλέα, μίας και είμαστε οι απόγονοι των Μυρμιδόνων, του μυθικού στρατού του μεγάλου αυτού αρχαίου γκόμενου, που ήταν και βασιλιάς της Αίγινας άλλωστε. Έτσι άνετα ο Περικλής – η τέλος πάντων κάποιος τέτοιος αρχαίος – μας έδωσε αυτά τα οικοπεδάκια ως αποζημίωση για την βλάβη που έπαθε η οικογένειά μας στον Τρωικό πόλεμο, χάνοντας το παλικάρι. Με αυτό τον απλό τρόπο τα λίγα στρέμματα που έχουμε θα γίνουν μία αξιοσέβαστη έκταση. Μετά θα βάλω κάτι φίλους που έχω ορκωτούς λογιστές να πουν ότι αυτή η έκταση έχει εμπορική αξία 2 δις ευρώ, γιατί σε αυτή την άγια γη πάτησε ο Αχιλλέας.

Μετά θα πάω στο κράτος και θα τους πω ότι την χρειάζονται αυτή τη γη, πρέπει με κάθε τρόπο να την αποκτήσουνε, γιατί έχει στρατηγική σημασία για τη χώρα – μη ξεχνάμε ότι μιλάμε για τη γη του Αχιλλέα – και ότι προτίθεμαι να την πουλήσω α) στους Τούρκους β) στους Σκοπιανούς γ) στους Ελοχιμ. ΕΚΤΟΣ εάν ενδιαφέρονται αυτοί να την αποκτήσουνε και άρα να σώσουνε την πατρίδα. Αλλά επειδή ο κος Κοκκινοσκουφίτσας δεν έχει χρήματα στο ταμείο, και εγώ ενδιαφέρομαι για το καλό της χώρας, δέχομαι και ανταλλαγές (άντε βρε, πάλι χάρη σας κάνω).

Έτσι, δέχομαι να ανταλλάξω την άγια αυτή γη με αντίστοιχα οικοπεδάκια στη Πανεπιστημίου και την Σταδίου. Αλλά όχι όποια και όποια, δεν θα πάρω γουρούνι στο σακί, θα βάλω τους δικούς μου να τα εκτιμήσουνε. Αυτό το οικοπεδάκι με την Ακαδημία πάνω καλό μου φαίνετε, αλλά μάλλον η αξία του δεν είναι τόσο μεγάλη, οι ορκωτοί μου είπανε ότι κάνει δεν κάνει 1 εκατομμύριο, και άρα θα ήθελα να πάρω και ότι υπάρχει διαθέσιμο σε Σταδίου μεριά.

Με τούτα και με κείνα και μετά από πολλές σκληρές διαπραγματεύσεις, τελικά θα πάρουμε την Ακαδημία και τη μισή Σταδίου. Με την σειρά μας θα τα πουλήσουμε στους Ελοχίμ – γιατί μας έκαναν την καλύτερη προσφορά, και έτσι θα κάνουμε κάτι και εμείς να εξασφαλίσουμε τα παιδάκια μας.

Σας φαίνετε απίστευτο;;;;;

Η λαμογιά (και η βλακεία βέβαια) στην Ελλάδα, είναι αήττητη, και έτσι κακώς κάθομαι και ασχολούμαι με τέτοια θέματα. Μόνο μην μου ξαναμιλήσει κανένας για την Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, τους Άγιους Πατέρες και τους κακόμοιρους μοναχούς, γιατί θα ανοίξω το στόμα μου και δεν ξέρω και εγώ τι θα γίνει.

Σήμερα έχει Γεμιστά !! Δεν έχω διαβάσει ποτέ συνταγή για κλασσικά γεμιστά. Είναι από εκείνα τα φαγητά που όλοι μαθαίνουμε από το σπίτι, από τη μάνα μας, και δεν χρειαζόμαστε συνταγή για να τα φτιάξουμε. Τώρα τελευταία όμως κατάλαβα ότι πολύς κόσμος δεν τα φτιάχνει όπως τα έμαθα εγώ, και βέβαια δεν αναφέρομαι στις πολίτικες παραλλαγές με τις σταφίδες και τα κουνουνάρια, αλλά στα παραδοσιακά γεμιστά. Έτσι λοιπόν τα έφτιαχνε οι γιαγιά μου, έτσι τα έκανα και εγώ την Κυριακή.

Ντομάτες Γεμιστές
Για ένα μικρό ταψάκι - 4 μερίδες

8 μεγάλες ντομάτες
1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 μελιτζάνα αργείτικη
2 μέτρια κολοκύθια
1 κουταλιά της σούπας ντοματοπελτέ
12 κουταλιές της σούπας ρύζι καρολίνα
1 ματσάκι μαϊντανό
¼ από ένα ματσάκι δυόσμο
αλάτι, πιπέρι, ζάχαρη, λάδι, τρίμμα φρυγανιάς
πατατούλες κυδωνάτες για να παραγεμίσουμε τα ταψάκι

Κόβουμε το καπάκι από τις ντομάτες και με ένα μικρό κουταλάκι – ή το αντίστοιχο εργαλείο – τις αδειάζουμε προσεκτικά πάνω σε ένα μεγάλο μπολ, χωρίς να τις σπάσουμε και να τις διαλύσουμε. Απλώνουμε χαρτί κουζίνας στον πάγκο και αφού ρίξουμε αλάτι και μπόλικη ζάχαρη στο εσωτερικό κάθε ντομάτα τις αφήνουμε αναποδογυρισμένες πάνω στο χαρτί κουζίνας να στραγγίξουν τα πολλά υγρά. Μην φοβηθείτε την ζάχαρη, βάλτε μπόλικη, γιατί νοστιμίζει πολύ την ντομάτα και σπάει την ξινίλα της.

Ψιλοκόβετε την μελιτζάνα σε πολύ πολύ μικρά κομμάτια και τρίβετε στον τρίφτη τα κολοκύθια. Σοτάρετε το κρεμμύδι με αρκετό λάδι και όταν γυαλίσει ρίχνετε την μελιτζάνα και το κολοκύθι να σοταριστούν καλά και αυτά και να βγάλουν όλα τα υγρά. Συνήθως η μελιτζάνα απορροφάει όλο το λάδι και έτσι πρέπει να προσθέσετε και άλλο σε αυτό το σημείο. Μετά βάζετε το ρύζι, είναι 1,5 κουταλιά ανά ντομάτα και το γυαλίζετε καλά με το λάδι και τα υπόλοιπα λαχανικά. Το σβήνετε με το ντοματοπελτέ αραιωμένο σε ½ ποτήρι νερό. Ρίχνετε το αλάτι και το πιπέρι και αφήνετε να πιει τα υγρά του. Στο τέλος προσθέτετε τον ψιλοκομμένο μαϊντανό και τον δυόσμο. Με το μίγμα αυτό γεμίζετε τις ντομάτες, χωρίς όμως να τις ξεχειλίσετε, γιατί το ρύζι φουσκώνει στο ψήσιμο. Βάζετε τις ντομάτες στο ταψάκι τις καπακώνετε με τα καπάκια τους και παραγεμίζετε τα κενά με πατάτες. Ρίχνετε από πάνω αλάτι και πιπέρι. Τη σάρκα της ντομάτας που έχετε κρατήσει τη χτυπάτε στο μούτλι και με ένα ποτήρι από αυτόν τον χυμό περιχύνετε τις ντομάτες. Πάνω από κάθε ντομάτα ρίχνετε λίγο λάδι και στο τέλος πασπαλίζετε κάθε ντομάτα με τρίμα φρυγανιάς. Τις ψήνετε σε αέρα στους 200 βαθμούς για 45 λεπτά με 1 ώρα, μέχρι να γίνει το ρύζι.

ΥΓ. Τα νέα της ημέρας λένε ότι ο μικρός Βαγγέλης, εκτός από επιστημονικά αποδεδειγμένη πλέον αλλεργία στη θάλασσα, έχει και χοληστερίνη! Έτσι είναι αυτά τα πράγματα, μαζί με τα σαράντα, τους γκρίζους κροτάφους και την γοητεία της ηλικίας, έρχεται και η χοληστερίνη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: